آشنایی با علائم تاندونیت مچ دست و درمان آن

تاندونیت مچ دست ناشی از یک فرآیند التهابی، مزمن و دژنراتیو ساختار فیبری (تاندون) است که عضله را به استخوان پیوند می زند.

چندین تاندون، مچ دست را تشکیل می دهند، به همین خاطر ممکن است چندین تاندون به طور همزمان تحت تاثیر قرار گیرند.

خوشبختانه تاندونیت مچ دست در صورت تشخیص به موقع درمان پذیر است اما اگر تاندونیت شدید باشد و منجر به پارگی تاندون شده باشد، به جراحی نیاز پیدا خواهد کرد. در این بخش بیشتر به علل و درمان تاندونیت مچ دست پرداخته ایم.

آناتومی مچ دست

ناحیه بین ساعد و دست به مچ دست معروف است. از نظر استخوانی شامل قسمت انتهایی استخوان‌های ساعد (رادیوس و اولنا) و قسمت ابتدایی استخوان‌های کارپال است. در مچ دست، تاندون ها ماهیچه های ساعد را به استخوان های دست و انگشتان متصل می کنند و این تاندون ها به دو دسته فلکسورها و اکستانسورها تقسیم می شوند.

علاوه بر این، این تاندون ها توسط یک غلاف پوشیده از بافت سینوویال احاطه شده اند. غلاف و تاندون حاوی مایع سینوویال هستند که اجازه سر خوردن را به تاندون ها می دهد. التهاب پاتولوژیک نه تنها به طور مستقیم در تاندون بلکه در این ناحیه نیز رخ می دهد.

تاندونیت مچ دست چیست؟

تاندونیت مچ دست یک بیماری مزمن و دژنراتیو در نظر گرفته می شود زیرا علائم اغلب تا زمانی که یک دوره قابل توجهی سپری نشده است آشکار نمی شوند. این بیماری معمولا، در دست راست شایع تر است، زیرا دست غالب اکثر افراد است.

میانگین سن تشخیص بین دهه پنجم تا ششم زندگی (50-60 سالگی) می باشد.

انواع مختلفی از تاندونیت مچ دست وجود دارد که شامل تنوسینوویت سندرم دکوروان، سندرم تقاطع و سندرم کمپارتمان ششم است.

تنوسینوویت دکوروان شایع ترین نوع تاندونیت تشخیص داده شده است. این نوع تاندونیت مچ دست یک تنوسینوویت تنگ کننده (یعنی منقبض کننده) غلاف تاندون اکستانسورهای انگشت شست در قسمت جانبی مچ است و با درد و محدودیت عملکردی انگشت شست پا ظاهر می شود.

تاندونیت، تنوسینوویت یا پری‌تندنیت؟

تاندونیت فرآیند التهابی و دژنراتیو تاندون است در حالی که تنوسینوویت به التهاب غلاف سینوویال پوشاننده تاندون ها اشاره دارد.

پری تاندونیت نیز فرآیند التهابی است که درست در تقاطع بین عضله و تاندون رخ می دهد.

علل تاندونیت مچ دست

علل بروز این مشکل دردناک شامل:

• از دست دادن قابلیت ارتجاعی تاندون به دلیل افزایش سن
• از دست دادن کلاژن
• استفاده بیش از حد مفاصل
• آسیب ناگهانی

عوامل مؤثر بر بروز تاندونیت مچ دست

عواملی که بر بروز و تشدید تاندونیت مچ دست، تاثیر میگذارند شامل:

ورزش

اساساً، هر عملی که باعث ایجاد فشار مکرر و طولانی مدت بر روی عضلات و تاندون ها شود، می تواند باعث این وضعیت شود.

ورزشهایی که دارای حرکاتی تکراری هستند، مانند دویدن، تنیس، شنا، بسکتبال، گلف، بولینگ و بیسبال می‌توانند تاندونیت را به همراه داشته باشند.

