مبتلایان به اختلال ای دی اچ دی بیشتر در بزرگسالی در معرض اضطراب و افسردگی هستند
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد بزرگسالانی که با علائم شدید اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی موسوم به «ای دی اچ دی» (ADHD) دست و پنجه نرم می‌کنند، بیشتر از حتی مبتلایان به اوتیسم در معرض اضطراب و افسردگی قرار دارند.
محققان در بریتانیا می‌گویند این نخستین مطالعه‌ای است که به گونه‌ای روشمند، پیامدهای ابتلا به ای دی اچ دی بر روی سلامت روان افراد را نشان می‌دهد. لوکا هارگیتای، سرپرست تیم تحقیق، در این باره گفت: «دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانند اوتیسم با اضطراب و افسردگی مرتبط است، اما ای دی اچ دی تا حدودی نادیده گرفته شده است.»
وی افزود: «هدف ما این بود که دقیقاً اندازه‌گیری کنیم که کدام ویژگی‌های شخصیتی ای دی اچ دی، با اختلالات سلامت روان مرتبط است.»
دکتر هارگیتای گفت: «این وضعیت بر بسیاری از افراد – چه کودکان و چه بزرگسالان – تأثیر می‌گذارد و از این واقعیت که افراد بیشتری مایل به صحبت در مورد آن هستند، باید استقبال کرد. این امید را داریم که که با آگاهی بیشتر، تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود و منابع بیشتری برای حمایت از افراد مبتلا در جهت بهبود سلامت روانشان اختصاص داده شود.»
تیم تحقیق در پژوهش خود با توزیع پرسشنامه‌هایی، که آن را «استاندارد طلایی» می‌نامید، یک مجموعه از افراد بزرگسال ساکن بریتانیا را مورد آزمایش قرار داد. این سوالات با هدف تفکیک ویژگی‌های اوتیسم از ای دی اچ دی طراحی شده بودند؛ امری بسیار حساس چرا که به دلیل اشتراک زیاد علائم معمولا ویژگی‌های اوتیسم و ای دی اچ دی با هم اشتباه گرفته می‌شود.
برای مثال در این نظرسنجی پرسیده شده بود: «چقدر احساس می‌کنید بیش از حد فعال هستید و مجبور به انجام کارها هستید، انگار که یک موتور محرک دارد شما را هدایت می‌کند؟» یا «آیا عبارت روبرو را توصیف خود می‌دانید؟: من اغلب به شدت جذب یک چیز می‌شوم».
دست‌اندر‌کاران این مطالعه می‌گویند هرچقدر علائم ای دی اچ دی در فرد شدیدتر بوده، احتمال بیشتری وجود داشته که فرد با اضطراب و افسردگی دست و پنجه نرم کند. نتایج شبیه‌سازی رایانه‌ای نیز نشان داده است که ای دی اچ دی نسبت به اوتیسم تقریباً به طور قطع با علائم شدیدتر اضطراب و افسردگی در میان بزرگسالان مرتبط است.
دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا مبتلایان به ای دی اچ دی مستعد اضطراب و افسردگی بیشتر هستند و مطالعات بیشتری در این خصوص مورد نیاز است.
پژوهشگران می‌گویند نتیجه تحقیقات جدید می‌تواند به شناسایی افرادی که بیشتر در معرض خطر اضطراب و افسردگی هستند کمک کند تا اقدامات پیشگیرانه - مانند حمایت از کودکان و بزرگسالان با مدیریت علائم ای دی اچ دی در آن‌ها - زودتر انجام شود تا تأثیر بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی این افراد داشته باشد.
دکتر پونیت شاه، استاد روانشناسی در دانشگاه باث، می‌گوید: «در حال حاضر بودجه برای تحقیقات ای دی اچ دی - به ویژه تحقیقات روانشناختی – کم است و این امر به ویژه هنگامی که آن را با سطح نسبتاً بالای بودجه اختصاص داده شده به اوتیسم مقایسه کنید، آشکار می‌شود. شواهد اکنون در حال آشکار شدن هستند که ای دی اچ دی فقط یک بیماری دوران کودکی نیست، بلکه در طول زندگی نیز ادامه می‌یابد و در نتیجه ما باید برنامه‌های تحقیقاتی خود را برای درک بهتر ای دی اچ دی در بزرگسالی تنظیم کنیم.»
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی Scientific Reports منتشر شده است.
