ناگفته‌هایی از آوار مدرسه میناب / دهیار روستا: به‌خاطر هزینه کانکس، دانش‌آموزان را به مدارس تخریب شده فرستادند

صبح روز شنبه ۱۴ دی ساعت ۹ ونیم صبح بخشی از سقف یکی از کلاس‌های این مدرسه ۵۰ ساله بر سر دانش‌آموزان کلاس دومی آوار شد تا مشخص شود باید به فکر مدارس فرسوده و قدیمی در گوشه و کنار کشور فکری جدی شود.
بعد از این رویداد ویدئویی از ترس و گریه دانش‌آموزانی که سقف کلاس برسرشان ریخته بود منتشر شد.

پدر فاطمه زهرا سالمی کودک ۸ ساله‌ای که گچ و مهتابی سقف برسر او ریزش کرده است برای رویداد۲۴ تعریف می‌کند: «دیروز گچ سقف و میله مهتابی روی سر دخترم افتاده که باعث ترس شدیدش شده، سرش هم کمی باد کرده بود. امروز بردیمش بیمارستان از سرش عکس گرفتیم دکتر گفت چیزی نیست، اما خیلی ترسیده است.»

وی ادامه می‌دهد: «دخترم آنقدر از ضربه‌ای که به سرش خورده وحشت کرده که می‌ترسد به مدرسه برود. مرتب می‌گوید مدرسه می‌ریزد روی سرمان. دیشب هم تا صبح نخوابید و از وحشت مرتب از خواب می‌پرید.»

او می‌گوید: «یه فکری به حال مدرسه راونگ بکنید این مدرسه باید درست بشود.»

خطر بالقوه در انتظار دانش آموزان مدرسه پورولی

فخرالدین هاشمی مدیرکل نوسازی مدارس استان هرمزگان درباره این حادثه گفته بود: به هیچ عنوان سقف مدرسه ریزش نکرده است. بر اساس اطلاعات کسب شده، اولیای مدرسه اقدام به تعویض مهتابی کلاس درس کرده‌اند، اما گویا مهتابی درست نصب نشده و با جایگاهش از سقف پایین آمده که به همراه آن مقداری از گچ سقف نیز جدا شده و ریزش کرده است.

او این مدرسه طی دو سال گذشته جزو لیست اولویت‌دار آموزش و پرورش برای تخریب و بازسازی به ما معرفی نشده است. از سوی دیگر عبدالحسین بهرامی راونگی رئیس شورای اسلامی روستای راونگ میناب نیز با توجه به مشاهدات عینی خود در روز حادثه عنوان کرده بود: «بار‌ها درخواست نوسازی این مدرسه تخریبی به نهاد‌های مربوطه ارسال شده، اما متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.»

هاشمی که در سخنان خود تعویض مهتابی کلاس درس را عامل ریختن بخشی از سقف کلاس درس عنوان کرده است، آیا به این نکته واقف نیست که ریزش سقف کلاس به دلیل نصب نامناسب مهتابی خود نشان‌دهنده شرایط وخیم این مدرسه بوده است و باید پیش‌تر از این در خصوص چنین مدارسی چاره‌اندیشی می‌شد.

دهیار راونگ: در سال ۱۳۴۸ ساخته شده و هر روز بخشی از آن فرو می‌ریزد

محمد جعفری دهیار روستای راونگ دراین باره می‌گوید: این حادثه صبح روز شنبه رخ داد، اما روز یکشنبه دانش‌آموزان می‌ترسیدند وارد کلاس‌های درس شوند و خانواده‌ها تمایلی به ورود فرزندانشان به مدرسه نداشتند. مدیر مدرسه هم می‌گفت چون آموزش و پرورش هنوز دستوری نداده نمی‌توانم مدرسه را تعطیل کنم. به همین دلیل هم بچه‌ها داخل مدرسه مانده بودند.

