هر پرونده قتل ناموسی در ایران 85 میلیون متهم دارد/ آموزش و پرورش، شوراهای شهر و روستا و بهزیستی متهمان اول
متهم های اصلی تداوم قتل های ناموسی در ایران وزارت آموزش و پرورش در بخش پرورشی ، بهزیستی و شوراها و شهرداری ها هستند.
همچنان زنان و دختران در ایران قربانی قتل های ناموسی می شوند. همچنان زنان در خاورمیانه به دلایلی که مصادیق قتل های ناموسی است کشته می شوند.
همچنان زنان و دختران نه تنها در ایران و خاورمیانه و آسیا بلکه در جهان قربانی قتل های ناموسی می شوند که قاتلان آنها مردان خانواده هستند. یعنی پدر، برادر ، همسر یا نامزد تصمیم می گیرد آنها بکشد و می کشد و اغلب هم بعد از مدتی با رضایت اولیادم از زندان خارج می شوند و این آزادی ها به مردانی با این تفکر اجازه تکرار جنایت های مشابه را می دهند.
48 ساعت پیش خبری منتشر شد که اطلاع می داد راحیل 12 ساله در بندرعباس کشته شد. وقتی جسد راحیل را یافتند در جیب هایش تیله بود. کودکی که به دست برادرش به قتل رسید.
راحیل به دست برادرش به قتل رسید و متهم به نام "م.م" در اولین اعتراف خود انگیزه ناموسی را برای قتل خواهر 12 خود عنوان کرد. اما اهالی این حرف ها را باور ندارند! زمزمه ها می گوید مگر می شود دختر بچه ای که هنوز تیله در جیبش بود، درگیر مسائل ناموسی باشد؟ متهم گفته که حرف هایی پشت سر خواهرش شنیده است؛ اما اهالی می گویند که به گوش آنها چنین حرفی نرسیده بود!
راحیل کشته شد. او اولین دختر و زن ایرانی نیست که قربانی چنین قتل هایی می شود.
تعداد قتل های ناموسی سالانه در ایران
شمار دقیق «قتل های ناموسی» مشخص نیست.در آذر ۱۳۹۸ خبرگزاری ایسنا در طی گزارشی با استناد به تحقیقات دانشگاهی نوشت که «بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ مورد قتل ناموسی سالانه» در ایران رخ میدهد و «قتل های ناموسی» حدود ۲۰ درصد از کل قتلها و ۵۰ درصد از قتلهای خانوادگی در ایران را تشکیل میدهد. این نوع قتل در استانهایی با بافت فرهنگی قبیله و عشیرهای بالاتر از دیگر نقاط کشور است؛ خوزستان، کردستان، ایلام و سیستان و بلوچستان در ردههای بالای رتبهبندی قتلهای ناموسی قرار دارند.
آسیب شناسی ارتکاب قتل های ناموسی در ایران
دلیل مهم این افزایش قتل های ناموسی این است که زنان و دختران بیشتر از حقوق خود آگاه می شوند. مثلاً ازدواج اجباری را نمی پذیرند و می خواهند در انتخاب همسر آینده، تحصیلات و شغل خود آزادی داشته باشند و شانه به شانه مردان در زندگی عمومی حضور داشته باشند. آنها به طور خلاصه خواستار آزادی شخصی خود هستند.
با این حال،فرهنگسازی مناسبی از سوی نهادهای فرهنگی و آموزشی برای بسیاری از مردان ایرانی برای ایجاد ایده های مدرن در مورد آزادی شخصی و برابری جنسیتی شکل نگرفته است.
نسل جدید زنان ایرانی که تحصیل کرده هستند و به اینترنت و شبکههای اجتماعی دسترسی دارند، بسیار بیشتر از حقوق خود آگاه هستند و از هنجارهای فرهنگی قدیمی پیروی نمیکنند و در برابر تبعیض علیه زنان و محدودیتهای آزادی شخصی مقاومت میکنند.
هر جا قانون باشد اتفاق خوبی می افتد اما اول فرهنگسازی!
در تمام این سالها که شاهد انتشار اخبار قتل های ناموسی در شهرهای مختلف کشور بودیم، فعالان اجتماعی در حوزه زنان و رسانه ها و حتی نمایندگان مجلس در تلاش بودند تا لایحه ای را به تصویب و اجرای قانونی برسانند که منع خشونت علیه زنان را محوریت خود داشت. لایحه ای که بیش از 14 سال است که به نتیجه رساندن آن، بلاتکلیف مانده است.
مواد این لایحه به حتم بعد از اینهمه سال دیگر باید مورد بازنگری قرار بگیرند و به روزرسانی شوند زیرا دیگر به زمان منقضی شدن اثر گذاری بر جامعه در حال پیشرفت رسیده اند. به هر حال همین لایحه منقضی شده هم هنوز تصویب نشده است.
و اما واقعیت این است که تصویب این قانون هیچ سودی ندارد، یعنی تا زمانی که فرهنگسازی انجام نشود قانون اثری نخواهد گذاشت.
متهم های اصلی تداوم قتل های ناموسی در ایران وزارت آموزش و پرورش در بخش پرورشی ، بهزیستی و شوراها و شهرداری ها هستند. اولین جایی که خارج از حلقه خانواده، کودکان این مناطق در آن حضور می یابند ، پیش دبستانی و مدرسه است. آنجاست که مربیان پرورشی باید وارد عمل شوند و با استفاده از تکنیک های پرورشی ، گام های اولیه فرهنگسازی را بردارند که متاسفانه اثری از این تلاش نیست.
در ادامه شوراهای شهر و روستا و شهرداری ها می توانند از بودجه و پتانسیل خود برای فرهنگسازی استفاده کنند که متاسفانه اثری از تلاش آنها هم نیست. سازمان بهزیستی وظیفه مستقیم در کاهش این نوع جرایم و تغییر تفکر در منطقه دارد ولی تلاش های موثری از این سازمان هم در منطقه دیده نمی شود.
قانون های بازدارنده هم که تصویب نمی شود. چیدمانی از راه حل ها برای کاهش این نوع جرایم و تغییر تفکر سنتی وجود دارد اما از هیچکدام استفاده نمی شود و قتل های زنان و دختران با مصادیق ناموسی ادامه دارد.
هر زن و هر دختری که قربانی قتل های ناموسی می شود، پرونده کشته شدن او تنها یک متهم یا چند متهم میان مردان خانواده ندارد، میلیون ها انسان ساکن کشور متهم هستند از ما به عنوان مردم که باید مطالبه جدی فرهنگسازی و تصویب قانون داشته باشیم تا نهادهای فرهنگی و مراجع تصویب قانون و اجرای آن متهم هستند.
وقتی پدرو مادر نمیتونن با بچه خودشون دوست باشند، و از عهده تربیت بر نمیاند، چطور توقع هست، معلم بتواند با اینهمه دانش آموز با روحیه مختلف آموزش بدهد، و اوضاع بد اقتصادی دلیل مهم جنایات هست
چرا بساط مسمومیت سریالی دانش اموزان دختر جمع نمیشه اول گفتن از گاز واشترس هست ، بعد سه ماه تازه قبول کردن عمدی هست حالاهم رسیدگی نمیشه ، واقعا دلمان به چی خوش باشه ؟
واقعا مایه خجالت وشرمساری هست که تو کشوری که دم از اسلام وخدا وقدرت وووو میزنند بچه های مردم تو مدارس امنیت ندارن، وکسی توان جلوگیری را ندارد