پاریسی‌ها دوباره نابغه را هو کردند/ مسی باید پا بجنباند!
حالا فقط تماشای نبوغ و غیرت مسی می‌تواند زمینه‌ساز خداحافظی محترمانۀ پاریس با مرد شماره یک فوتبال جهان باشد.
سال‌ها قبل که مجلۀ "دانستنیها" منتشر می‌شد و مجلۀ محبوبی هم بود، دو صفحۀ خواندنی در این مجله وجود داشت با عنوان "عجیب ولی واقعی". ماجرای هو شدن لیونل مسی در پایان بازی‌های پاری سن ژرمن نیز عجیب ولی واقعی است!
کاری که تماشاگران پاریسی با مسی می‌کنند، به این دلیل عجیب است که قبلا کسی نمی‌توانست تصور کند مثلا تماشاگران مادریدی، زیدان یا رونالدوی را بعد از شکست رئال مادرید هو کنند.
هر فوتبالدوستی قاعدتا از خدا می‌خواهد که یک هفته در میان، از نزدیک تماشاگر بازی زیدان یا رونالدو یا مارادونا یا پله باشد؛ فارغ از نتیجه‌ای که در پایان بازی رقم می‌خورد. پس چرا پاریسی‌ها مسی را خفت می‌دهند؟!
این ماجرا چند دلیل فوتبالی می‌تواند داشته باشد. یکی اینکه، آن‌ها انتظار داشتند با مسی قهرمان اروپا شوند ولی در دو فصل اخیر، در مراحل ابتدایی لیگ قهرمانان اروپا حذف شدند.
دوم اینکه، آن‌ها احساس می‌کنند مسی انگیزه‌ای ندارد که برای پاری سن ژرمن به آب و آتش بزند و برد و انبانش به قدری از موفقیت‌های مهم پر است که قهرمانی در لیگ فرانسه و یا درخشش در پاریس برایش اهمیتی ندارد. در واقع مسی انگار مشغول "استراحت پس از جام جهانی" است تا بلکه در پایان فصل دوباره به بارسلونا برگردد.
بی‌انگیزگی مسی برای اضافه کردن چیزی از خودش به تاریخ نه چندان درخشان پاری سن ژرمن، از تمدید نشدن قرارداد وی نیز مشهود است.
اما دلیل سوم، شاید شکست فرانسه در فینال جام جهانی باشد. آن شکست در صورتی که مسی کار مهمی در چند ماه اخیر برای پاری سن ژرمن انجام می‌داد، قابل اغماض بود ولی مسی جام جهانی را از چنگ فرانسه درآورد و برای پاری سن ژرمن هم هیچ کاری نکرده. بنابراین عجیب نیست خشم ناشی از ناکامی در فینال جام جهانی، به داستان شل بازی کردن مسی در پاری سن ژرمن اضافه شود.
اما این ماجرا یک دلیل سیاسی هم می‌تواند داشته باشد. مردم فرانسه، بویژه پاریس، انقلاب‌خوی هستند. طبع انقلابی، چندان با کرنش و ستایش در برابر ستارگان جور درنمی‌آید. چه ستارگان دنیای سیاست، چه ستارگان دنیای فوتبال.
الان که خیابان‌های پاریس شلوغ است و مردم معترض، مکرون را به باد فحش می‌گیرند، چرا مسی را هو نکنند؟ مردم پاریس از مکرون ناراضی‌اند، از مسی هم ناراضی‌اند. پس چرا باید با مسی تعارف داشته باشند؟ پاریسی‌های انقلاب‌خوی، ظاهرا با کسی تعارف ندارند. بویژه اینکه مردم پاریس احساس می‌کنند مسی پول یامفت کلانی از تیمشان گرفته و هنوز مستی فتح جام جهانی از سرش نپریده و در حال و هوای دیگری سیر می‌کند.
آن پول یامفت کلان در کنار درگیری هر روزۀ مردم پاریس با پلیس فرانسه بر سر کاهش سن بازنشستگی از 64 سال به 62 سال، نوعی نفرت از این ستارۀ مرفه بی‌انگیزه را هم ایجاد کرده ظاهرا.
