آیا دیابت نوع 2درمانی دارد؟/ راه های کنترل آن چیست؟

دیابت نوع ۲ قبلاً به عنوان دیابت غیر وابسته به انسولین یا دیابت بزرگسالان شناخته می شد.بدن افراد مبتلا ممکن است انسولین تولید کند ، اما به مقدارش کافی و متناسب برای رفع نیازهای آنها نیست؛ و یا در مواردی بدن افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ در برابر اثرات انسولین مقاوم شده است. در زمان تشخیص ، افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ غالباً در خون شان دارای گلوکز و انسولین زیادی هستند اما ممکن است علائمی نداشته باشد. این بیماری معمولاً بعداً در زندگی این افراد رخ می دهد ، در افرادی که چاق ، بی تحرک و دربازه ی سنی بیش از ۴۵سال هستند. عوامل مرتبط با دیابت نوع ۲ عبارتند از:

چاقی یا اضافه وزن

عدم داشتن تحرک لازم و ورزش

سابقه خانوادگی دیابت - داشتن نسبتی نزدیک(دیابت نوع اول) با فردی که مبتلا به دیابت است.

داشتن پیش دیابت

ابتلا به دیابت حاملگی در دوران بارداری یا داشتن کودکی با وزن بیش از ۹ پوند

زنان دارای سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

افرد با فشار خون بالا

داشتن تری گلیسیرید بالا ، کلسترول بالا ، کلسترول HDL کم

داشتن A1C برابر یا بالاتر از ۵.۷٪ ، یا پیش دیابت مشخص شده توسط آزمایش قبلی

داشتن سابقه بیماری قلبی عروقی (CVD)

از آنجایی که افراد روز به روز چاق تر می شوند و به طور منظم ورزش نمی کنند ، تعداد مبتلایان به دیابت نوع ۲ همچنان در حال افزایش است و درحال رشد در سنین بالاتراست.

انجمن دیابت آمریکا (ADA) و کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده غربالگری را برای بزرگسالان ۴۵ و بالای ۴۵ سال و بزرگسالانی که زیر۴۵ سال سن دارند اما اضافه وزن و عوامل خطرآفرین دیگری برای ابتلا به دیابت نوع دارند به شدت توصیه میکند.ADAهمچنین توصیه می کند کودکانی که اضافه وزن دارند و دو یا چند عامل خطرآفرین دیگر نیز دارند برای غربالگری دیابت در نظر گرفته شوند.

علائم و نشانه ها

افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ ممکن است در زمان تشخیص علائم قابل توجهی نداشته باشند. علائم و نشانه ها ممکن است در ابتدا ظریف و پنهان باشند و در صورت عدم تشخیص و درمان بیماری بدتر شوند.

تست های آزمایشگاهی

علاوه بر تست های دیابت ذکر شده در بالا ، که برای غربالگری ، تشخیص و نظارت استفاده می شود ، ممکن است از آزمایش های دیگری نیز برای ارزیابی دیابت نوع ۲ استفاده شود:

آنتی بادی های دیابت: این آزمایش میتواند در تشخیص اینکه فرد به کدام یک از انواع دیابت نوع ۱ ویا نوع ۲مبتلا است مفید واقع شود. وجود یکی و یا تعداد بیشتری از این پادتن ها در خون فرد نشانگر دیابت نوع ۱ است.

انسولین ، پپتید C - : برای نظارت بر تولید انسولین

آزمایش ادرار و / یا کتون خون : اینها ممکن است برای نظارت بر افرادی که در اورژانس حضور دارند با علائمی که هیپرگلیسمی حاد را نشان می دهند و برای افرادی که تحت درمان کتواسیدوز قرار دارند ، تجویز شند.هر گاه در میزان و یا اثرگذاری انسولین در بدن کاهشی وجو داشته باشد،مادی به نام کتون در بدن تولید خواهد شد.

پیشگیری و درمان دیابت

خطر ابتلا به دیابت نوع ۲: با از دست دادن وزن اضافی ، ورزش کردن و داشتن یک رژیم غذایی سالم با مصرف چربی محدود می تواند به میزان قابل توجهی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش دهد. با شناسایی وضعیت پیش دیابتی و ایجاد تغییرات لازم در شیوه زندگی برای پایین آمدن سطح گلوکز به حد طبیعی ، می توان از ابتلا به دیابت نوع ۲ جلوگیری کرد و یا شروع آن را تا چند سال به تأخیر انداخت. به تعادل رسانده سطح قند خون همچنین می تواند آسیب های محتمل بررگها ، شریان ها و کلیه ها را به حداقل برساند یا از آنها جلوگیری کند.

افراد دیابتی نوع ۲ معمولاً یک یا چند بار در روز قند خون خود را بررسی می کنند. افراد دیابتی نوع ۲ممکن است در یکی از حالت های : کسانی که می توانند با رعایت رژیم غذایی و ورزش میزانسطح گلوکز خود را کنترل کنند ، کسانی که باید داروهای خوراکی مصرف کنند ، تا کسانی که نیاز به تزریق انسولین روزانه دارند قرار بگیرند. با پیشرفت بیماری ، بسیاری از آنها در امتداد این زنجیره حرکت می کنند.

داروهای خوراکی موجود در سه طبقه قرار می گیرند. آنها شامل داروهایی هستند که:

لوزالمعده را تحریک می کنند تا انسولین بیشتری تولید شود

کمک میکنند تا بدن نسبت به انسولینی که تولید می کند ، حساس تر شود

جذب کربوهیدرات ها در معده را آهسته میکنند (سرعت افزایش قند خون بعد از غذا را کاهش میدهند)

از جذب مجدد گلوکز از طریق ادرار توسط کلیه ها جلوگیری میکنند

افراد دیابتی نوع ۲ اغلب دو یا چند مورد از این داروها و (یا تزریق انسولین) را مصرف می کنند ، در واقع هرچه برای دستیابی به کنترل گلوکز لازم باشد. متفورمین یکی دیگر از راه های کنترل دیابت (درمان دیابت) باشد، متفورمین اولین خط مبارزه با دیابت یا پیش دیابت محسوب می شود و در اکثر کشورهای جهان به عنوان داروی کنترل دیابت نوع دو تجویز می شود، حال سوالی که ایجاد می شود این است که آیا متفورمین عوارض جانبی دارد؟

بیشترین عارضه گزارش شدهجانبی متفورمین ناراحتی در دستگاه گوارش بدن می باشد از جمله درد معده ، تهوع ، استفراغ و اسهال را می توان گفت. اسیدوز لاکتیکیک عارضه نادر است که در بعضی از افراد دیابتی مصرف کننده این دارو دیده می شود. در حالی که مطالعات جدیدتر ارتباط مستقیمی بین دارو و اسیدوز لاکتیک مشاهده نکرده است ، متفورمین نباید برای بیماران مبتلا به بیماری شدید کلیوی تجویز شود زیرا به نظر می رسد که خطر اسیدوز لاکتیک را افزایش می دهد. همچنین ممکن است برای مبتلایان به نارسایی قلبی ، بیماریهای تنفسی خاص یا بیماران الکلی مناسب نباشد. البته توجه داشته باشید که در مصرف متفورمین فقط به صحبت های دکترتون توجه کنید

همانند تمام داروهای کاهش دهنده قند خون ، هیپوگلیسمییک اثر جانبی احتمالی متفورمین است اما اگر در دوز مناسب مصرف شود ، نادر است.

70