آیا بچه‌ها پورن می‌بینند؟

بچه‌ها امروزه به شکل بی‌سابقه‌ای در معرض انواع محتواهای جنسی نامناسب قرار دارند. تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که اکثر کودکان، اولین بار، پیش از ده‌سالگی با محتواهای هرزه‌نگارانه روبه‌رو می‌شوند. این مسئله نگرانی‌های گسترده‌ای میان پدر و مادرها و معلمان ایجاد کرده است، و در واقعیت نیز در موارد گوناگون، مشکلاتی جدی برای بچه‌ها به وجود آورده است. شی‌فیا زلوم، محقق و مدرس برجستۀ مسائل جنسی، می‌گوید اولین کاری که از دستمان برمی‌آید، صحبت‌کردن با فرزندانمان و دادنِ اطلاعات حیاتی دربارۀ این موضوع به آن‌هاست.

گزارشی تازه دربارۀ ویدیوهای سوءاستفادۀ جنسی از کودکان در وب‌سایت پورن‌هاب، شاید پدر و مادرها را به این فکر فرو برده باشد که آیا بچه‌های خودشان هم به پورن‌هاب یا دیگر وب‌سایت‌های هرزه‌نگاری سر می‌زنند؟ ای بسا دیگرانی به وحشت افتاده باشند که نکند بچه‌هایشان ویدئوهایی از آزار یا تجاوز دیده باشند، یا کسی از آن‌ها خواسته باشد سلفی‌های جنسی برهنه بفرستند، یا اصلاً خودشان چنین عکس‌هایی را فرستاده باشند که می‌تواند در نهایت سر از شبکه‌های اجتماعی یا سایت‌های هرزه‌‌نگاری درآورد؟

همۀ بچه‌ها به صورت تصادفی با محتواهای هرزه‌نگارانه مواجه می‌شوند، و برخی از آن‌ها مکرراً به دنبال آن‌ها می‌گردند، و معمولاً این اتفاق در سنینی پایین‌تر از آنچه انتظار دارید رخ می‌دهد. این فکر را که «برای بچۀ من پیش نخواهد آمد» کنار بگذارید. من به‌عنوان معلمِ مسائل جنسی و مشاورِ رابطه و رضایت در سطح ملی، تجربۀ فراوانی در این زمینه داشته‌ام و با بچه‌های بسیاری دربارۀ مسائل جنسی حرف زده‌ام. به‌ندرت پیش می‌آید که نوجوانی تا حالا هیچ محتوایِ بی‌پردۀ جنسی‌ای ندیده باشد.

اینجا چند نکتۀ راهنما می‌گویم که می‌توانید هنگام حرف‌زدن دربارۀ این موضوع لحاظ کنید:

چطور سر صحبت را باز کنیم؟
قبل از اینکه صحبت‌کردن با فرزندتان را شروع کنید، به این فکر کنید که می‌خواهید دربارۀ مسائل جنسی و صمیمیت چطور فکر کند، چه بیاموزد، و چه چیزهایی بداند.

به این فکر کنید که پیام‌هایی که می‌خواهید به او بدهید، دربارۀ هرزه‌نگاری است یا دربارۀ رابطۀ جنسی. همانطور که آقای کریستوف نوشته است «احتمالاً ممکن است که از پورن‌هاب بد بگویید، بی‌اینکه رابطۀ جنسی را نادرست جلوه دهید».

دبورا رافمن، نویسندۀ کتاب اول با من حرف بزن۱ می‌گوید در برخورد با بچه‌های کوچک‌تر، یعنی زیر ده‌ساله‌ها، «اگر می‌خواهیم فهمِ بچه‌ها از مسائل جنسی به موضوع عاطفه و محبت میان انسان‌ها پیوند بخورد، باید دربارۀ این حرف بزنیم که چطور صمیمت هم به شکل احساسی و هم در رفتارهای فیزیکی بروز می‌کند».

