۱۰ فیلم برتر ژانر وسترن برای کسانی که به هفت تیرکشی علاقه دارند

 اما در مورد ژانر هفت تیرکشی و ششلول بندی که بار اصلی ژانر وسترن را بر دوش می کشد، قوانین کلی و محدودی وجود دارند که اغلب، اما نه همیشه، توسط فیلمسازان این ژانر دنبال شده و مخاطبان و علاقمندان به ژانر وسترن نیز به خوبی به آن ها واقف هستند.

در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ فیلم وسترن برتری آشنا کنیم که بهترین نمونه های هفت تیرکشی و تیراندازی را در خود دارند.

۱۰- Tombstone (1993)

این کلاسیک برجسته در میان وسترن های مدرن، یک برنده واقعی در میان هر فهرستی از بهترین هفت تیرکشی ها در فرهنگ عامه بود. هفت تیرکشی و تیراندازی بین شخصیت های ماندگار فیلم Tombstone بسیار سریع و پرتنش است، از جمله توسط وایت ایرپ با بازی کرت راسل و دوستانش ویرجیل با بازی سم الیوت، مورگان با بازی بیل پکستون و گاوچران هایی که رهبری شان را کرلی بیل با بازی پاورز بوث بر عهده دارد و تا حدودی بر اساس ماجرای واقعی تیراندازی در او کی کورال است.

بهترین و جذاب ترین شخصیت این فیلم داک هالیدی با بازی وال کیلمر است که با هفت تیرکشی به نام جانی رینگو با بازی مایکل بین روبرو می شود. کمتر بحثی در مورد تیراندازی و هفت تیرکشی در سینما و تلویزیون بدون دستکم یک بار صحبت در مورد دیالوگ های ماندگار هالیدی در این فیلم کامل خواهد بود.

۹- Desperado (1995)

فیلم Desperado که از نگاه بسیاری یکی از بهترین فیلم های رابرت رودریگز و دومین فیلم در سه گانه نئو وسترن مکزیکی اوست، داستان ال ماریاچی با بازی آنتونیو باندراس را روایت می کند که در صدد انتقام از رهبر یک کارتل مواد مخدر به خاطر کشتن معشوقه اش است. در ادامه مشخص می شود که این مرد کسی نیست جز سزار که برادر بزرگ تر ال ماریاچی است.

به همان سبک همیشگی رودریگز، این فیلم نیز رگبار مداوم خون و گلوله را به تصور می کشد و از برخی از بهترین بازیگران لاتین تبار هالیوود از جمله سلما هایک، دنی ترخو و چیچ مارین استفاده می کند در حالی که بازیگران فرعی مانند استیو بوشمی و کوئنتین تارانتینو نیز در داستان حضور دارند. فیلم Desperado در واقع ادای احترامی به سینمای انتقامی است اما سکانس های تیراندازی و هفت تیرکشی آن بسیار خیره کننده و جذاب است.

۸- Dirty Harry (1971)

هر فهرستی که از بهترین فیلم های حاوی هفت تیرکشی تهیه شود و دستکم دو فیلم از فیلم های کلینت ایستوود در آن نباشد بدون شک ناقص خواهد بود و اولین فیلمی که از نظر ما در این زمینه بی نقص است فیلم Dirty Harry است که در آن وی نقش کارآگاه هری کالاهان را بازی می کند که بسیار بهتر از دو فیلم بعدی این مجموعه است. فیلم Dirty Harry ساخته دان سیگل یک کلاسیک غم انگیز واقعی است که برخی از مشهورترین کلیشه های پلیسی که اسیر نمی گیرد را در خود داشته و به کلینت ایستوود نقشی را داد که به شناخته شده ترین نقش وی در دوران بازیگری اش تبدیل شد.

جای تعجب دارد که اولین فیلم ایستوود در این فرانچایز توانست فیلم های وسترن شناخته شده دیگر او مانند The Outlaw Josey Wales یا High Plains Drifter را در این فهرست شکست دهد اما این هری کثیف بود که ماندگارترین دیالوگ دوران حرفه ای ایستوود را به مخاطبان ارائه کرد.