شغل

در محل کار، تاندونیت مچ دست در اثر حرکات دستی مکرر مانند استفاده از ماشین تحریر، کامپیوتر یا تلفن همراه ایجاد می شود و استفاده از تجهیزاتی که بین انگشت شست و سبابه اعمال شده نیز باعث این اختلال می شود.

افرادی که شغلشان با حرکات تکراری، شکل بدنی نامناسب، بالا آوردن متناوب دستان، لرزش یا وارد آمدن فشار زیاد روبرو هستند، در خطر بیشتری از ابتلا به این مشکل قرار دارند.

سن

با افزایش سن، انعطاف پذیری تاندون ها کاهش یافته و آسیب بیشتری به آنها وارد می شود.

مشکلات پزشکی

افراد مبتلا به دیابت یا آرتریت روماتویدی بیشتر به تاندونیت مبتلا می شوند.

علائم تاندونیت مچ دست

علامت اصلی تاندونیت مچ دست درد شدید در اطراف ناحیه هنگام انجام حرکات یا نگه داشتن اجسام است.

در همین حال اگر عامل ایجاد کننده در طول زمان تداوم یابد، علائم حتی با استراحت به درد مداوم تبدیل می شود.

به طور کلی، در صورت ابتلا به تاندونیت مچ دست، ممکن است علائم زیر را نیز مشاهده کنید:

• تورم
• سرخی
• گرمای محلی
• احساسی همانند صدا خوردن تاندون ها به هنگام حرکت

در ابتدا، علائم ممکن است با توقف حرکات مکرر یا در حین استراحت کاهش یا بهبود یابد با این حال، در دراز مدت درد اغلب پایدار می شود.

آیا تاندونیت مچ دست نیاز به ارزیابی پزشکی دارد؟

هر گونه علائم تاندونیت مچ دست باید به پزشک متخصص در سیستم اسکلتی عضلانی (مانند: یک تروماتولوژیست یا یک ارتوپد) ارجاع داده شود.

متخصص با سؤال از شما و انجام معاینه فیزیکی بیماری را تشخیص می دهد.

در زمان مشاوره، معمولا شواهدی از سفتی، تورم و درد مفاصل هنگام حرکت مچ وجود دارد.

معمولا تشخیص بالینی است با این حال، در برخی موارد، سونوگرافی بافت نرم یا MRI برای ارزیابی دقیق‌تر تاندون آسیب‌دیده و میزان التهاب درخواست می‌شود همچنین ممکن است از اشعه ایکس مچ دست برای رد آسیب استخوان در صورت تروما استفاده شود.

درمان تاندونیت مچ دست

درمان تاندونیت مچ دست به شدت آن بستگی دارد با این حال، با درمان پزشکی محافظه کارانه و غیر تهاجمی شروع می شود.

به طور معمول، این رویکرد شامل موارد زیر است:

• استراحت دادن به مفصل
• بی حرکت کردن مفصل به مدت سه هفته
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
• تمرینات توانبخشی بدنی

در موارد بسیار دردناک، پزشکان ممکن است تزریق کورتیزون یا داروهای بیهوشی را در نظر بگیرند. هنگامی که رویکرد محافظه کارانه به رفع علائم کمک نمی کند، پزشکان ممکن است به درمان جراحی نیز روی بیاورند.

نکات دیگر

برای جلوگیری از عود تاندونیت مچ دست مهمترین توصیه، اصلاح فعالیتی است که به نظر می رسد منشاء مشکل است. اگر همچنان نیاز به استفاده زیاد از دستان خود دارید، ایده خوبی است که وضعیت استراحت مچ خود را تغییر دهید یا از مچ بند استفاده کنید.

علاوه بر این، تمرینات کششی و گرم کردن عضلات و تاندون ها باید قبل از هر ورزش بدنی انجام شود. یخ به کاهش التهاب کمک می کند.