رافمن پیشنهاد می‌کند با بچه‌‌هایتان دربارۀ «بغل‌کردن و احساسِ فوق‌العاده‌ای که به ما می‌دهد حرف بزنید، به آن‌ها کمک کنید تا عاطفۀ انسانی را امن، محبت‌آمیز و محافظت‌شده درک کنند. و به آن‌ها بگویید که روابط فیزیکی در بستر هرزه‌نگاری خلاف عواطف انسانی است».

در‌عین‌حال، مهم است که پدر و مادر سطحی از کنترل را در استفاده از وسائل دیجیتال داشته باشند، تا کمک کنند که بچه‌ها از مواجهۀ تصادفی با محتواهای مخرب محافظت شوند.

برای بچه‌هایِ متوسطۀ اول، من مجموعه‌ای از استعاره‌ها را آماده کرده‌ام تا به آن‌ها بفهمانم که هرزه‌نگاری تصویر درستی از رابطۀ جنسی و مشخصاً صمیمیت و محبت میان انسان‌ها ارائه نمی‌دهد. به دانش‌آموزانم می‌گویم «گاهی وقت‌ها آدم‌ها پورن می‌بینند چون دلشان می‌خواهد دربارۀ رابطۀ جنسی چیزهای بیشتری بیاموزند، اما این کار مثل این است که فیلم‌های 'سریع و خشمگین' را ببینید برای اینکه رانندگی‌کردن یاد بگیرید» بعد یکی از تریلرهای 'سریع و خشمیگن' را می‌بینیم و دربارۀ موضوعاتی از این قبیل بحث می‌کنیم که چه کسی تحت تأثیر رانندگی‌ها قرار گرفته؟ نتیجۀ این‌جور رانندگی چیست؟ چرا دیدن این فیلم سرگرم‌کننده است؟ چه تفاوتی با زندگی واقعی دارد؟

این گفت‌و‌گوها به دانش‌آموزانم کمک می‌کند تا بفهمند که هرزه‌نگاری تصویری به‌شدت نمایشی و حتی کاریکاتوری از رابطۀ جنسی ارائه می‌دهد، درست مثل کاری که فیلم‌های سریع و خشمگین با رانندگی می‌کند، و اینکه تجربه‌های واقعی زندگی چه بسا خیلی متفاوت باشد.

تلاش کنید با روی گشاده و صادقانه با نوجوانتان حرف بزنید، بدون قضاوت، بدونِ خجالت‌زده‌کردنش و بدونِ تهدید و ارعاب. زمانی را انتخاب کنید که محیطی خصوصی فراهم باشد و در حال انجام کاری روزمره باشید، مثلاً توی ماشین (هنگام رانندگی احساس نزدیکی شدیدی نمی‌کنید، چون چشم‌ها به جلو متمرکز است، نه روی همدیگر) یا در حال قدم‌زدن و پیاده‌روی (چون فعالیت و حرکت همان نقش را ایفا می‌کند) یا دیروقتِ شب، بعد از تماشای یک فیلم خانوادگی (بچه‌ها باهوشند، و می‌دانند پدر و مادرها در این ساعات خسته‌اند و کمتر تمایل به حرف‌زدن دارند و بیشتر گوش می‌دهند).

این را نقطۀ آغاز مجموعه‌ای از گفت‌و‌گوها در نظر بگیرید، نه یک سخنرانیِ بدون تکرار. به سؤال‌های نیمه‌بازی که با «چطوری» و «چه چیزی» شروع می‌شوند بچسبید، مثلا: «به نظرت نوجوان‌ها پورن را برای چه چیزی می‌بینند؟» یا «به نظرت پورن چطور روی رابطۀ انسان‌ها در دنیای واقعی تأثیر می‌گذارد؟» اجازه بدهید تا خودشان متخصصِ تجربه‌های خودشان باشند و به جای اینکه شما دربارۀ تجارب آن‌ها دربارۀ هرزه‌نگاری حرف بزنید، خودشان شروع به حرف‌زدن کنند دربارۀ آن‌چیزی که دیده‌اند و آن‌چیزی که درباره‌اش فکر می‌کنند.

