چرا در اصفهان با ورود زنان به ورزشگاه مخالفت می شود؟

دربی پایتخت در حالی روز پنجشنبه به پایان رسید که بدون درنظر‌گرفتن اتفاقات حاشیه‌ای و یک بازی خسته‌کننده، با موضوعی بسیار مهم همراه بود؛ اینکه برای اولین بار بعد از قریب به ۴۰ سال، زنان توانستند به ورزشگاه بروند و این بازی حساس را از نزدیک تماشا کنند. پیش از این سابقه داشته که زنان در ورزشگاه آزادی برای تماشای یک بازی فوتبال حاضر شوند، ولی هرگز در این بازه زمانی، این موضوع شامل حال دربی نشده بود؛ طلسمی که روز پنجشنبه شکسته شد تا مشخص شود مقاومت‌های اعمال‌شده در این مسیر که پیش از این انجام شده، به غیر از هزینه‌داشتن برای فوتبال ایران، چیز خاص دیگری به همراه نداشته است.

این بار حتی جایگاه زنان استقلال و پرسپولیسی هم جدا در نظر گرفته شده بود تا باز هم روشن شود اگر بخواهند، می‌توان در نقاط دیگری از ورزشگاه هم زمینه حضور تماشاگران زن را فراهم کرد. ضمن اینکه نباید از این نکته هم غافل شد که برخلاف بازی‌های اخیر که مجوز حضور اندک زنان صادر می‌شد، این بار کمی تعداد بالاتر رفت تا زنان علاقه‌مند بیشتری بتوانند این بازی را از نزدیک تماشا کنند. از روز گذشته هم که مخابره‌شدن تعدادی از تصاویر زنان، به‌ویژه افراد مسن‌تر حسابی مورد استقبال قرار گرفته و فضا به سمتی رفته که بتوان آهسته‌آهسته چنین رویه‌ای را به سمت یک حضور خانوادگی در ورزشگاه برد.

بااین‌حال، در کنار این مورد، پست اینستاگرامی جانی اینتفانتینو که بالافاصله بعد از بازی منتشر شد نیز بازتاب بین‌المللی داشت. او با به‌تصویرکشیدن تماشاگران زن پرسپولیس و استقلال از این نوشت که این مورد حاصل صحبت‌هایش با ابراهیم رئیسی در نیویورک است و امیدوار است از این به بعد، تعداد زنان تماشاگر در ورزشگاه‌های ایران بیشتر شود. اگرچه همه این امتیاز را نباید به رئیس فیفا داد، ولی واقعیت این است که اگر سخت‌گیری آن‌ها نبود، از ابتدای فصل، امید زیادی نبود که در‌ها به روی تماشاگران زن برای بازی‌های لیگ هم باز شود. فیفا با دو نامه سخت‌گیرانه از مسئولان فوتبال ایران خواسته بود تا این موضوع از رقابت‌های همین فصل لیگ برتر عادی‌سازی شود تا زنان بتوانند در بازی‌های لیگ برتر ایران به ورزشگاه بروند.

اما اتفاق خوب در این بخش تعمیم‌دادن این شرط به دیگر شهرستان‌های ایران بود؛ به‌طوری‌که به غیر از تهران، چندین شهرستان دیگر که تیم لیگ برتری داشتند نیز در‌ها را به روی تماشاگران زن گشودند تا آن‌ها هم بتوانند بخشی از این اتفاق جذاب باشند. با‌این‌حال، از همان روز نخست تا به الان و با وجود آنکه مسئولان فدراسیون فوتبال خبر داده‌اند این اتفاق در همه شهر‌ها رخ می‌دهد، دو شهری که تیم لیگ‌برتری دارند و اتفاقا در زمره شهر‌های بزرگ ایران محسوب می‌شوند، از این ماجرا مستثنا شده‌اند؛ یکی تبریز است و دیگری اصفهان.

اما اتفاق خوب در این بخش تعمیم‌دادن این شرط به دیگر شهرستان‌های ایران بود؛ به‌طوری‌که به غیر از تهران، چندین شهرستان دیگر که تیم لیگ برتری داشتند نیز در‌ها را به روی تماشاگران زن گشودند

اگرچه تا به الان زنان ورود آزادانه‌ای به ورزشگاه‌های این دو شهر برای تماشای بازی نداشته و اگر هم رخ داده، گزینشی بوده و در قالب لیگ قهرمانان آسیا، ولی از الان به بعد به نظر می‌رسد تبریزی‌ها هم سخت‌گیری‌های لازم در این مسیر را برداشته‌اند. دست‌کم این خبری است که ایسنا آن را بازتاب داده و نوشته که قرار است از این به بعد، زنان تبریزی هم به ورزشگاه بروند. در بخشی از خبر یادشده در این زمینه آمده است: «مهدی تاج دیروز برای حل موانع حضور بانوان در ورزشگاه‌های تبریز به دیدار حجت‌الاسلام آل‌هاشم، نماینده، ولی فقیه در استان آذربایجان شرقی، رفت. رئیس فدراسیون فوتبال در این دیدار با شرح مشکلاتی که حضورنیافتن بانوان در ورزشگاه‌ها برای فوتبال ایجاد می‌کند، خواستار مساعدت حجت‌الاسلام آل‌هاشم برای حل این مسئله شد. در همین راستا مقرر شد زیرساخت‌های لازم برای حضور بانوان در ورزشگاه یادگار امام تبریز فراهم شود تا به‌زودی هواداران خانم تراکتور هم از نزدیک بازی تیم محبوب‌شان را ببینند. یک مقام مطلع در فدراسیون فوتبال با تأیید این خبر گفت که قرار است سه ورودی مجزا در ورزشگاه یادگار امام برای آمدوشد بانوان تعبیه شود تا به‌زودی تبریز هم شاهد حضور هواداران خانم در ورزشگاه‌های فوتبال باشد».

