ویاگرای زنانه؛ درمان کم‌میلی جنسی در زنان

مکمل‌های موجود در داروخانه‌ها که بدون نسخه پزشک به فروش می‌رسند، با هدف رفع کم میلی جنسی تولید شده‌اند، اما تاثیرات بیشتر این محصولات، محدود و اثبات نشده است. اما طی سال‌های اخیر، سازمان غذا و داروی آمریکا دو دارو را برای درمان اختلال کم میلی جنسی تائید کرده است که به آن‌ها «ویاگرای زنانه» می‌گویند و یکی از دارو‌هایی است که مردان برای رفع مشکلات جنسی خود مصرف می‌کنند. البته این دارو‌ها چندان شبیه ویاگرا نیستند و در درون بدن، عملکرد متفاوتی دارند.

در مردان، ویاگرا و سایر دارو‌های مشابه، اختلاط نغوظ را درمان می‌کنند. مردانی که دچار اختلال نعوظ هستند، نمی‌توانند نعوظ کافی در آلت تناسلی خود برای برقراری رابطه جنسی داشته باشند. این مردان اغلب دارای میل جنسی هستند، اما مشکل اینجاست که بدن‌شان نمی‌تواند واکنش فیزیکی لازم برای رابطه جنسی را نشان بدهد. این دارو‌ها با شل کردن عضلات آلات تناسلی و تقویت جریان خون به نعوظ کمک می‌کنند.

در زنان، کم میلی جنسی مسئله‌ی پیچیده‌تری است، چون فاکتور‌های بیشتری در تمایلات جنسی زنان نقش دارند؛ بنابراین درمان اختلال کم میلی جنسی در زنان به رویکرد دقیق‌تری نیاز دارد.

دو داروی مورد تائید برای رفع اختلال کم میلی جنسی در زنان

دارو‌هایی که سازمان غذا و داروی آمریکا آن‌ها را برای درمان اختلال کم میلی جنسی در زنان تائید کرده:

فلیبانسرین (Addyi): قرصی است که هر شب باید بخورید

برملانوتید (Vyleesi): به صورت تزریق زیر پوستی در ناحیه شکم یا ران، ۴۵ دقیقه پیش از رابطه جنسی توسط خودتان انجام می‌شود. در عرض ۲۴ ساعت، یک عدد از این دارو مصرف شده و پزشکان توصیه می‌کنند هر ماه فقط ۸ عدد مصرف شود.

عملکرد این دارو‌ها چگونه است؟

هر دو دارو، فعالیت پیام رسان‌های عصبی در مغز را که در احساس برانگیختگی شما نقش مهمی دارند افزایش می‌دهند. فلیبانسرین باید هر روز مصرف شود، چه شما برنامه‌ای برای رابطه جنسی داشته باشد و چه نه. برملانوتید نیز تنها زمانی که لازم است تزریق می‌شود. باید بدانید که هیچیک از دارو‌ها قرار نیست رابطه جنسی را بهتر کنند، بلکه فقط کمک‌تان می‌کنند احساس بهتری برای رابطه جنسی پیدا کنید.

ممکن است پزشک شما توصیه کند در کنار مصرف دارو، دوره‌ای تحت آموزش مسائل جنسی قرار بگیرید و تحت مشاوره باشید. همچنین اگر دچار هر گونه مشکل فیزیکی باشید که بر تمایلات جنسی‌تان اثر می‌گذارد، ممکن است نیاز به هورمون درمانی پیدا کنید (مثلا خشکی واژینال).

پزشک باید تشخیص اختلال کم میلی جنسی را در شما بدهد تا برای‌تان دارو تجویز کند. او می‌تواند با پرسیدن سوال‌هایی تشخیص بدهد که دچار اختلال کم میلی جنسی هستید یا خیر:

آیا تا به حال طبق خواسته‌ها و تمایلات جنسی‌تان در رابطه ارضا شده‌اید؟

آیا میل جنسی‌تان افت کرده است؟

آیا کم میلی جنسی‌تان شما را آزار می‌دهد؟

آیا دوست دارید میل جنسی‌تان بیشتر شود؟

آیا عامل خاصی وجود دارد که می‌تواند بر میل جنسی‌تان اثر گذاشته باشد، مثلا مصرف دارو، بارداری، عمل جراحی، استرس؟

اگر پاسخ شما به چهار سوال اول مثبت باشد، و پزشک نتواند علت دیگری برای کم میلی جنسی‌تان پیدا کند، پس احتمالا دچار اختلال کم میلی جنسی شده‌اید. به گفته‌ی پزشکان، ناراحتی و اضطرابی که یک خانم بابت کم میلی جنسی‌اش احساس می‌کند، اغلب فاکتور تعیین کننده در نیاز او به مصرف داروست. زیرا اگر شما از کم میلی جنسی‌تان ناراحت نباشید و اهمیتی به آن ندهید، پس مشکلی وجود ندارد و نیازی به دریافت دارو نیست.