اگر بچه‌مان خجالت‌زده شد چه کنیم؟
احتمالاً نوجوان‌هایتان از حرف‌زدن با شما دربارۀ هرزه‌نگاری طفره می‌روند؛ همین‌طور دربارۀ هر موضوعی که ربطی به مسائل جنسی داشته باشد. باوجوداین، مهم است که این موضوعات را پیش بکشید و مطمئن شوید که بچه‌هایتان دربارۀ مسئله اطلاعات اساسی‌ای که به آن نیاز دارد را می‌داند، حتی اگر به نظر می‌رسد که نمی‌خواهد چیزی بشنود.

اگر جوابی نمی‌دهد، لزوماً به معنی این نیست که حرفتان را گوش نمی‌دهد. برای مثال، می‌توانید بگویید «چندوقتی است می‌خواهم دربارۀ پورن باهم حرف بزنیم، ولی واقعاً هنوز فرصتی پیش نیامده، پس من فقط یک‌سری حرف‌ها را که به نظرم می‌رسد مهم است بدانی، می‌گویم». اگر دیدید مقاومت می‌کند، می‌توانید اینطور ادامه بدهید «می‌دانم که این کار عجیب‌غریب و سخت است. برای من هم همین‌طور است. به‌علاوه، می‌دانم که این حرف‌ها ممکن است ربطی به تو نداشته باشد، اما این اتفاقی که در اوضاع فرهنگی ما زیاد می‌افتد،

به همین خاطر می‌خواهم مطمئن باشم که تو اطلاعات اساسی‌ای را که لازم است دربارۀ پورن و روابط سالم می‌دانی».

واقعاً لازم است بچه‌هایمان چه چیزهایی را بدانند؟
مهم است که گفت‌و‌گویتان، حتی اگر مکالمه‌ای یک‌سویه است، شامل این پیام‌ها باشد:

هرزه‌نگاری چیزی است که از فانتزی‌های ذهنی آدم‌های دیگر ساخته شده، و از تخیلِ تو بیرون نیامده و بازتابِ زندگی جنسی واقعیِ قریب به اتفاق آدم‌ها نیست. همچنانکه تصویر درستی از روابط جنسی سالم نمی‌دهد.

هرزه‌نگاری نوعی صنعت نمایشی است و مسئلۀ اصلی‌اش این است که چه چیزهایی بیشتر می‌فروشد و سود بیشتری دارد.

بدن این بازیگران معمولاً با عمل‌های جراحی تغییر می‌کند تا به این شکل دربیاید.

این مدل‌ها را استخدام کرده‌اند تا چنین نمایش‌هایی را اجرا کنند، بنابراین کارهایشان به‌خاطر قراردادی است که بسته‌اند، نه به خاطر اینکه انجام‌دادن این کارها را دوست دارند.

در هرزه‌نگاری هیچ حریم خصوصی‌ای وجود ندارد، اما حریم خصوصی بخشی از یک رابطۀ جنسی سالم است.

آن‌چیزی که می‌بینی، تا حد خیلی زیادی، واقعی نیست. برای مثال، یک تکۀ ۱۰ دقیقه‌ای از این فیلم‌ها، ممکن است ساعت‌ها طول بکشد تا ساخته شود. بازیگران از داروهای مختلف استفاده می‌کنند تا بتوانند چنین کارهایی بکنند. اگر صحنه‌ای درست همانطور که دلشان می‌خواهد درنیاید، دوباره تکرارش می‌کنند. و تدوین این ویدئوها بازنمایی خاصی را درست می‌کند.