۷- Butch Cassidy And The Sundance Kid (1969)

فیلم های زیادی هستند که از استعداد باورنکردنی پل نیومن و رابرت ردفورد استفاده کردند اما کمتر فیلمی توانسته استفاده کامل را از شیمی جذاب بین این دو بازیگر ببرد، غیر از این وسترن دوست داشتنی رفاقتی که ویلیام گلدمن آن را نوشته و جرج هیل کارگردانی کرد. فیلم Butch Cassidy And The Sundance Kid داستان دو راهزن قطار را روایت می کند که برای فرار از دست مارشال های آمریکایی به بولیوی می گریزند و این رابطه جذاب بین نیومن و ردفورد است که توانسته جایگاه مناسبی برای کلیت فیلم در میان بهترین فیلم های وسترن و البته این فهرست تضمین کند. موسسه فیلم آمریکا این فیلم را در رتبه هفتمین فیلم وسترن برتر تاریخ سینما جای داده است و پایان فیلم نیز وقتی بحث آخرین مقاومت در میان باشد، یکی از بهترین های تاریخ سینماست.

۶- Unforgiven (1992)

این فیلم برنده جایزه اسکار در نهایت اسکاری که مدت ها بود آکادمی به کلینت ایستوود بدهکار بود را در بخش بهترین کارگردانی و بهترین فیلم به او داد. در حالی که فیلم های ایستوود اغلب به عنوان شاهدانی بر مردانگی و زمختی آمریکایی مورد توجه قرار می گیرند، این هنر سینمایی و سبک روایی فیلم است که توانسته جایگاه Unforgiven در میان بهترین فیلم های تاریخ سینما از لحاظ جذابیت هفت تیرکشی و تیراندازی را تضمین نماید.

شخصیت ویلیام مانی با بازی ایستوود، یک هفت تیرکش بازنشسته است که به زندگی کشاورزی روی آورده و به عنوان یاغی و آدمکش سابق، اکنون آخرین کارش در این حوزه را می پذیرد. این فیلم که جین هکمن، ریچارد هریس و مورگان فریمن دیگر بازیگران آن هستند، یکی از فیلم های انتقام جویانه تجدیدنظر طلبانه رزومه ایستوود است که بیشتر یک بررسی شخصیتی با تمرکز بر روی خود شخصیت های هفت تیرکش و نه هفت تیرکشی و تیراندازی است.

۵- The Hateful Eight (2015)

دومین فیلم کوئنتین تارانتینو در ژانر وسترن انتقام جویانه، یک برداشت دیالوگ محورانه از ساختارهای استاندارد ژانر وسترن است که بر جاه طلبی، خیانت و فرمت همیشه حاضر مبارزه تا آخرین نفر تاکید دارد. با بازی های خیره کننده ای از کرت راسل، ساموئل ال جکسون، والتون گوگینز، بروس درن، دیمین بشیر، تیم روث، مایکل مدسن و جنیفر جیسون لی، این گروه از مسافران خودسر در بحبوحه ی یک بوران، در یک ایستگاه دوردست دور هم جمع می شوند و نتیجه آن یک وسترن هیجان انگیز اما خونین است.

۴- Once Upon A Time In The West (1968)

باز هم باید بگوییم که فهرستی از بهترین فیلم های وسترن حاوی هفت تیرکشی های حماسی بدون یکی از وسترن های اسپاگتی سرجیو لئونه، فهرست ضعیفی خواهد بود و این فهرست حاوی دو مورد از فیلم های این کارگردان مشهور ایتالیایی است. همکار همیشگی لئونه، ایستوود، در این یکی فیلم حضور نداشت زیرا بعد از حضور در سه گانه The Man With No Name به کارگردانی لئونه، بیم آن داشت که خود را در یک نقش خاص گرفتار کند و به همین خاطر بازی در Once Upon A Time In The West را نپذیرفت که شاید از این تصمیم خود پشیمان هم باشد.

