چرا در زمان حادثه تروریستی مجلس آقای لاریجانی رئیس مجلس در هیئت رئیسه حضور نداشتند؟

امیرآبادی فراهانی: آقای لاریجانی گویا در زمان حمله داعش به مجلس در دفتر مقام معظم رهبری جلسه‌ای داشت، لذا دبیران هیئت رئیسه با پزشکیان نایب رئیس اول که در آن زمان ریاست جلسه را برعهده داشت، جلسه‌ای را برگزار کردند و قرار شد به هیچ عنوان وقفه‌ای در برگزاری نشست علنی ایجاد نشود و مجلس عادی پیش رود؛ بعد از مدتی هم آقای لاریجانی آمد، در مقطعی تصمیم گرفته شد تا نمایندگان از صحن علنی خارج شوند که دیگر ساعت 12 و نیم شد و جلسه به اتمام رسید. خارج از صحن علنی اضطرابی حاکم بود زیرا برخی از همسران، فرزندان یا همراهان نمایندگان در دفاتر کاریشان حضور داشتند که از طریق پیامک و تلفن خبرهای ناگوار دریافت می‌کردند.

در آن روز حتی برخی نمایندگان درخواست اسلحه می‌کردند تا بروند و با داعشیان بجنگند، در حالیکه هنوز موضوع برای ما کاملا مشخص نبود که چند نفر از داعشی‌ها در مجلس هستند، آیا از پشت سر کسی برای حمایت آنها می‌آید؟ چه تعدادی وارد شدند یا چه تعدادی قرار است وارد شوند؟ یا آنکه قرار است به صورت انتحاری از خیابان‌های اطراف با ماشین به صحن بزنند، لذا هیچ تصویری از وضعیت نداشتیم. همچنین خانواده‌های نمایندگان بعد از شنیدن موضوع از سوی رسانه‌ها بسیار نگران شده بودند و دائم جویای احوال می‌شدند.

ما هیچ تصویری از وضعیت نداشتیم و خانواده‌های‌ ما بعد از شنیدن موضوع بسیار نگران شده بودند. اما خداوند در روز حادثه کمک بزرگی انجام داد و اگر در ورودی به راهرو بسته نمی‌شد و داعشی‌ها وارد صحن علنی می‌شدند می‌توانست اوضاع بدتر شود، زیرا داعشی‌ها هدفشان این بود که از جایگاه خبرنگاران وارد صحن علنی شوند البته نمی‌دانم به شما خبرنگاران کاری داشتند یا خیر؟ (با خنده) اما مطمئنا چند نفری را در جایگاه هیئت رئیسه می‌کشتند و بعد حتما درخواست آنتن زنده می‌کردند و در مقابل پخش زنده طی 4 الی 5 روز مجلس ایران را به عنوان خبر اول دنیا نگه می‌داشتند و یکی یکی نمایندگان را می‌کشتند و در نهایت بعد از این مدت که تمام دنیا فهمید مجلس ایران در اختیار داعش است و انتحاری کرده و مابقی نمایندگان را هم می‌کشتند.

قطعا خون ما از خون افرادی که در آن روز شهید شدند، رنگین‌تر نیست ولی اینکه یک باره دویست و اندی از نمایندگان کشته شوند ضربه خیلی سنگین و بزرگی را به نظام وارد می‌کرد و کشور بدون پارلمان می‌ماند، در قانون اساسی تأکید شده که جمهوری اسلامی ایران هیچ‌گاه نباید بدون پارلمان بماند، یادم می‌آید در حادثه 7 تیر سال 1360 که بسیاری از نمایندگان شهید شدند وکلای ملت حتی با برانکارد در مجلس شرکت کردند تا جلسه علنی رسمیت پیدا کند.

15