خشونت علیه زنان؛ از آگاهی تا آموزش
از سال ۱۹۸۱، ۲۵ نوامبر هر سال (معادل پنجم آذرماه ) به انتخاب مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان ، برگزیده شده است.
مجید فراهانی، عضو شورای اسلامی شهر تهران همزمان با 25 نوامبر دست به قلم شد و درباره خشونت علیه زنان چنین نوشت:
خشونت علیه زنان یکی از فراگیرترین موارد نقض حقوق بشر به شمار می آید که همه کشور ها از توسعه یافته تا توسعه نیافته با عوارض و مظاهر آن درگیر هستند. روز جهانی منع خشونت علیه زنان فرصتی برای یادآوری و توجه همگانی برای مبارزه با این پدیده مخرب و غیر انسانی است و ضرورت دارد دولت و سازمان های ملی و جهانی و نهاد های غیر دولتی و مدنی با آگاهی بخشی و ارائه سازوکار های فرهنگی و آموزشی برای کاستن و کاهش دامنه و عمق آن اقدامات و سیاست های موثر و کارآمد تری را در دستور کار خود قرار دهند.
خشونت علیه زنان محدود و منحصر به جامعه ای خاص و مشخص نیست اما میزان و شدت آن در جوامع مختلف تفاوت آشکار دارد .شایدیکی از مهمترین دلایل این گستردگی نبودن تعریفی روشن و مورد اجماع در خصوص این مفهوم است .به یک معنا در برخی موارد تشکیک در مصادیق این خشونت در نهایت منجر به این می شود که اصل موضوع مورد غفلت واقع شود که می تواند بررسی زمینه های شکل گیری این نوع از خشونت در خانواده در جامعه و حتی در سیاست های دولت ها را در بررسی ها و رویکرد های آسیب شناسانه با چالش مواجه کند و حتی در مواردی هم با خلط مبحث که در آن نقائص و مشکلات دیگری که در سطح جوامع وجود دارد برجسته و در سایه این بزرگ نمایی عملا حتی وجود خشونت علیه زنان انکار و یا دست کم دایره مصادیق آن تنگ تر و محدود تر می شود .
واقعیت این است که برای کاهش نرخ رشد این گونه از خشونت راهی جز " آگاهی و آموزش " وجود ندارد . آموزش مهارت ها و حقوق انسانی افراد در دوران کودکی ، تبیین حقوق زنان در جامعه و اصلاح سیاست ها از جمله مواردی است که بی شک در این راستا تاثیرو نقش مهمی ایفا می کند .
این موضوع که در قالب فرهنگ سازی اجتماعی و در قامت اتحاد و همکاری رسانه های جمعی قابلیت تحقق دارد و در متن آموزش می تواند تثبیت شود در واقع تنها راه حل کاهش خشونت علیه زنان است . زنان بیش از نیمی از جامعه ایران را تشکیل می دهند و بدون شک آرامش روانی ، امنیت اجتماعی و حقوق سیاسی آن در سطح خانواده و جامعه ارتباط مستقیمی با گزاره جامعه سالم دارد و لاجرم ضروری است که برخورد و مهار و کنترل این ناهنجاری اجتماعی را با تبیین درست و همکاری نهاد های دانشگاهی و آموزشی به عنوان یک راهبرد و اصل مهم مورد توجه همگانی قرار بگیرد و با پرداختن جدی تر و قاطعانه تر رسانه های مختلف ، حساسیت ها را نسبت به این موضوع افزایش دارد .
با تاکید بر این نکته که خشونت به عنوان موضوعی که جنبه های احساسی ، جسمی ، روحی و روانی دارد تنها در صورتی کاهش پیدا می کند که در سیاست های کنترلی و مقابله ای ، عمدتا تمرکز و توجه مبتنی بر عوامل فرهنگی و ساختاری باشد . به عبارتی در سطح خانواده ها با تاکید بر راهبرد توجه اجتماعی و تقویت حس همبستگی و دیگر خواهی تا حدودی می توان از خشونت پیشگیری کرد . یا در حوزه رسانه ها که باید با رویکرد های جدید و دقیق از انتشار و نشر محتوا و فیلم هایی که زمینه فروریختن قبح اجتماعی خشونت را فراهم می کند پیشگیری کرد .
نکته مهم دیگری که می تواند در این موضوع مهم باشد تلاش برای ارائه جامعه اخلاقی و ترویج ارزش های اخلاقی و دینی در این زمینه است که در سیره رسول اکرم و ائمه معصومین مصداق ها و نمونه های فاخر و والا و انسان دوستانه آن به روشنی وجود دارد که با تقویت باور های دینی و رعایت دستورات دین در مورد احترام و بزرگداشت انسان می تواند فضای همدلی و انسان دوستی را در مناسبات جامعه تقویت کند . به هر ترتیب کاهش نرخ خشونت علیه زنان رویکردی فرهنگی است که ضمن تاکید بر نقش دولت ها و حکومت ها در کنترل آن ، اما باید اذعان کرد که هیچ نهادی نمی تواند جایگزین خانواده در راستای آگاهی بخشی و مهار و بازدارندگی در این گونه موارد باشد .
منبع: خبرآنلاین
18