بعد از کناره گیری ایستوود، این نقش به چارلز برانسون رسید که شخصیت او به نام هارمونیکا، در مقابل یک شخصیت منفی شیطان صفتِ نادر از هنری فاندا به نام فرانک قرار می گیرد. همانند دیگر پروژه های لئونه، سبک و حال و هوای داستان بر اکشن و حتی شخصیت ها می چربد و فیلم با یک سکانس تقریباً بدون دیالوگ در ایستگاه قطار شروع شده و بیشتر روایت فیلم از طریق صداها، موسیقی و فیلمبرداری صورت می گیرد تا سناریو و نتیجه نیز یک شاهکار به تمام معناست.

۳- Hostiles (2017)

شاید Hostiles غیرمنتظره ترین فیلم در این فهرست باشد که توسط کاربران IMDb در این فهرست قرار داده شده است، فیلمی که جدیدترین فیلم این فهرست نیز بوده و فیلمی نادیده گرفته شده که اغلب در میان بهترین فیلم های وسترن تاریخ سینما نامی از آن برده نمی شود. اما داستان دو دشمن قدیمی در جنگ های سفیدپوستان و بومیان آمریکا که مجبور می شوند برای آخرین بار با هم دیدار کنند، داستانی جذاب و قوی است.

کاپیتان جوزف بلاکر با بازی کریستین بیل دستور دارد که دشمن پیر و مبتلا به سرطان خود که یک فرمانده جنگی از قوم شایان به نام عقاب زرد است و خانواده او را تا سرزمین های پدری اش در مونتانا مشایعت کند.در ادامه داستان خونریزی و خیانت رخ می دهد تا اینکه بلاکر و عقاب زرد در نهایت با هم صلح می کنند، پس از آنکه با دشمنی، خونریزی و بیرحمی هایی که علیه یکدیگر روا داشته اند کنار می آیند و نتیجه نیز یک داستان پر از انتقام است که از دیدنش لذت خواهید برد.

۲- Django Unchained (2012)

کوئنتین تارانتینو در تمام فیلم هایش سبک خاص و تجدیدنظرطلبانه خاص خودش را دارد و Django Unchained نیز یکی از بهترین فیلم های اوست که در آن وی همان آزادی های همیشگی در روایت و داستان پردازی را داشته و شاید در این زمینه تنها از Inglorious Basterds عقب مانده باشد.

تصاویر بیرحمانه ای که از شرایط بردگان ارائه می شود برای بسیاری از رنگین پوستان بسیار تکان دهنده هستند، اگر بحث برانگیز نباشند، از جمله اسپایک لی، در حالی که از رفتار خشن با بردگان به عنوان ابزاری برای جلب توجه مخاطب اسفتاده شده و زبان نژادپرستانه نیز به وفور به کار برده می شود.

اما تیراندازی ها و هفت تیرکشی هایی که در فیلم به تصویر کشیده می شوند از همان سبک همیشگی تارانتینو پیروی می کنند، در شرایطی که جیمی فاکس در نقش جانگو خشم و انتقام خونین خود را متوجه اربابان سابق خود می کند.

۱- The Good, The Bad, And The Ugly (1966)

کمتر فهرستی از بهترین فیلم های وسترن و بهترین هفت تیرکشی های ژانر وسترن قانونی و قابل توجه خواهد بود اگر مشهورترین همکاری کلینت ایستوود و سرجیو لئونه در صدر آن قرار نداشته باشد.

آخرین فیلم در سه گانه Man With No Name trilogy که بدون شک نامش را شنیده و فیلم را دیده اید، در سراسرجهان به عنوان بهترین فیلم وسترن هفت تیرکشی در تاریخ ژانر وسترن شناخته می شود و دلایل زیادی نیز برای این جایگاه وجود دارد.

در این فیلم نه تنها شخصیت کاریزماتیک و رازآلود بلوندی با بازی ایستوود در بهترین فرم خود قرار دارد بلکه دو تن از بهترین شخصیت های منفی تاریخ سینمای وسترن با بازی الی والش در نقش توکو و لی ون کلیف در نقش چشم های فرشته در کنار او هستند. هیچ صحنه هفت تیرکشی در تاریخ سینما بهتر از دوئل سه نفره بین این سه در اوج داستان فیلم The Good, The Bad, And The Ugly نیست که بار دیگر استفاده هوشمندانه لئونه از صداگذاری، موسیقی و تنش سینمایی را به تصویر می کشد.