شریفی‌نیا: در ایران فقط یک بازیگر را کمدین می‌دانم
محمدرضا شریفی‌نیا در برنامه «هفت» با اشاره به اینکه کمدین بازیگری است که نقش کمدی و جدی را به خوبی ایفا کند، از تنها کمدین ایران نام برد.
محمد رضا شریفی نیا در ابتدا عنوان کرد: بازیگری برای همه بسیار جذاب است و اکثرا به بازیگری علاقه دارند. من فکر می‌کنم که ایرانی‌ها ذاتا بازیگر هستند اما اینکه چطور بتوانیم به صورت اکتسابی بازیگر حرفه‌ای بشویم مراحل بعدی کار است.
فکر می‌کنم که وضعیت بازیگری در سینمای ما بد نیست یعنی هم بازیگران خوب زیاد داریم و هم علاقه‌مندان به بازیگری زیاد داریم. نشانه آن هم وجود کلاس‌های بازیگری پرتعداد است. ما در ایران برای ورود بازیگران به سینما تقریبا ضابطه خاصی نداریم. یک عده از تئاتر جذب سینما می‌شوند زیرا تمرینات خوبی داشته اند.
شریفی‌نیا تصریح کرد: کمدین یک کلمه فرانسوی است به معنای بازیگری که نقش کمدی و جدی بلد است و هر دو را به خوبی ایفا می‌کند. کمدین بودن و داشتن هر دو وجه بسیار کار سختی است. یک آدم بندباز را در نظر بگیرید. بعد یک کمدین را درنظر بگیرید که علاوه بر تمام قوانین و ضوابط برای خنداندن مردم باید قوانین را بشکند. کسی که طناز است پیش از آن ادبیات اصلی را به خوبی بلد است و می‌تواند با ادبیات بازی کند و موقعیت‌های طنز ایجاد کند. در غیر این صورت کمدی شما تبدیل به لهو و ادا می‌شود.
شریفی‌نیا در پاسخ به اینکه اکنون در سینمای ایران چه کسانی به این معنا که گفتید کمدین هستند؟ گفت: این خیلی سوال سختی است. فکر می‌کنم یک نفر داشته باشیم اما مهم است که کسی نقش جدی را خوب بازی کند و فیلم کمدی را هم خوب بازی کند. به نظر من آن یک نفر کمدین اکبر عبدی است.
شریفی‌نیا گفت: رضا عطاران متخصص بداهه است و در فیلم‌ها اکثر موقعیت‌های طنز را به صورت بداهه اجرا می‌کند. همانطور که گفتم شما وقتی در بازی جدی متبحر باشید، می‌توانید از آن قوانین عدول کنید.
شریفی‌نیا درباره حس گرفتن در بازیگری مطرح کرد: برخی بازیگران می‌گویند که برای ایفای نقش یک معتاد حتی چندبار مواد مصرف کرده اند درحالی که بازیگری اصلا چنین چیزی نیست به همین دلیل برخی افرادی که سر صحنه در حس نقش فرو می‌روند افراد خطرناکی می‌شوند. همه چیز شما باید سر صحنه کنترل‌شده باشد در غیر این صورت شما بازیگر نیستید. کل سینما و بازیگری دروغ است و شما باید این دروغ را تبدیل به واقعیت کنید.
فقط مرجانه گلچین و بهراد خرازی