او ادامه می‌دهد: چند ماه پیش نیز بخشی از گچ سقف روی میز دانش‌آموزان در یکی دیگر از کلاس‌ها ریزش کرد، اما خوشبختانه کسی آسیبی ندید. در چند مورد دیگر هم سقف در روز تعطیل ریزش کرده بود.

دهیار روستای راونگ اظهار می‌کند: «به دلیل قدمت بالای این مدرسه که در سال ۱۳۴۸ ساخته شده و به دنبال آبی که در اثر باران به داخل آجر‌های سقف نفود کرده، سقف این مدرسه ریزش کرده است. در حال حاضر مشخص است که به دلیل باران‌هایی که مداوم می‌بارد آجر‌ها خیس شده است. بالای آجر‌ها هم قشری گلی وجود دارد. شرایط مدرسه به‌گونه‌ای خطرناک است که تیرآهن‌های به کار گرفته شده در سقف مدرسه کاملا پوسیده شده است و به صورت ۱۰۰ درصد احتمال ریختن سقف وجود دارد. صبح روز یکشنبه یعنی فردای حادثه نیز سقف راهروی جلوی مدرسه ریزش کرد.»

او با اشاره به اینکه «تکه‌های آهن سقف نیز به صورت خرد و پراکنده پایین آمده‌اند»، ادامه می‌دهد: گروهی از آموزش و پرورش میناب برای بررسی وضعیت به راونگ آمدند. ما از آن‌ها درخواست کردیم که یا کانکس بدهند یا سریعا نسبت به تعمیرات در مدرسه اقدام کنند. به ما پاسخ دادند مدرسه‌ای را که در فاصله ۳-۴ کیلومتری این مدرسه قرار داشته وشرایط نسبتا خوبی دارد را بررسی کرده و احتمال دارد این مدرسه را برای شیفت صبح در نظر بگیرند و شیفت بعد از ظهر در همین مدرسه برپا شود.

جعفری توضیح می‌دهد: برخی از دانش‌آموزان برای رسیدن به همین مدرسه پورولی ۳-۴ کیلومتر مسیر را پیاده طی می‌کنند حال اگر مدرسه مورد نظر آموزش و پروش برای این دانش‌آموزان راه‌اندازی شود، آن‌ها ناچارند ۶ تا ۸ کیلومتر را پیاده طی کنند تا به آن مدرسه برسند. برای اینکار باید صبح بسیار زود حرکت کنند.

او می‌افزاید: هنوز از تصمیم نهایی خبری نداریم. آن مدرسه شرایط خوبی دارد، اما هم مسافت آن دورتر است هم تعداد کلاس‌های آن کمتر است به همین دلیل بچه‌های شیفت عصر ناچارند در همین مدرسه بمانند، که بسیار خطرناک است. درباره کانکس هم به ما گفتند هزینه‌بر‌ است.

دهیار روستای راونگ خاطرنشان می‌کند: مدتی پیش کارشناسی از سوی آموزش و پرورش از مدرسه پورولی بازدید کرده و گفت: این مدرسه نسبت به سایر مدارس شرایط بهتری داشته و هنوز عمر دارد و به ما گفتند که برای نوسازی مدرسه به دنبال یافتن یک خیر باشید.

او می‌گوید: امسال با همکاری فرماندار خیّرینی را یافتیم نماینده آن‌ها شرایط مدرسه را بررسی کرد و قصد اقدام داشت برای اینکار به سازمان نوسازی مدارس بندرعباس مراجعه کرد، اما این سازمان گفته بود که باید هزینه کار را به حساب سازمان بریزید که آن‌ها نپذیرفتند و در نهایتا خیرین منصرف شدند.

جعفری تاکید می‌کند: هزینه اقدامات درمانی صورت گرفته برای فاطمه زهرا را خود خانواده پرداخت کرده‌اند و تا کنون هیچ فردی از سوی آموزش و پرورش برای دلجویی از این خانواده و بررسی وضعیت این کودک اقدامی انجام نداده است.

