چرا داروخانه‌ها سراغ توزیع داروهای بیماران خاص نمی روند

هادی احمدی با عنوان این مطلب که بیماری‌های خاص تهدید کننده زندگی هستند، گفت: با توجه به وضعیت تولید و واردات داروی بیماران خاص، سه محدودیت در داروهای بیماری‌های خاص داریم.

وی افزود: سازمان غذا و دارو و معاونت‌های غذا و دارو در استان‌ها هر سال به داروخانه‌های سطح کشور فراخوان می‌دهند کسانی که تمایل دارند داروهای خاص را توزیع کنند، ثبت نام نمایند. بعضی از داروخانه ثبت نام می‌کنند اعتبارسنجی می‌شود، آئین نامه خاص توزیع این داروها وجود دارد، داروخانه‌هایی که واجد شرایط هستند را انتخاب می‌کنند.

احمدی با طرح این سوال که چرا داروخانه‌ها به سمت و سوی توزیع داروهای خاص نمی‌روند، گفت: به این دلیل نیست که توزیع ناعادلانه است، بلکه سازمان‌های بیمه‌گر همراه و همگام با بیماران نیستند. برخی داروهای خاص مانند فاکتورهای خونی را ۱۰۰ درصد بیمه می‌دهد و بیمار پرداختی ندارد. این داروها باید نقداً یا حداکثر با چک یک ماهه خریداری شود و الان سازمان‌های بیمه‌گر حدود ۷ ماه است پول داروخانه را نداده است.

وی در همین راستا توضیح داد: با یکی از همکاران که داروهای خاص را توزیع می‌کند صحبت کردم، می‌گفت ۳۰ میلیارد تومان از سازمان‌های بیمه‌گر بابت داروهای خاص طلب دارد و چک‌های او در حال برگشت خوردن است و اعتبار او نزد بانک‌ها از بین می‌رود، به خاطر اینکه سازمان‌های بیمه گر پول نمی‌دهند.

عضو هیأت مدیره انجمن داروسازان ایران ادامه داد: سازمان تأمین اجتماعی از خرداد ۱۴۰۳، یک ریال بابت بدهی داروخانه‌ها پرداخت نکرده است. این داروها اولاً گران قیمت هستند، بحث میلیاردی است؛ ثانیاً همه در دل بیمه‌ها می‌رود و بیمار پرداختی ندارد. از طرفی مالیات آنها هم بالا و ۱.۵ درصد است. از طرفی بدعهدی بیمه‌ها، سود کم و از سوی دیگر مالیات بالا وجود دارد. هر کسی توان ندارد. داروخانه‌هایی هم که این داروها را توزیع می‌کنند واقعاً ایثارگری می‌کنند چرا که از جیب خودشان هزینه می‌کنند و سازمان‌های بیمه گر همراه نیستند.

احمدی در پاسخ به این سوال که چه تدبیری باید اندیشید، گفت: یک راهکار دارد که اولاً، از داروهای خاص مالیات نگیرند. دوماً، سازمان‌های بیمه گر باید به موقع و طبق قانون پول داروخانه را بدهد که داروخانه هم توان داشته باشد دوباره داروی خاص بخرد و توزیع کند.