با این حال، مسی اگرچه برای پاری سن ژرمن خودکشی نمی‌کند، اما بد هم بازی نمی‌کند. او در همین بازی اخیر مقابل لیون، یکی از بهترین‌های تیمش بود ولی مسئله این است که او در پاری سن ژرمن سرنوشت‌ساز نیست. حضورش در حد وراتی ایتالیایی موثر است. نه وراتی می‌تواند جلوی باخت به لیون را بگیرد، نه مسی. و این چیزی است که تماشاگران پاریسی را کلافه می‌کند.
آن‌ها مسی را دوست ندارند چراکه احساس می‌کنند مسی هم آن‌ها را دوست ندارد. نه تیمشان را دوست دارد نه خودشان را. وگرنه علی کریمی هم هیچ وقت نتوانست پرسپولیس را به موفقیت خاصی برساند، اما چون با جان و دل برای پرسپولیس بازی می‌کرد و با هنرنمایی‌اش تماشاگران را به وجد می‌آورد، تماشاگران پرسپولیس به درستی احساس می‌کردند علی کریمی برای خوشحالی آن‌ها سنگ تمام می‌گذارد.
رابطۀ بین ستاره و تماشاگر، چیزی نیست که به آمار بازی ستاره در هر مسابقه گره خورده باشد. متافیزیک خاص خودش را دارد و چندان کمّی نیست؛ کیفی است. اینکه مسی در بازی با لیون چند درصد پاس‌هایش سالم بوده و چند موقعیت گل خلق کرده، در داوری تماشاگر اهمیت ثانوی دارد. تماشاگر باید احساس کند ستارۀ تیم با قلبش برای تیم بازی می‌کند. از برد تیم خوشحال می‌شود و از باخت تیم ناراحت.
آیا لیونل مسی می‌تواند در 9 بازی باقی‌ماندۀ پاری سن ژرمن تا پایان این فصل از لیگ یک فرانسه، ورق را برگرداند و احترام پاریسی‌ها را مجددا بدست آورد؟ این کمترین کاری است که او می‌تواند برای خودش و برای پاری سن ژرمن انجام دهد. تقریبا محال به نظر می‌رسد که مسی فصل بعد در پاری سن ژرمن باشد؛ ولی او می‌تواند با احترامی در خور نامش، با این تیم وداع کند.
همه چیز به دو ماه آینده بستگی دارد. مسی کمی بیش از دو ماه، فرصت دارد که آب رفته را به جوی بازگرداند. پاریسی‌ها از او فتح لیگ فرانسه را نمی‌خواهند. این قهرمانی را بدون مسی هم بارها به راحتی بدست آورده‌اند. آن‌ها از او تعصب و درخشش می‌خواهند.
پس مسی باید نبوغش را به کار اندازد و پاریس را دست کم دو ماه به وجد آورد. او قطعا همطراز پله و مارادونا است و در کنار این دو غول فوتبال، یکی از سه بازیکن برتر تاریخ فوتبال است. از نظر بسیاری هم، او برترین فوتبالیست تاریخ است.
حالا که چمپیونزلیگ از دست رفته و بود و نبود مسی تاثیر استراتژیکی در قهرمانی احتمالی پاری سن ژرمن در لیگ فرانسه ندارد، فقط تماشای نبوغ و غیرت مسی، یعنی ارائۀ نمایشی فوق‌العاده و چشمگیر از سوی مسی در هفته‌های آتی، می‌تواند زمینه‌ساز خداحافظی محترمانۀ پاریس با مرد شماره یک فوتبال جهان باشد.
فوق ستارۀ آرژانتینی قطعا بهترین فوتبالیست قرن بیست‌ویکم بوده. ترک زیباترین شهر جهان در حال هو شدن، زیبندۀ لیونل مسی نیست. یکی دو هت‌تریک و یکی دو دبل، شاید آتش خشم پاریسی‌های انقلابی و پرده‌در را فرو بنشاند. مسی باید پا بجنباند!
