این سیاره فراخورشیدی آینده زمین را نشان می‌دهد
اخترشناسان موفق شده‌اند یک سیاره فراخورشیدی خاص را در فاصله ۴۰۰۰ سال نوری کشف کنند. این سیاره فراخورشیدی به‌خوبی آینده تاریک و وحشتناک کره زمین ر به‌تصویر می‌کشد.
پیشرفت علم و بررسی سیاره ها و ستاره‌های دیگر یک واقعیت تلخ را برای اخترشناسان آشکار کرده است. آن هم اینکه حیات دائمی نیست و باید به‌فکر سیاره دیگری برای نجات تمدن انسان باشیم. اخیرا نیز دانشمندان یک سیاره فراخورشیدی را مشاهده کرده‌اند که به‌نحو عجیبی می‌تواند آینده کره زمین را به ما نشان دهد. سرنوشتی که قطعا رخ خواهد داد.
یک سیاره فراخورشیدی آینده وحشتناک زمین را در ۸ میلیارد سال دیگر آشکار می‌سازد
خورشید به‌واسطه واکنش‌های هسته‌ای درون خود زنده است. هیدروژن درونی خورشید به‌عنوان سوخت آن عمل می‌کند و باعث می‌شود که زندگی در کره زمین جریان داشته باشد. هرچند که این منبع هیدروژن بی‌پایان نیست و روزی تمام خواهد شد. اینجاست که خورشید مراحل مختلف مرگ را تجربه می‌کند. در این حالت سرنوشت کره زمین چگونه خواهد بود؟
اخترشناسان موفق شده‌اند یک سیاره فراخورشیدی به‌نام KMT-2020-BLG-0414 را در فاصله ۴۰۰۰ سال نوری پیدا کنند که آینده کره زمین را نشان می‌دهد. این سیاره سنگی است و به‌دور یک کوتوله سفید می‌چرخد. چیزی که خورشید تا ۵ میلیارد سال دیگر به آن تبدیل خواهد شد.
البته ابتدا خورشید به یک غول سرخ تبدیل می‌شود. در نتیجه سیاره‌هایی مثل عطارد و زهره بلعیده خواهند شد. به‌باور دانشمندان احتمال بلعیده شدن زمین و حتی مریخ نیز وجود دارد. هرچند ممکن است به‌دلایلی این اتفاق رخ ندهد و کره زمین جان سالم به‌در برد. توجه داشته باشید که همه این موارد در رابطه با آینده کره زمین اهمیت دارند و چندان به آینده انسان مربوط نمی‌شوند.
چراکه هم‌زمان با شروع فرآیند مرگ خورشید این ستاره درخشان‌تر و گرم‌تر می‌شود. در این حالت زمین گرمای بسیار بیشتری را دریافت خواهد کرد و تمامی موجودات زنده نابود خواهند شد. این اتفاق حدود ۱.۳ میلیارد سال دیگر رخ می‌دهد. در آن زمان تمامی اقیانوس‌ها و دریاهای کره زمین بخار خواهند شد و امکان زنده ماندن وجود ندارد. گرچه ما ابتدا می‌خواهیم روی سرنوشت کره زمین تمرکز کنیم و کاری با انسان‌ها نداریم.
فراموش نکنید که زمین از حدود ۴.۵۴۳ میلیارد سال پیش وجود داشته است؛ اما قدمت گونه‌های مختلف انسان از ۳ میلیون سال فراتر نمی‌رود. در واقع ما آنقدر که فکر می‌کنیم مهم نیستیم. در هر صورت خورشید در اکثر زمان حیات خود با تبدیل هیدروژن به هلیوم انرژی تولید می‌کند. گرچه وقتی هیدروژن به‌پایان برسد، ستاره مرکزی منظومه شمسی مجبور خواهد شد از هلیوم به‌عنوان سوخت استفاده کند.
در این حالت ابعاد خورشید صدها یا هزاران برابر افزایش پیدا می‌کند. چراکه خروجی انرژی به‌شدت افزایش یافته است. در این مرحله است که سیاره‌های نزدیک بلعیده می‌شوند. در مرحله بعدی خورشید لایه‌های بیرونی خود را به فضا پرتاب می‌کند و به یک کوتوله سفید آرام تبدیل می‌شود. اینجاست که یک سیاره فراخورشیدی می‌تواند آینده کره زمین را نشان دهد.
