روایت نرگس آبیار از روزهایی که برای امرار معاش ویراستاری می‌کرد
نرگس آبیار، نویسنده و کارگردان سینما گفت: در آن روزهایی که برای امرار معاش ویراستاری می‌کردم، غر می‌زدم، و خیلی سختم بود چون فکر می‌کردم که دارم کارهای مردم را بهتر می‌کنم، بدون اینکه اسمی از من باشد.
نرگس آبیار در پاسخ به اینکه آیا قبل از اینکه ورود به سینما، نمی‌ترسیدید که مانند برخی نویسندگان دیگر از قصه‌نویس به فیلمنامه‌نویس خوب مبدل نشوید، پاسخ داد: همانطور که گفتم سال‌ها می‌نوشتم و ویراستاری می‌کردم. وقتی که اولین رمانم را نوشتم، آنقدر روان و راحت روی کاغذ جاری شد. من در آن روزهایی که برای امرار معاش ویراستاری می‌کردم غر می‌زدم و خیلی سختم بود و فکر می‌کردم که دارم کارهای مردم را بهتر می‌کنم بدون اینکه اسمی از من باشد اما بعدها که اولین رمانم را نوشتم دیدم که چقدر راحت روی کاغذ جاری شد. همچنین سال‌ها مستندسازی هم کمک کرد.
وی ادامه داد: همیشه فکر می‌کردم که من داستان‌نویس هستم و چرا دارم مستند می‌سازم ولی بعد که بیشتر غرق مستند شدم فهمیدم که چه دنیایی است و همین الان هم اگر اتفاق بیفتد دوست دارم که باز هم مستند بسازم به این دلیل که یک کشف و شهودی در ساخت مستند است که در کار داستانی نیست چرا که کار داستانی یک مقدار تعریف شده است ولی مستند دائم این اجازه را به شما می‌دهد که کشف کنید. آدم می‌تواند وجوه دراماتیک را در کار مستند بیشتر بشناسد و چون در لحظه و در یک تایم کوتاه اتفاق می‌افتد، ذهن را خیلی تقویت می‌کند از این جهت که شما بتوانید رگه‌های دراماتیک و داستانی و رگه‌های روایت گونه که می‌تواند برای بیننده جذاب باشد را سریع‌تر کشف کنید.
این کارگردان خاطرنشان کرد: این اتفاق هم خیلی به من کمک کرد برای اینکه بتوانم اولین فیلم داستانی‌ام را بسازم و کمک کند برای اینکه بتوانم در فضاهایی که رئال‌تر هستند و خیلی به واقعیتی که خودمان با چشم می‌بینیم نزدیک‌تر هستند و در آن فضا و اتمسفر بتوانم کار کنم.
