چرا امیرالمؤمنین باید در کعبه متولد شوند؟
استاد حوزه علمیه در رابطه با چرایی ولادت امیرالمؤمنین (ع) در کعبه، گفت: عظمت امیرالمؤمنین در کلام ایشان به‌ویژه در نهج‌البلاغه مشخص است ولی شاید مهم‌ترین دلیل آن این باشد که کعبه‌ای که خداوند به حضرت ابراهیم دستور داده بود تا آن را بنا کنند و محل پاکی برای نمازگزاران، طواف کنندگان و معتکفان باشد تبدیل به محلی برای بت‌ها شده بود و باید به دست امیرالمؤمنین (ع) از لوث وجود بت‌ها پاک می‌شد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمد نظری منفرد در سخنانی در حرم حضرت معصومه بابیان اینکه فضایل امیرالمؤمنین (ع) بی‌نهایت است عنوان کرد: دوستان امیرالمؤمنین (ع) از ترس و دشمنان از عناد فضایل امیرالمؤمنین (ع) را پنهان کردند ولی در عین حال عظمت و بزرگی این بزرگوار سراسر جهان را فراگرفته است.
وی بابیان اینکه وقتی خداوند می‌خواهد کسی را بزرگ کند هیچ مانعی نخواهد بود، گفت: امیرالمؤمنین (ع) نور خدا است و این نور را هیچ‌کسی نمی‌تواند خاموش کند همان‌طور که پیامبر (ص) را بسیاری می‌خواستند از بین ببرند ولی خدا اراده کرده بود که زنده بمانند و دین خدا را ترویج کنند.
استاد حوزه علمیه با اشاره به عجیب بودن ولادت امیرالمؤمنین (ع) در کعبه که با شکافته شدن دیوار کعبه اتفاق افتاد، افزود: ولادت ایشان در درون کعبه از مسلمات تاریخ است و حتی کتب معتبر اهل سنت نیز ولادت امیرالمؤمنین (ع) در کعبه را از اخبار متواتر دانسته‌اند.
وی تصریح کرد: بهترین نقطه روی زمین مکه است، بهترین نقطه مکه حرم است و بهترین نقطه حرم مسجدالحرام است و بهترین نقطه مسجدالحرام کعبه است که امیرالمؤمنین (ع) در این نقطه متولد شدند و نه قبل و نه بعد از ایشان کسی این توفیق را نداشته است.
نظری منفرد تأکید کرد: حضرت مریم یکی از زنان برجسته عالم است که خداوند او را انتخاب کرد و پاک قرار داد و غذای او از مائده‌های آسمانی بود ولی وقتی وقت وضع حمل ایشان رسید به حضرت گفته شد که از مسجد بیرون بروید و کنار درخت خرما حضرت عیسی متولد شدند ولی فاطمه بنت اسد برای وضع حمل امیرالمؤمنین (ع) به مسجد دعوت و دیوار کعبه شکافته می‌شود.
وی بابیان اینکه چرا امیرالمؤمنین باید در کعبه متولد شوند؟ گفت: عظمت امیرالمؤمنین در کلام ایشان به‌ویژه در نهج‌البلاغه مشخص است ولی شاید مهم‌ترین دلیل آن این باشد که کعبه‌ای که خداوند به حضرت ابراهیم دستور داده بود تا آن را بنا کنند و محل پاکی برای نمازگزاران، طواف کنندگان و معتکفان باشد تبدیل به محلی برای بت‌ها شده بود و باید به دست امیرالمؤمنین (ع) از لوث وجود بت‌ها پاک می‌شد و به همین خاطر خدا ولادت ایشان را در کعبه قرار داد.
استاد حوزه علمیه بابیان اینکه امیرالمؤمنین (ع) ده سال قبل از بعثت متولد شدند، افزود: ابن ابی الحدید از پیامبر راجع به امشب که شب ولادت امیرالمؤمنین است مطلب جالبی را نقل می‌کند پیامبر (ص) در شب ولادت امیرالمؤمنین (ع) کراماتی را مشاهده کردند که نوید دهنده رویداد مهمی بود و فردای آن روز فرمودند شب گذشته مولودی برای ما متولد شد که خداوند درهای خیر و رحمت را برای ما گشود و به همین خاطر سال ولادت امیرالمؤمنین (ع) را سال خیر و برکت نام نهادند.
دین داری جدا از حقایق قرآن هوی و هوس و پیروی از شیطان است
---
مشکل ما این است که با غفلت از اصول شرعی - علمی شناخت و ارزیابی درست از نا درست حدیث ؛ تصور می کنیم که هر حدیث و روایتی که از پیامبر نقل می شود بی هیچ قید و شرط و بی نیاز به ارزیابی در پرتو شناختهای محکم و مفصل قرآن باید پذیرفته شود .
چنین تصوری در تضاد با محکمات قرآن و در تضاد با اصول علم حدیث و علوم درایت و روایت است که شرط اثبات درستی حدیث و روایت منقول از پیامبر و سایر ائمه اهل بیت را ؛ هماهنگی و انسجام حدیث و روایت با شناختهای محکم و مفصل قرآن دانسته اند .
وجود هر تضادی در حدیث و روایت با شناختهای قرآن و با اصول استدلال عقلی این منقولات را بی ارزش و ابطال می کند و اصرار بر عمل به باطل نه تنها نزد خداوند ارزش ندارد بلکه خشم خداوند را بر می انگیزد .
اصرار بشر بر عمل به من در آوردیها و خرافات و جعلیات باطل ضد قرآن و عقل بنام دین و مذهب بنا به هشدارهای فراوان قرآن بشر را در دنیا گمراه و در قیامت به عذاب الهی نابخشودنی دچار می سازد.
اصل این است که احکام و اعتقادات قرآن را باید برای شناخت سره از ناسره ی حدیث بر سایر منقولات غیر قرآنی منسوب به دین و مذهب حاکم و ناظر ساخت .
اگر بشر از این اصل پیروی نکند و به شناختهای قرآن آگاه نباشد بی تردید در دام شیطان گرفتار می شود و با شیطان راه به سوی جهنم را می پیماید.
احکام و اعتقادات دین خداوند حقایق آشکار اثبات پذیر قرآن اند و چیستان نیستند که بشر را در راه اثبات خود سر در گم
کنند و به هیچ نتیجه علمی معقولی نرسانند.
بزرگ ترین خطای دین زدای بشر تصور او که پیامبران و اولیای خد بجای تبلیغ اصول توحید دین الهی و تثبیت دین داری توحیدی ؛ تبلیغ برای خویش و خویشاوندان خویش است و این تصور وارونه ساختن اصول دین الهی است.