۷ علامت که نشان می‌دهد به فقر آهن مبتلا هستید
کم خونی فقر آهن از بیماری‌های شایعی است که گروه‌های مختلف سنی را درگیر می‌کند. علل متفاوتی برای آن وجود دارد که از مهم‌ترین آنها اشتباهات تغذیه‌ای است.
گفته می‌شود زنان در سنین باروری بیشتر در معرض کم خونی ناشی از فقر آهن هستند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده اعلام کرده که باید روزانه ۱۸ میلی‌گرم آهن به بدن زنان ۱۹ تا ۵۰ سال برسد.
این میزان در زنان باردار ۲۷ میلی‌گرم و در مردان بزرگسال ۸ میلی‌گرم است.
نشانه‌های فقر آهن در بدن
بنا بر اعلام دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، سطوح ناکافی آهن در بدن می‌تواند با نشانه‌های غیر معمول زیر خود را نشان دهد:
خستگی: در مبتلایان به کم خونی فقر آهن، تعداد گلبول‌های قرمز برای انتقال اکسیژن به اعضای حیاتی بدن کاهش می‌یابد. این کمبود اکسیژن خود را با علائم مبهمی از جمله خستگی، سردرد، ضعف نشان می‌دهد.
تنگی نفس: برخی محققان اعلام کرده‌اند که مبتلایان به کم خونی ناشی از فقر آهن دچار تنگی نفس می‌شوند. از آنجا که ماهیچه‌ها نمی‌توانند اکسیژن کافی برای انجام فعالیت‌های معمول مانند راه رفتن را دریافت کنند، میزان تنفس در تلاش برای جبران کمبود اکسیژن افزایش یافته و همین باعث تنگی نفس می‌شود.
سندروم پای بی‌قرار: سندروم پای بی‌قرار نوعی اختلال در سیستم عصبی است و با احساس سوزن سوزن شدن پا و یا نیاز شدید به حرکت دادن پاها در حالت استراحت خود را نشان می‌دهد. این اختلال می‌تواند منجر به کاهش کیفیت خواب شود. سندرم پای بی‌قرار یکی از علائم غیر معمول کمبود آهن است.
ریزش مو: زمانی که اکسیژن کافی به علت کم خونی فقر آهن به فولیکول‌های مو نرسد، فرد دچار ریزش مو می‌شود و تا زمانی که این فقر آهن درمان نشود موهای از دست رفته رشد نخواهند کرد. همه مردم هر روز تعدادی از موهایشان می‌ریزد اما مقادیر بیش از اندازه ریزش و عدم رشد مجدد آنها یکی از علائم کم خونی فقر آهن است.
عفونت‌های مکرر: آهن نقش کلیدی در حفظ سیستم ایمنی سالم ایفا می‌کند؛ به طوری که سطوح ناکافی آن در بدن، استعداد ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد.
میل به خوردن چیزهای عجیب و غریب: میل به خوردن غذاهای عجیب و غریب یا حتی مواد غیر خوراکی مانند میل به خوردن یخ، خاک رس، خاک، گچ یا کاغذ از جمله مواردی است که افراد مبتلا ممکن است تجربه کنند و می‌تواند نشانه‌ای از کمبود آهن باشند.
اضطراب: کمبود اکسیژن در بافت‌های بدن ناشی از کمبود آهن ممکن است موجب اضطراب شود. با این حال، این مشکل پس از بهبود یا درمان سطح آهن اصلاح خواهد شد.
