کشف جمجمه ای که افسانه های مربوط به سیاه پوستان کوتوله تایوان را تایید می کند

قبایل بومی این کشور مدت‌هاست که داستان‌هایی درباره شکارچیان ریزجثه که ۴ هزار و ۸۰۰ سال پیش به آنجا رفته بودند نقل کرده‌اند، اما فقدان شواهد، وجود این گروه را به مدت چند صد سال در هاله‌ای از ابهام قرار داده بود.

بررسی دی ان ای روی جمجمه کشف‌شده نشان می‌دهد که به نمونه های آفریقایی نزدیک است و ویژگی‌های جمجمه‌های نگریتوهای فیلیپین و آفریقای جنوبی را دارد که همگی به دلیل قد کوتاه و جثه کوچکشان مشهور هستند. باستان شناسان همچنین استخوان‌های ران این زن را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد او حدود یک متر و ۴۰ سانت قد داشته است.

بقایای این زن در یکی از بزرگ‌ترین غارهای شیائوما که در خط ساحلی شرقی جزایر تایوان قرار دارد پیدا شد. همچنین در لایه های خاک رسوباتی از سفال‌های دوران نوسنگی و یافته‌های عصر آهن وجود داشت که قدمت آنها به ۲۰۰۰ تا ۶۲۰۰ سال پیش برمی‌گردد. بقایای این زن نشان می‌دهد که او در حالت چمباتمه و نظیر دیگر گورهای شکارچیان جنوب چین و آسیای جنوب شرقی آن دوران قرار داشت.

هنوز مشخص نیست که برای این گروه بومیان چه اتفاقی افتاده است اما محققان در حال مطالعه این موضوع هستند که ورود مردمان آسترونزیایی می‌تواند منجر به زوال و ناپدید شدن نگریتوها در تایوان شده باشد.

کلمه نگریتو یا سیاه پوست کوچک، واژه اسپانیایی کلمه نگرو است که اولین بار توسط مبلغان اسپانیایی قرن شانزدهم برای توصیف چادرنشینان فیلیپینی که با شکار زندگی خود را می‌گذرانند استفاده می‌شد. مشخصه گروه های نگریتو، قدِ کوتاه، پوست تیره و موهای وز بوده که در جنوب تایلند، شبه جزیره مالی و جزایر آندامان ساکن بودند.

۱۶ گروه آسترونزیایی شناخته‌شده در تایوان وجود دارد و همه آنها به جز یکی افسانه‌های مشابهی درباره مردم نگریتو دارند. افسانه‌های مربوط به نگریتو در سه دوره فرهنگی عمده جمع آوری شده است: سلسه چین در سال‌های ۱۶۸۳ تا ۱۸۹۵، دوره حکومت ژاپن از ۱۸۹۵ تا ۱۹۴۵ و دوران پس از ۱۹۴۵. اسناد متعددی از سلسله چین، وجود افراد کوتاه‌قد و تیره پوست در جزیره را تاییدکرده‌ و اشاره می‌کنند که آنها به زبانی متفاوت صحبت می‌کردند و فقط با همدیگر ازدواج می‌کردند.

در طول دوره ژاپن، محققان داستان‌های مربوط به مردم نگریتو را از طریق تحقیقات میدانی در میان قبایل آسترونزی جمع آوری و تفسیر کردند که در مجموع ۲۵ مورد از این افسانه‌ها در تایوان جمع‌آوری شد. پس از سال ۱۹۴۵ این موضوع بیشتر مورد توجه قرار گرفت و تعداد داستان‌های گردآوری‌شده با تحقیقات میدانی زبانی و قوم‌شناسی به ۲۵۸ داستان افزایش یافت.

با این حال مردمان آسترونزیایی نظرات متفاوتی در مورد نگریتوها داشتند. مطالعات نشان می‌دهد که برخی از قبایل بومی آنها را به عنوان اجداد خود می‌دانستند، در حالی که برخی دیگر آنها را بیگانه و دشمن قلمداد می‌کردند.