جشن ۳۲ سالگی هابل با تصویر خیره‌کننده از «رقص گرانشی کهکشان ها»
سازمان فضایی آمریکا ناسا به مناسبت سی و دومین سال فعالیت تلسکوپ هابل، تصویری از گروهی متشکل از پنج کهکشان منتشر کرده است که آن‌ها را در یک «رقصی گرانشی» نشان می‌دهد.
این مجموعه کهکشانی که به نام «گروه فشرده هیکسون-۴۰» (HCG40) شناخته می‌شود، تراکمی بالا و فوق‌العاده شلوغ را در فضایی کوچک (در مقیاس کهکشانی) ایجاد کرده است. این کهکشهان‌ها که سیر تکاملی خود را سپری کرده‌اند، یک میلیارد سال دیگر در هم ادغام شده و یک کهکشان بیضوی غول‌پیکر را تشکیل می‌دهند.
در این گروه کهکشانی سه کهکشان مارپیچی (که رایج‌ترین نوع کهکشان‌ها به شمار می‌روند)، یک کهکشان بیضوی و یک کهکشان عدسی (که ظاهرشان شبیه یک دیسک است) قرار دارند.
در بیانیه‌ای که ناسا منتشر کرده است آمده این کهکشان‌ها «در یک رقص گرانشی آهسته به تصویر کشیده شده‌اند.»
دانشمندان تصور می‌کنند ممکن است این کهکشان‌ها با مقدار زیادی ماده تاریک (شکل ناشناخته و نامرئی ماده) در ارتباط باشند. ناسا در بیانیه خود گفت: «اگر آن‌ها به هم نزدیک شوند، ماده تاریک می‌تواند ابر بزرگی را تشکیل دهد که کهکشان‌ها در درون آن غوطه بخورند و در حال چرخش باشند. هنگامی که کهکشان‌ها در ماده تاریک حرکت می‌کنند، به دلیل اثرات گرانشی این ماده، نیروی مقاومتی پدید می‌آید که باعث می‌شود حرکت کهکشان‌ها کند شده و انرژی خود را از دست بدهند.»
گروه هیکسون که یکی از متراکم ترین خوشه‌های کهکشانی است پیشتر به لحاظ طول موج نور مرئی، رادیویی و اشعه ایکس توسط اخترشناسان مورد مطالعه قرار گرفته بود. این تحقیقات نشان داده بودند تمامی کهکشان‌های این مجموعه دارای منابع انتشار تشعشعات قوی در هسته خود هستند به این معنی که ممکن است در مرکز آن‌ها، سیاهچاله‌های بسیار پرجرمی وجود داشته باشد.
دانشمندان تخمین می‌زنند شمار چنین مجموعه‌هایی در اوایل شکل‌گیری کیهان فراوان‌تر بوده باشد و حجم انرژی آنان، سوخت لازم را برای به حرکت درآوردن اختروش‌ها فراهم می‌کرده است.
اختروش یک هستهٔ فعال به شدت نورانی در مرکز یک کهکشان دوردست است و توسط سیاهچاله‌ای بسیار پرجرم تغذیه می‌شود که از ماده تغذیه می‌کند و موجی از تشعشع را آزاد می‌کند.
ناسا می‌گوید مطالعه این کهکشان‌ها به اخترشناسان کمک می‌کند تا دریابند کهکشان‌ها در کجا تجمع می‌کنند و چه چیزی باعث این امر می‌شود.
تلسکوپ فضایی هابل در ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد و از آن زمان تا کنون به ستاره‌شناسان و دانشمندان کمک کرده است تا درک بهتری از جهان داشته باشند. در روز کریسمس سال ۲۰۲۱، جانشین آن یعنی تلسکوپ جیمز وب به فضا پرتاب شد و اخترشناسان امیدوارند با کمک آن تصاویر بزرگتری از کیهان ثبت کنند.
خدا وکیلی فهمیدن مطالب خیلی سخته ولی جالب است