هنرمند با باور فردیت نمی توان انتظار هنر دینی و انقلابی داشت
حسن عباسی گفت: از یک هنرمندی که در دورنش باور به فردیت و لیبرالیسم است نمی‌توان هنر جمعی و مارکسیسم دید و از فرد با باور مارکسیستی هم انتظار هنر لیبرالی نمی‌رود و از هردوی اینها هم نمی توان انتظار هنر دینی و انقلاب داشت.
بخشی از سخنان حسن عباسی در سینما انقلاب را در ادامه می خوانید:
بعد از فیلم عروس افخمی بود که توجه به فردیت در سینمای ایران شروع شد.
در آثار سینمای اجتماعی حدیث نفس هنرمند است که آمده مشکلات داخلی زندگی خودش و اطرافیانش را به یک اثر هنری تبدیل کرده است.
توجه به تفرد آرام آرام از طریق سینما به جامعه القاء شد و جامعه به سرعت به سمت یک نظام شبه بوروژوازی و شبه سرمایه‌داری پیش رفت و تابلو آن هم سینما بود و هنوز هم سینماست.
بازیگران و سایر عوامل، وقتی که می‌خواهند وارد فضای جشنواره و قدم زدن روی فرش قرمز شوند، ادای بازیگران غربی، در مراسم کن و اسکار را در می‌آورند.
اگر تعدادی از این هنرمندان را دیدید که با این ادا اطوار و رفتارها و پوشش‌های زننده، آمدند و فیلم دفاع مقدسی ساختند، فیلم زندگی پیامبران را ساختند، تصور نکنید که آن اثر، یک فیلم انقلاب اسلامی است.
از یک هنرمندی که در دورنش باور به فردیت و لیبرالیسم است نمی‌توان هنر جمعی و مارکسیسم دید و از فرد با باور مارکسیستی هم انتظار هنر لیبرالی نمی‌رود و از هردوی اینها هم نمی توان انتظار هنر دینی و انقلاب داشت.
منبع: سینما انقلاب
1981
