جدایی از همسر به خاطر یک پیامک

او درباره این حادثه تلخ به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری سپاد مشهد گفت: هفت سال بیشتر نداشتم که پدرم، مادرم را طلاق داد و به مکان نامعلومی رفت که دیگر هیچ گاه او را ندیدم.

درگیری پدر و مادرم فقط به خاطر سوءظن های فضای مجازی رخ داد. آن زمان چیزی درباره این گونه اختلافات نمی دانستم، فقط به خاطر دارم که مادرم همواره قسم می خورد گناهی مرتکب نشده است و کسی را که در صفحات شبکه های اجتماعی برایش پیام می دهد هیچ وقت ندیده و نمی شناسد.

اما درگیری ها و کتک کاری های پدر و مادرم بالاخره با مهر طلاق خاتمه یافت و من نزد مادرم ماندم.

در حالی از خرید کیف و کفش مدرسه خوشحال و سرحال بودم که نمی دانستم مادرم با چه سختی و مشقتی لوازم و پوشش مدرسه ام را فراهم کرده است. با آن که هیچ گاه نتوانستم تلخکامی ها و رنج و عذاب مادرم را برای تامین هزینه های زندگی درک کنم، تا کلاس اول راهنمایی درس خواندم اما وقتی افکارم رشد کرد و حقیقت سختی های روزگار را دریافتم، دیگر ادامه تحصیل ندادم و در خانه ماندم تا مادرم با خیال راحت سر کار برود.

روزگارمان به همین ترتیب سپری می شد که فرامرز به خواستگاری ام آمد.

او جوانی موقر و زحمتکش بود. تحقیقات مقدماتی مادرم نشان می داد که فرامرز با آن که با کارگری در سر گذر روزگار می گذراند اما جوانی پاک و مسئولیت پذیر است.

به همین خاطر من هم در سن 14سالگی تصمیم به ازدواج با او گرفتم اما پدرم نبود تا مقدمات ازدواج با رضایت پدر را مهیا کند، بنابراین مجبور شدم از دادگاه حکم رشد بگیرم.

من و فرامرز پای سفره عقد نشستیم و بدین ترتیب دوران نامزدی ما شروع شد.مدتی بعد در میان رفت و آمدهای خانوادگی،یکی از بستگان همسرم با اصرار زیاد مرا در یکی از گروه های فامیلی خودشان در فضای مجازی عضو کرد.

چند روز بعد همان دختر که نغمه نام داشت،گوشی مرا گرفت تا برای یکی از دوستانش پیامکی در فضای مجازی ارسال کند.

او مدعی بود شماره تلفنش بلاک شده و نمی تواند به پی وی کسی برود. من هم که به شیادی و حیله گری در این گونه فضاهای اجتماعی آشنا نبودم، تلفنم را در اختیارش گذاشتم اما از روز بعد پیامک های مزاحمت گونه یک جوان غریبه به گوشی من آغاز شد.

وقتی با درخواست رابطه دوستی آن جوان رو به رو شدم که خودش را سپند معرفی می کرد، به او پیام دادم که من متاهل هستم.

اما او نه تنها توجهی نداشت بلکه مرا تهدید می کرد که اگر به تماس هایش پاسخ ندهم، آبرویم را نزد همسرم و خانواده اش می برد. اگرچه نمی دانستم او اطلاعات خصوصی زندگی مرا از کجا به دست آورده بود اما حتی رنگ لباس های داخل کمد مرا نیز می دانست.

با شنیدن این حرف ها خیلی ترسیده بودم و نمی خواستم زندگی ام شکل نگرفته متلاشی شود چرا که خودم فرزند طلاق بودم و از عاقبت این ماجرا وحشت داشتم.

از سوی دیگر سرگذشت مادرم درس عبرتی برای من بود تا بی گناه قربانی این فضاهای دروغین نشوم، به همین خاطر با اشتباهی بزرگ ماجرای مزاحمت و تهدیدهای آن جوان غریبه را از نامزدم پنهان کردم تا شاید دست از مزاحمت هایش بردارد اما تهدیدهای او هر روز بیشتر می شد و از برخی مسائل خصوصی زندگی ام مرا می ترساند که هیچ کس از آن ها خبر نداشت.

چند روز بعد در آخرین تماسش از من خواست به در منزل مان بروم و با او صحبت کنم، در حالی که به شدت ترسیده بودم، با اضطراب و نگرانی در حیاط را باز کردم و او را پشت فرمان خودرواش دیدم.

با آن که ضربان قلبم به شدت می زد، در خودرو را باز کردم و او را قسم دادم که مزاحم نشود ولی او باز هم مرا تهدید کرد و از من خواست سوار خودرو شوم تا با هم گفت وگو کنیم. او در همین حال مرا به خارج از شهر برد و چند ساعت بعد در حالی به محل سکونتم بازگرداند که همسرم متوجه ماجرا شده بود و من به ناچار همه حقیقت را برایش بازگو کردم اما او نپذیرفت و تصمیم به طلاق من گرفت.

منبع: روزنامه خراسان

68