حالا که قرار است تبریزی‌ها هم در را به روی تماشاگران زن باز کنند، این پرسش مطرح می‌شود که در اصفهان چه اتفاقی افتاده که با وجود داشتن یک تیم مدعی، ورود زنان به ورزشگاه آزاد نمی‌شود؟ این سوژه در حالی دارد به یک معضل جدید برای فوتبال ایران تبدیل می‌شود که پیش از این تعدادی از ستاره‌های باشگاه سپاهان به‌طور رسمی خواستار حضور تماشاگران زن در بازی‌های این تیم شده‌اند. اصفهان کلا یکی، دو سالی می‌شود که درباره این ماجرا نگاهی متفاوت دارد.

یکی، دو سال پیش بود که محمدتقی رهبر، عضو جامعه روحانیت مبارز و امام‌جمعه موقت اصفهان، در صحبت‌هایی که «خبرآنلاین» آن را منتشر کرده بود، اظهارات خبرسازی در این زمینه داشت. او گفته بود: «در موضوع ورود خانم‌ها به ورزشگاه نمی‌توانیم به‌سادگی این مجوز را صادر کنیم. به هر حال پوشش مردانی که فوتبال بازی می‌کنند، طوری است که از نظر اسلام باید از چشم خانم‌ها دور باشد. البته از آنجایی که نهی از منکر نباید دلیلی بر انزجار مردم از دین باشد، می‌توانیم با اتخاذ تدبیری کاری کنیم که زنان هم به ورزشگاه بروند و هم به گناه نیفتند».

اگرچه به نظر می‌رسید پس از تسهیل ورود زنان به ورزشگاه‌های دیگر شهر‌های ایران، مسئولان اصفهانی هم برای تزریق نشاط به این قشر، راه را برای ورود زنان به ورزشگاه هموار کنند، ولی اظهارات جدید مسئولان این شهر خلاف چنین موردی را نشان می‌دهد. همین چند وقت پیش بود که محمدرضا جان‌نثاری، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار اصفهان، در گفتگو با ایسنا، نظرش درباره ورود زنان به ورزشگاه را صراحتا چنین عنوان کرد: «برخی عقاید شخصی داریم، برخی قوانین وجود دارد و یک‌سری واقعیت‌ها مطرح است. بالاخره باید بپذیریم برخی صحنه‌هایی که در ورزش وجود دارد، هنجار لازم را ندارد و شرایط حضور بانوان به علت احترامی که ما برای بانوان و شخصیت آن‌ها قائلیم، مهم است. تساوی جنسیتی را قبول نداریم و پیرو عدالت جنسیتی هستیم که حکم می‌کند حضور بانوان در ورزشگاه تحت شرایط خاصی انجام شود. این ورزشگاه باید راه اختصاصی برای ورود خانم‌ها داشته باشد. هر‌کسی یک بار به ورزشگاه رفته باشد، می‌داند چه الفاظی به کار می‌رود و نباید زنان از میان این جمعیت رد شوند و از جای مشخصی وارد شوند. همچنین دسترسی‌ای برای اینکه کسی به آن‌ها بی‌احترامی کند، نباشد. باید فکری برای تردد آن‌ها نیز بشود. سؤال اولی که ما از مسئولان حوزه پرسیدیم این بود خانمی که تنها می‌خواهد با ماشینش به ورزشگاه بیاید، ماشینش را کجا پارک کند؟ می‌تواند مثل آقایان دو تا خیابان پایین‌تر پارک کند و از میان این جمعیت به ورزشگاه برود؟ پس باید پارکینگ اختصاصی برای آن‌ها تعبیه شود. ما نمی‌پذیریم دختران ما به‌عنوان نوامیس‌مان در معرض برخی شرایط قرار گیرند».

اصفهان در حالی تبدیل به تافته جدابافته در زمینه حضور زنان در ورزشگاه شده که دغدغه‌های یادشده در گفت‌وگوی اخیر تا حدود زیادی قابل برطرف‌شدن است و می‌توان مثل کاری که ابتدا در ورزشگاه آزادی انجام شد و همه تماشاگران را از محلی مجزا با اتوبوس به ورودی جایگاه می‌بردند، رفتار کرد تا این نگرانی‌ها هم برطرف شود؛ البته اگر دلیل اصلی همین مواردی باشد که عنوان شده است.