در سال ۲۰۲۰ اولین‌بار توجه دانشمندان به یک سامانه خورشیدی خاص در نزدیکی مرکز کهکشان راه شیری جلب شد. در این سامانه سیاره‌ای سنگی مشابه زمین وجود دارد که فاصله آن با کوتوله سفید مشابه فاصله زمین تا خورشید است. یک کوتوله قهوه‌ای (ستاره فعال نشده) نیز در این سامانه قرار دارد که جرم آن به‌حدود ۱۷ برابر جرم مشتری می‌رسد. متاسفانه این سیاره هیچ نشانه‌ای از حیات ندارد و کاملا مرده است.
تبدیل ستاره به غول سرخ باعث شده که سیاره از حالت اولیه خود خارج شود. پس از آن نیز کاهش دما و شکل‌گیری کوتوله سفید هیچ کمکی به بازگشت حیات نکرده است. دانشمندان باور دارند که این اتفاق برای کره زمین تا ۸ میلیارد سال دیگر رخ خواهد داد. در آن زمان سیاره زیبای انسان‌ها صرفا جهانی مرده خواهد بود که هیچ شانسی برای بازگشت به حیات ندارد. بدین‌ترتیب سیاره فراخورشیدی آینده تاریکی را برای کره زمین نشان می‌دهد.
پیشتر نیز گفتیم که تا ۱ میلیارد سال دیگر سرنوشت انسان از کره زمین جدا خواهد شد. در آن زمان چه‌چیزی در انتظار ما است؟
ما هم‌اکنون در کمربند حیات سیاره خود هستیم. در این منطقه گرما و انرژی دریافتی به‌حدی است که آب به‌صورت مایع در سطح سیاره شکل می‌گیرد. اگر کمی به‌خورشید نزدیک‌تر شویم آب بخار خواهد شد و فاصله گرفتن از آن نیز باعث تبدیل آب به یخ می‌شود. به همین‌خاطر است که قمرهای مشتری و زحل پوشیده از یخ هستند. در این حالت می‌توان دو سرنوشت را برای انسان تصور کرد.
گزینه اول اینکه انسان هم‌زمان با گرم‌شدن سیاره به مریخ مهاجرت کند. تا ۱ میلیارد سال دیگر قطعا فناوری بشر آنقدر پیشرفت خواهد کرد که بتواند سیاره سرخ را به‌منطقه‌ای قابل سکونت تبدیل کند. این مهاجرت می‌تواند چند صد میلیون سال برای ما وقت بخرد. در این مدت می‌توانیم یک سیاره فراخورشیدی مناسب را برای جایگزینی زمین انتخاب کنیم.
گرچه اگر به‌هر دلیلی چنین اتفاقی رخ ندهد، انسان مجبور خواهد شد به‌سمت قمرهای مشتری و زحل برود. چراکه پس از تبدیل شدن خورشید به یک غول سرخ آنها در کمربند حیات قرار می‌گیرند. در واقع یخ‌های موجود در این کره‌ها آب می‌شوند و جان تازه‌ای خواهند یافت. پس از آن انسان قطعا باید سیاره ای مشابه زمین را برای زندگی انتخاب کند.
گزینه دوم بسیار نامحتمل است؛ اما همچنان امکان دارد رخ دهد. اینکه یک جرم فضایی (مثل ستاره یا سیاره‌ای غول‌پیکر) وارد منظومه شمسی شده و مدار سیاره‌های مختلف را به‌هم بریزد. در این حالت ممکن است زمین کمی از خورشید فاصله گرفته و به محل کنونی مشتری یا زحل نزدیک شود. شاید هم کاملا وارد یک سامانه خورشیدی دیگر شویم.
مشخص نیست انسان چگونه خواهد توانست از چنین فاجعه‌ای جان سالم به‌در برد؛ اما اگر چنین اتفاقی رخ دهد، کره زمین همچنان می‌تواند در آینده میزبان حیات باشد. در واقع سیاره فراخورشیدی کشف شده تنها یکی از گزینه‌های ممکن برای آینده زمین را به‌تصویر می‌کشد. آینده‌ای که چندان جذاب نیست.