اگر بچه‌هایمان از خودشان عکس برهنه فرستاده باشند، چه کنیم؟
بین بچه‌های زیر هجده‌سال، تا حدودی رایج است که از خودشان عکس‌های برهنه بگیرند یا بفرستند، یا چنین درخواستی ازشان بشود، اما این کار ممکن است پیامدهایی جدی برایشان داشته باشد. دولت فدرال این کار را هرزه‌نگاری کودکان قلمداد می‌کند، حتی اگر شما از خودتان عکس گرفته باشید و فرستاده باشید. بنابراین دربارۀ قوانین بخوانید و از آن‌ها آگاه باشید.

اگر بچه‌تان دربارۀ فرستادن یک عکس برهنه از خودش حرف زد، تمام تلاشتان را بکنید که بر خودتان مسلط باشید و وسوسۀ استنطاق‌کردن، خجالت‌زده‌کردن یا سرزنش‌کردنش را از خودتان دور کنید. می‌توانید بگویید «خوشحالم که پیش من آمدی تا حرفت را بزنی». تمرکزتان را بگذارید روی اینکه بفهمید چه کسی از اعتماد بچۀ شما سوءاستفاده کرده و دارد عکس‌ها را منتشر می‌کند یا به اشتراک می‌گذارد.

وقتی عکس‌های برهنۀ آدم‌ها، بدون رضایتشان، به صورت آنلاین منتشر می‌شود، تجربه‌ای که از سر می‌گذرانند شبیه این است که واقعاً به آن‌ها تعرض شده باشد. می‌تواند به‌شدت مخرب باشد. از بچه‌تان بپرسید که دلش می‌خواهد چه چیزهایی به اشتراک بگذارد. به یاد داشته باشید که آزار جنسی تجربه‌ای ناتوان‌کننده است؛ ما می‌خواهیم کسانی که آن را از سر گذارنده‌اند، احساس کنند آنقدر خودمختاری دارند که می‌توانند دربارۀ مسیر پیش رویشان حرف بزنند. سوالاتی با پایان باز بپرسید و اجازه بدهید تا گفت‌و‌گو طوری پیش برود که احساس راحتی کنند. با ارائۀ گزینه‌هایی مثلِ رفتن پیش مشاور یا گزارش به مراجع قضایی، به آن‌ها قدرت بدهید تا خودشان تصمیم بگیرند.

چه کمکی از دستمان ساخته است؟
شما به‌عنوان پدر و مادر، ارزش‌هایی را در تمام جوانب زندگی بچه‌هایتان به آن‌ها آموخته‌اید. دربارۀ این حرف بزنید که احترام متقابل چگونه است، و در بستر مسائل جنسی، چه معنایی و چه احساسی دارد. مهم است که بر این نکته تأکید کنید که روابط جنسی می‌توانند هم صمیمیتِ عاطفی داشته باشند و هم فیزیکی؛ و نقطۀ اتصال این دو، علاقۀ دو طرف به همدیگر است.

اگر راهنمایی بزرگترها نباشد دربارۀ اینکه رابطۀ جنسی چطور باید باشد، یا چه معنا و احساسی دارد، بچه‌ها با بازنمایی‌هایی که در اسکرین‌ها می‌بینند جلو می‌روند. مطمئن شوید که اطلاعاتی که دربارۀ مسائل جنسی در اختیارشان می‌گذارید، مناسب سنشان و از نظر پزشکی دقیق است، و راهنمایی‌شان کنید که این اطلاعات را چطور باید به کار بگیرند. کودکانتان را تشویق کنید تا جنسیت خودشان را بشناسند، و از کلیشه‌هایی که ممکن است رفتارشان را شکل دهد، پرهیز کنند و در موقعیت‌های اجتماعی و در مواجهه با مسائل جنسی آگاه و شجاع باشند.

به آن‌ها یادآوری کنید که این مسائل باید بین هر دو طرف، به‌خوبی و به شکلی خوشایند کشف شود. و مهم‌تر از همه، تأکید کنید که رابطۀ جنسی نوعی نمایش نیست، بلکه تجربه‌ای احساسی است.

منبع: ترجمان

70