تخریب پشت تخریب

جمشید خرمی نماینده میناب در شورای عالی استان‌ها با اشاره به ریزش بخشی از سقف کلاس بر سر دانش‌آموزان می‌گوید: خوشبختانه در این حادثه دانش‌آموزان آسیبی ندیدند و تنها بخشی از گچ سقف بر سر یکی از بچه‌ها ریخته که خوشبختانه این دانش‌آموز در سلامت کامل بوده و نیاز به اقدامات درمانی هم پیدا نکرده است.

او با اشاره به رعب و وحشت ایجاد شده میان دانش‌آموزان ادامه می‌دهد: در حال حاضر تیم اداره آموزش و پرورش و نوسازی مدارس برای کمک و اسکان بعدی دانش‌آموزان مستقر شده‌اند.

نماینده میناب در شورای عالی استان‌ها خاطرنشان می‌کند: شهرستان میناب یکی از استان‌هایی است که با وجود تلاش‌های انجام شده توسط نهاد‌های دولتی و خیرین هنوز ۸۵ تا ۹۰ مدرسه تخریبی دارد، که با توجه به شرایط بارندگی در این شهرستان خطرات آن تشدید می‌شود. این مدارس نیازمند بازسازی، نوسازی و استحکام بنا هستند.

او با تاکید بر ضرورت اقدامات جهادی برای نوسازی مدارس تخریبی میناب، می‌افزاید: امیدوارم برای مدارسی که در حال ساخت است و مدارسی که نیاز به استحکام بنا دارد، تکمیل اعتبار صورت گیرد.

خرمی با بیان اینکه این مدارس عموما پیش از انقلاب یا در سال‌های ابتدای پس از انقلاب ساخته شده‌اند، می‌گوید: بعد از این مدت ساخت و سازی در این روستا‌ها صورت نگرفته است، مگر آنکه مدارس دیگری مثلا برای مقاطع تحصیلی بالاتر مانند دبیرستان ساخته شده باشد، اما این مدارس ابتدایی که قدمت زیادی دارند مورد بازسازی و نوسازی قرار نگرفته‌اند.

وی تصریح می‌کند: امروز از مدرسه شهید ابراهیم خرمی واقع در نوربند قدیم نیز تماسی داشته و خبر دادند که در معرض خطر تخریب قرار دارند و آسیب‌پذیر است، مدارس دهستان حکمی و در شهر میناب مدارس در چنین شرایطی قرار دارند و ممکن است هر لحظه باعث آسیب دیدن دانش‌آموزان شوند.

عضو شورای عالی استان‌ها اظهار می‌کند: تا به حال چند مورد تخریب مدارس را در این شهرستان شاهد بوده‌ایم که خوشبختانه در روز‌های تعطیل یا ساعت تعطیلی مدرسه رخ داده و آسیبی به دنبال نداشته است.

او خاطرنشان می‌کند: آموزش و پرورش و نهاد‌های مربوطه در سراسر کشور از میزان مدارس تخریبی میناب مطلع هستند، ولی روستا‌های نوپا و مدارس تازه تاسیس در اولویت بودند. به هرحال تلاش می‌شود که مشکلات در این زمینه برطرف شود، چنانکه در سال ۹۲، حدود ۱۸۰ مدرسه تخریبی در این شهرستان وجود داشت که با تلاش‌های صورت گرفته تعداد آن به ۸۵ تا ۹۰ مدرسه رسید، اما همچنان نیاز به تلاش‌های بیشتری در این زمینه است.

آنچه در مدرسه پورولی رخ داد این سوال را ایجاد می‌کند که آیا ضروری است واقعه‌ای تلخ در سطح مدارس تخریبی و فرسوده رخ دهد که نسبت به انجام اقدامات عاجل اقدام شود؟ آیا آموزش و پرورش نباید زودتر از وقوع حادثه گروه‌هایی را برای بررسی وضعیت و مقاومت مدارس فرسوده به مناطق اعزام کند؟ آیا هزینه بالای کانکس از جان کودکان سرزمین‌مان مهم‌تر است؟