همچنین پزشک‌تان باید مطمئن شود که کم میلی جنسی شما به موقعیت فعلی یا رابطه‌تان ربطی ندارد. زیرا مثلا اگر شما به دلیل بی‌علاقگی به همسرتان دچار کم میلی جنسی شده باشید، مصرف دارو هیچ کمکی به شما نخواهد کرد.

کدام دارو برای شما مناسب‌تر است؟

هر دو دارو، شرایط خاص خود را دارند. دارویی که شما باید مصرف کنید، بیشتر به این بستگی دارد که کدام با سبک زندگی شما متناسب‌تر است. خیلی از خانم‌ها از دارو‌های تزریقی خوش‌شان نمی‌آید و عده‌ای نیز دوست ندارند هر روز قرص بخورند؛ بنابراین بهترین کار این است که در مورد انتخاب دارو، با پزشک‌تان مشورت کنید.

عوارض جانبی

محققان اثر این دو دارو و شیوه‌ی عملکردشان را تنها روی زنانی که هنوز یائسه نشده‌اند بررسی کرده‌اند؛ بنابراین سازمان غذا و داروی آمریکا، این دو دارو را فقط برای زنانی که در سنین پیش از یائسگی هستند تائید کرده است. زنان باردار و شیرده نیز نباید از این دارو‌ها استفاده کنند.

افراد دیگری نیز هستند که نباید دو داروی معرفی شده برای رفع کم میلی جنسی را مصرف کنند:

افرادی که بیماری کبد دارند

افرادی که بیماری قلبی و عروقی دارند

افرادی که بابت HIV، هپاتیت C، و یا فشار خون بالا دارو مصرف می‌کنند

دارو‌های فلیبانسرین و برملانوتید ممکن است با یک سری از دارو‌هایی که خانم‌ها معمولا استفاده می‌کنند تداخل داشته باشند، مثلا فلوکونازول که دارویی برای درمان عفونت‌های قارچی است و همچنین برخی از آنتی بیوتیک‌ها؛ بنابراین حتما پزشک‌تان را در جریان دارو‌هایی که مصرف می‌کنید قرار دهید.

خانم‌هایی که برای رفع اختلال کم میلی جنسی، دارو مصرف می‌کنند نباید از دو ساعت پیش از مصرف دارو تا صبح روز بعد، الکل بنوشند، زیرا ممکن است فشار خون‌شان تا سطح خطرناکی پایین بیاید.

مصرف این دارو‌ها می‌تواند سبب حالت تهوع، سر درد، گُرگرفتگی پوست (قرمزی و گرما)، سرگیجه و غش، احساس خستگی و خشکی دهان شود. برملانوتید می‌تواند باعث تیره شدن پوست و لثه‌ها شود.

آیا این دارو‌ها اثر دارند؟

پزشکان برای اینکه بسنجند این دارو‌ها تا چه اندازه می‌توانند اختلال کم میلی جنسی را درمان کنند، بررسی می‌کنند که میل جنسی تا چه اندازه افزایش یافته و آیا احساس ناراحتی و نگرانی بابت این مسئله کمتر شده یا نه. فلیبانسرین معمولا موجب یک رابطه جنسی باکیفیت‌تر در ماه می‌شود، که این اتفاق می‌تواند برای عده‌ای به معنی موفقیت و نتیجه گرفتن باشد، اما برای عده‌ای دیگر نه!

بستگی به این دارد که شما چه تعابیری در این زمینه برای خود داشته باشید و چه بخواهید. چیزی تحت عنوان «میزان نرمال میل جنسی» وجود ندارد؛ بنابراین تغییری که یک خانم در میزان ناراحتی و نگرانی خود در مورد کم میلی جنسی‌اش احساس می‌کند، اغلب معیار اصلی در میزان تاثیر گذاری دارو درمانی است. اگر به مدت ۸ هفته دارو مصرف کردید و تغییری احساس نکردید، پزشک‌تان احتمالا توصیه می‌کند مصرف دارو را متوقف نمایید.

کلام آخر اینکه هر چند این دارو‌ها ممکن است هنوز کامل نباشند، اما همین که دو داروی تقویت کننده میل جنسی در بازار موجود است، حرکتی در جهتی درست می‌باشد و می‌توان آن را یک قدم اولیه‌ی مهم برای رفع مشکلات جنسی زنان دانست.