خودرو چینی؛ واقعیتی که باید جدی گرفته شود!

بحران جهانی اقتصاد  در فاصله سال های 2008 تا 2011 و رکود اقتصادی قاره اروپا از 2010 تا 2013 آثار مخرب جدی بر صنعت بین المللی خودرو داشتند و برندهای زیادی را درگیر چالش های غیر قابل حل کردند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، بحران های اقتصادی مذکور عملا آینده صنعت جهانی خودرو را از مسیر میزان فروش، معادلات انرژی و رویکرد تولید تغییر داده اند.

طی سال های مذکور دقیقا شرایطی برعکس دوران طلایی صنعت خودرو در اواخر دهه 90 میلادی و اوایل دهه 2000 شکل گرفت تا خودروسازان بزرگ ترجیح دهند از شر برندهای ضعیف مجموعه خود خلاص شوند و حوزه فعالیت خود را کوچک تر کنند.

به عنوان نمونه می توانیم از جنرال موتورز آمریکا نام ببریم که جز کمپانی هایی بود که بیشترین آسیب را از شرایط مذکور متحمل شد. در اواخر دهه 90 میلادی، این کمپانی 9 برند متنوع را در پوشش می داد اما اکنون فقط 4 برند فعال دارد: شورولت، بیوک، جی ام سی و کادیلاک.

اما در گوشه دیگر جهان یعنی  چین ، همه چیز کاملا برعکس جریان داشته است! در سال های آغازین این قرن، بازار چین متشکل از حدود 25 برند خودرویی بود. در آن زمان، چین به کپی محصولات قدیمی اروپایی و ژاپنی مشغول بود که بازار هدف بسیار محدودی نیز داشتند.

در فاصله سال های 2001 تا 2010، 14 برند دیگر از راه رسیدند و خودروسازان مهم جهان نیز متوجه تغییرات و انفجار تقاضا در این بازار شدند.  بدین ترتیب، در مدت کوتاهی چین نه تنها بازار خوبی برای خودروسازان داخلی خود شد بلکه برندهای غربی نیز که زخم های بحران جهانی را بر تن داشتند برای تشکیل ائتلاف با برندهای  چینی  و حضور در این کشور به سرعت وارد عمل شدند.

و اینگونه شد که از سال 2008،  چین  تبدیل به بزرگترین خط تولید خودرو در جهان شد و بی وقفه رشد تصاعدی را ثبت می کند.

با افزایش تقاضا و همچنین بهبود درامد مصرف کنندگان چینی، تولد و معرفی محصولات با برندهای جدید سرعت بیشتری گرفت. در فاصله سال های 2011 تا 2015 مجموعا 12 برند جدید وارد بازار داخلی چین شدند. برندهایی شامل:  مکسوس ، پکن اوتو،  وی جی وی ، هاوال،  اکس پنگ ،  نیو ، کووین( که اکنون به  کایی  تغییر نام داده)،  هوزون ،  لیپ  موتور،  ولتمایستر ،  زیکر ، اینوویت و لی اوتو.

ورود خودروهای الکتریکی و محبوبیت آنها و البته حمایت درست و دقیق دولت چین از این فناوری موجب شده تا صنعت خودروی چین بازهم شاخص های رشد خود را حفظ و در زمینه الکتریکی ها نیز به جایگاه مهمی در معادلات بین المللی نزدیک شود.

از سال 2016 تا کنون شرایطی فراهم شده که اکنون مصرف کننده چینی می تواند هنگام خرید 99 برند بومی را در لیست انتخاب خود داشته باشد! زیرا صنعت خودروی کشورش 2 ویژگی مهم دارد: بزرگ و خیلی جوان.

فراموش نکنیم که 58 درصد برندهای خودرویی چین کمتر از 10 سال سن دارند.

چین بزرگترین بازار خودروهای سبک در جهان است زیرا شاخص فروش سالانه آن به 25 میلیون دستگاه می رسد و سال گذشته میلادی، برابر با 32 درصد فروش جهانی خودرو را به خود اختصاص داد.

تنوع عجیب برند در صنعت خودرو چین!

اکنون 99 برند خودرویی فعال در چین به 40 گروه خودروسازی مرتبط می شوند که البته همه آنها موفق نبوده اند اما مسیر پیشرفت صنعت خودرو در چین هرگز متوقف نشده و این حقیقتی است که حتی منتقدان خودرو چینی نیز نمی توانند آن را انکار کنند.

در تصویر زیر 12 خودروساز اصلی و 66 برند تحت پوشش آن ها را مشاهده می کنید که برای مخاطبان خارجی صنعت خودروسازی این کشور در مقایسه با سایر خودروسازان چینی بیشتر شناخته شده، هستند.

تقاضای داخلی بالا، حمایت دولتی قوی، تعهد به توسعه مدل های الکتریکی و برنامه عالی برای معرفی برندهای جدید اساس فرمول موفقیت صنعت خودرو چین را تشکیل داده اند. جالب آنکه در سال جاری میلادی به تنهایی 6 برند جدید معرفی شده اند و 3 برند دیگر نیز تا دسامبر محصولات خود را روانه بازار می کنند.در رابطه با بازار آمریکا، ژاپن و کره اگر بخواهیم مثالی مشابه داشته باشیم باید اشاره کنیم که طی 8 سال گذشته تعداد محدودی برند معرفی یا احیا شده اند: آلپاین، پلستار، کوپرا، جتا، جنسیس، رم و دی اس.

صنعت   خودرو  چین اکنون در فاز بازاریابی جهانی قرار دارد و این مرحله ای بسیار مهم برایش محسوب می شود. اگر به تولیدات ساخت چین هم دقت کنید با چیزی که 10 سال پیش به عنوان ماشین چینی می شناختیم تفاوت های مهمی دارند. زبان طراحی تغییر کرده و در بخش فنی هم معرفی الکتریکی ها موجب شده تا چینی ها از فاز پیشرفت در زمینه پیشرانه احتراقی که عملکرد چندان موفقی در آن نداشتند جدا شده و تمرکز خود را روی الکتریکی ها بگذارند. در نتیجه می توان به روشنی پیش بینی کرد که چین به زودی وارد اکثر بازارهای بین المللی می شود و با طراحی جذاب و پیشرانه پاک عملکرد موفقی را از خود به نمایش می گذارد.