تریکومونیازیس، یک بیماری جنسی دردناک و مسری

مردان مبتلا به تریکومونیازیس معمولاً هیچ علامتی ندارند. زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس در معرض خطر بیشتری برای به دنیا آوردن زودرس نوزادان خود هستند.

برای جلوگیری از عفونت مجدد با ارگانیسم ایجاد کننده تریکومونیازیس ، هر دو طرف باید تحت درمان قرار گیرند. متداول ترین درمان برای تریکومونیازیس شامل مصرف یک مگادوز مترونیدازول (Flagyl) یا تینیدازول (Tindamax) است. با استفاده صحیح از کاندوم در هر زمان رابطه جنسی می توانید خطر عفونت خود را کاهش دهید.

علائم تریکومونیازیس

بسیاری از زنان و اکثر مردان مبتلا به تریکومونیازیس ، حداقل در ابتدا هیچ علامتی ندارند. علائم و نشانه های تریکومونیازیس در زنان عبارتند از:

ترشحات واژن اغلب با بوی بد که ممکن است سفید ، خاکستری ، زرد یا سبز باشد

قرمزی ، سوزش و خارش دستگاه تناسلی

درد همراه با ادرار یا مقاربت جنسی

تریکومونیازیس به ندرت علائم را در مردان ایجاد می کند. اگر هم آقایان علائم و نشانه هایی داشته باشند ، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تحریک داخل آلت تناسلی

سوزش با ادرار یا بعد از انزال

ترشح از آلت تناسلی

زمان مراجعه به پزشک

در صورت داشتن ترشحات بدبو از واژن یا درد هنگام ادرار یا مقاربت جنسی به پزشک مراجعه کنید.

علل ابتلا

تریکومونیازیس توسط یک تک یاخته تک سلولی ایجاد می شود ، نوعی انگل کوچک که در طول رابطه جنسی بین افراد حرکت می کند. دوره نهفتگی بین قرار گرفتن در معرض و عفونت ناشناخته است ، اما تصور می شود که بین چهار تا ۲۸ روز متغیر است.

عوامل خطرساز ابتلا

عوامل خطر شامل داشتن موارد زیر است:

شریک جنسی متعدد

سابقه سایر عفونت های مقاربتی

سابقه تریکومونیازیس

رابطه جنسی بدون کاندوم

عوارض ابتلا

زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است این عوارض را تجربه کنند:

زایمان زودرس

به دنیا آمدن کودک با وزن کم هنگام تولد

انتقال عفونت به نوزاد هنگام عبور از مجرای زایمان

به نظر می رسد ابتلا به تریکومونیازیس ، ابتلای زنان به HIV را آسان تر می کند؛ یعنی همان ویروسی که باعث ایدز می شود.

پیشگیری از تریکومونیازیس

مانند سایر عفونت های مقاربتی ، تنها راه پیشگیری از تریکومونیازیس پرهیز از رابطه جنسی است. برای کاهش خطر ، هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم به درستی استفاده کنید.

تشخیص تریکومونیازیس

تریکومونیازیس را می توان با مشاهده نمونه ای از مایع واژن برای زنان یا ادرار برای مردان زیر میکروسکوپ تشخیص داد. اگر انگل زیر میکروسکوپ قابل مشاهده باشد ، نیازی به آزمایش بیشتر نیست. اگر این آزمایش قطعی نباشد ، ممکن است از آزمایشاتی به نام آزمایش سریع آنتی ژن و تقویت اسید نوکلئیک استفاده شود.

درمان تریکومونیازیس

رایج ترین درمان برای تریکومونیازیس ، حتی برای زنان باردار ، مصرف یک مگادوز از مترونیدازول (فلاگیل) یا تینیدازول (تیندامکس) است. در برخی موارد ، پزشک ممکن است دوز کمتر از مترونیدازول را دو بار در روز به مدت هفت روز توصیه کند.

۲۴ ساعت پس از مصرف مترونیدازول یا ۷۲ ساعت پس از مصرف تینیدازول ، الکل ننوشید ، زیرا باعث تهوع و استفراغ شدید می شود.

پزشک شما احتمالاً می خواهد از دو هفته تا سه ماه پس از درمان، مجدداً شما را برای بیماری تریکومونیازیس مورد آزمایش مجدد قرار دهد تا مطمئن شود که مجدداً عفونت نکرده اید.

تریکومونیازیس بدون درمان می تواند ماهها تا سالها طول بکشد.

آماده شدن برای زمان ویزیت

پزشک خانوادگی ، متخصص زنان یا پزشک متخصص در یک مرکز مراقبت های فوری می تواند بیماری تریکومونیازیس را تشخیص داده و دارو برای شما تجویز کند.

چه کاری باید انجام دهید؟

قبل از قرار ملاقات ، ممکن است لیستی تهیه کنید که شامل موارد زیر است:

شرح مفصل علائم ، از جمله زمان شروع آنها عفونت های مقاربتی که داشته اید تعداد شرکای جنسی که در چند سال گذشته داشته اید

چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید؟

در مورد زنان ، پزشک معاینه لگن را انجام می دهد و ممکن است نمونه ای از مایعات واژن شما را برای آزمایش بگیرد. مردان باید نمونه ادرار ارائه دهند.

منبع: روزیاتو

38