درددل های شنیدنی رضا توکلی در گفتگو با خبرفوری:
با این وضع قیمتها، از کجا معلوم که زندگی ما کلا خوابی بیش نباشد؟/ چقدر فیلمنامه بنویسیم و ببریم داخل ارگان هایی که مملو از باند و باند بازی است/ من در بازیگری رکب خوردم!
بازیگر سینما و تلویزیون می گوید: زندگی را جدی نگیرید. من به شخصه مدتهاست که حتی خود را نیز جدی نمی گیرم؛ به نظرم کسانی که خود را جدی می گیرند قطعا در جاهایی از زندگی خواهند باخت، در کل این موضوع امری است که در بستر مباحث روانکاوانه به آن پرداخت شده است.
رضا توکلی که در حاشیه جشنواره فیلم فجر با خبرفوری گفتگو می‌کرد، با اشاره به فشارهای موجود اقتصادی، می‌گوید: اصلا از کجا معلوم که زندگی ما کلا خوابی بیش نباشد به نظرم همه ما در خواب بسر می‌بریم قیمت مرغ و گوشت را ببینید ...چطور می شود زندگی کرد؟ از کجا می توان هزینه های زندگی را تامین کرد؟ پس با این حساب دور از واقعیت نیست که مدعی شویم همه در خواب بسر می بریم.
وی در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به چالش‌های بازیگری در سینما، گلایه کرد: چقدر فیلمنامه بنویسیم و ببریم داخل ارگان هایی که مملو از باند و باندبازی است. با وجود این باندبازی ها تجربه ۵۰ ساله کار هنری خود را چگونه به جوانان منتقل کنیم؟ چرا یک سازماندهی درست برای تازه واردان عرصه هنر وجود ندارد؟
وی افزود: البته برخی با این گفته بنده مخالف هستند چرا که می گویند برای سازماندهی درست جوانان تازه نفس به عرصه هنر و حتی فعالان این عرصه فضاهایی مثل خانه سینما ،سازمان بازنشستگی و... هست که باید بگویم خیلی از این فضاها وجود خارجی و عملی ندارند و برای کارکردن دست روی هر پلتفرم می گذاری خواهید دید که یک عده بصورت باند از یک پلتفرم به سمت پلتفرم دیگر فعالیت می کنند؛ مگر من و یا برخی امثال بنده بازیگر نیستیم؟ مگر ما نمی توانیم بازی کنیم؟
توکلی ادامه داد: بنده یک شهروند هستم وبه عنوان شهروند جویای حقم و حقوق شهروندی خود هستم و بعد از این جایگاه خود را یک هنرمند می دانم.
او یادآور شد: بنده یک فیلمنامه دارم که موضوع آن برگرفته از خاطرات و واقعیت های زندگی خودم است بنده در دوران جنگ بر اثر اتفاقات و فرازو نشیب‌های زیادی در امیدیه اهواز گیر کرده بودم.
این بازیگر خاطرنشان کرد: برخی کارگردان های بی سواد و فیلمسازانی که نگاه بین المللی و جهانی به آثار خود ندارند نمی توانند درک کنند که بازیگری همچون فتحعلی اویسی چگونه توانسته یکباره از نقش جدی، کاراکتری را ایفا کند که بسیار متفاوت و پرکشش است. در کل این کارگردانان همان هایی هستند که طاقت ریسک کردن را ندارند که بتوانند به بازیگران نگاه درست و در عین حال عمیقی داشته باشند چرا که وابسته و دچار یکسری نگاه‌های مارکسیستی هستند که پیرامون عملکرد خود باید به آنها جوابگو باشد در صورتیکه هنر باید آزادباشد ، نویسنده باید کاملا آزادانه قلم بزند و بنویسد به عبارتی هنرمند باید رها باشد ، دیوانه باشد تا بتواند خلق کند.
مشروح گفتگو را اینجا ببینید:
آقای توکلی دم ت گرم واقعا خوابی بیش نیست چرا که در خواب هم نمی توان دید که اوضاع اینگونه اسفناک میشود عقلانيت با جاهلیت جایگزین و منطق با جهل
کل مملکت همینه حاجی...گرفتار یه سرطان پیشرونده شدیم
سفره خیلیا خدار شکر ماشالله چربه چربه ؟به چشم دیدم؟خدایا کرمتو شکر؟.روح الله
اقای توکلی عزیز چون شما را هنرمندی با مطالعه و پژوهشگر میشناسم عارضم که همه بریده اند چه هنرمند و چه کارگر و چه کارمند و کاسب علت و علاج یک بیماری را پزشک با تجویز ازمایش های خاص متوجه میشود . ولی متاسفانه علت اینکه این مملکت چرا به این روز افتاده تا کنون کسی در این زمان کمتر از نیم قرن زندگی پر از تلاطم و تجربه و اگاهی دنبال کشف ان نرفته واگر رفته باشد به جهاتی پرهیز دارد که به زبان بیاورد . مشکل این مملکت نفوذ تحت پوشش و مخفیانه قوم انوسی ها در لایه لایه ارکان و نهاد های کشور است . ودر این نیم قرن چنان پایه های تفکر و اجرائی خودشان را محکم در سر زمین ایران کوبیده اند که به این سادگی ها نمیشود از روی انان گذشت . مطالعه مطالعه مطالعه تا کشف حقیقت .
ما ملت شهادتیم فقط اومدیم که شهر خلوت نباشه به هیچ درد دیگه هم نمیخوریم بهترین هامون با جرات ترینامون شهید شدن باقی مانده ما بزدلاییم
واقعاً داریم به سمت کره شمالی شدن میرویم ودر آن روز چه خواب وچه بیداری دیگر هیچ کاری از هیچکی برنمیاد چون تمام پرده ها کنار میروند واون اقلیتی که نمیدانستن یا خودشون به خواب زده بودن میبینن که چه برسر کشور وملت آمده است
صد در صدر خوابیم در واقع خوابمون کردند
با اين وضع قيمت ها ، اي كاش و اي كاش و اي كاش زندگي ما يك خواب بود ، مثل خوابي ترسناك ، كه وقتي از خواب مي پريم از اين كه مي بينيم از آنچه ترسيده ايم واقعيتي نداشته و صرفاً يك خواب بوده است ، بسيار خوشحال و مسرور و مشعوف مي شويم !!!!
احسنت