وقتی درون سیاهچاله سقوط میکنیم چه اتفاقی می‌افتد؟/ شبیه‌سازی تصویری ناسا از سفر به «نقطه بی‌بازگشت»
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر در یک سیاهچاله سقوط کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ سازمان فضایی آمریکا، ناسا، یک شبیه‌سازی ویدیویی فوق‌العاده را از این پدیده به تصویر کشیده که به مخاطبان امکان می‌دهد فرو رفتن در سیاهچاله و گذر از «نقطه بدون بازگشت» را در این فرایند تجربه کنند.
در این شبیه‌سازی بصری که به وسیله ابررایانه ناسا تولید شده است، بینندگان در قالب یک فضانورد فرضی و از دریچه چشم دوربینی در فاصله ۶۴۰ میلیون کیلومتری سیاهچاله با سرعتی نزدیک به نور به سمت آن می‌روند.
دوربین پس از رسیدن به سیاهچاله و با چرخیدن به دور آن از افق رویداد، که «نقطه بدون بازگشت» نامیده می‌شود، عبور می‌کند. در این بازسازی گرافیکی تمامی جزئیات و قوانین حاکم فیزیکی رعایت شده است.
این ویدئو که در یک نسخه ۳۶۰ درجه نیز ساخته شده است، به مخاطب امکان می‌دهد خود را در مرکز همه‌چیز احساس کند و بتواند به اطراف خود نگاه کند. برای تولید این سفر هیجان‌انگیز از ابررایانه «دیسکاور» (Discover) در مرکز شبیه‌سازی تغییرات اقلیمی ناسا استفاده شده است.
این ابررایانه قدرتمند حدود ۱۰ ترابایت داده، معادل تقریباً نیمی از محتوای کتاب‌های کتابخانه کنگره آمریکا، را با ۱۲۹ هزار پردازنده خود در حدود ۵ روز پردازش کرد. همین کار در یک لپ‌تاپ معمولی بیش از ۱۰ سال طول می‌کشد.
جرم سیاهچاله بازسازی‌شده در این ویدئو، ۴.۳ میلیون برابر جرم خورشید است و به لحاظ ابعاد معادل سیاهچاله مرکز کهکشان خودمان یعنی کهشکشان راه شیری است.
جرمی اشنیتمن، اخترفیزیکدان در سازمان ناسا و از سازندگان این ویدئو، درباره این ویدئو می‌گوید: «مردم اغلب در مورد این سؤال می‌پرسند. شبیه‌سازی این فرآیندهای دشوار کمک می‌کند تا بین ریاضیات نظریه نسبیت و پدیده‌ها در جهان واقعی ارتباط برقرار کرد.»
وی اضافه کرد: «سیاه‌چاله‌های با جرم ستاره‌ای که حاوی حدود ۳۰ جرم خورشیدی هستند، افق رویداد بسیار کوچک‌تر و نیروهای جزر و مدی قوی‌تری دارند که می‌توانند اجرام نزدیک‌تر را قبل از رسیدن به افق رویداد از هم گسسته کنند.»
ویدئوی شبیه‌سازی شده ناسا از سفر به سمت یک سیاهچاله
این فرایند که اصطلاحا «اسپاگتی‌سازی» نامیده می‌شود به این دلیل رخ می‌دهد که کشش گرانشی در انتهای جسمی که نزدیک‌تر به سیاهچاله است، بسیار قوی‌تر از نیروی کشش در انتهای دیگر است.
افق رویداد سیاهچاله شبیه‌سازی‌شده حدود ۲۵ میلیون کیلومتر عرض دارد و بینندگان ابر مسطح بزرگی از گاز داغ و ساختارهای درخشانی به نام «حلقه‌های فوتونی» را مشاهده خواهند کرد.
همانطور که دوربین به سیاهچاله نزدیک می‌شود، درخشش دیسک برافزایشی و ستارگان افزایش می‌یابد. در زمان واقعی دوربین حدود ۳ ساعت طول می‌کشد تا به افق رویداد برسد، اما برای ناظری که از دور مشاهده می‌کند این پدید رسیدن به طور کامل هرگز اتفاق نمی‌افتد.
تصویر کامپیوتری ساخته‌شده از سیاهچاله
در واقعا هر چه فضا-زمان بیشتر به افق منحرف می‌شود، تصویر دوربین آهسته‌تر می‌شود و سپس از جایی به بعد به نظر می‌رسد که تصویر منجمد شده است. به همین دلیل است که ستاره‌شناسان در ابتدا از سیاهچاله ها به عنوان «ستاره‌های یخ‌زده» یاد می‌کردند.
هنگامی که دوربین از خط افق رویداد عبور می‌کند، نابود شدن آن توسط فرآیند اسپاگتی‌سازی تنها ۱۲.۸ ثانیه طول می‌کشد. از این نقطه، تنها حدود ۱۳۰ هزار کیلومتر تا «تَکینِگی گرانشی» فاصله وجود دارد. این وضعیتی در فضا-زمان است که طبق نظریه نسبیت عام انیشتین، در آن چگالی و میدان گرانشی جسم بی‌نهایت می‌شوند.
این آخرین مرحله از سفر در ویدئوی ناسا، در یک چشم به هم زدن به پایان می‌رسد.
وقتی درون سیاهچاله سقوط میکنیم چه اتفاقی می‌افتد؟/نون نداریم اب نداریم خونه نداریم اجاره خونه نداریم بهداشت نداریم تحصیل علم نداریم شرمنده خانواده میشیم براهمه ارزوی مرگ میکنیم اطمینان از اینکه خانوادمون سالم برگردند خونه نداریم ازدواج نمیتونیم بکنیم کار نداریم یه لگنا 5 برابر قیمت جهانی باید بخریم ارزش پولمون ثانیع به ثانیه کم میشه ووووووووووووووووووووووووووو
عوضش امنیت داریم!!!!!!!!
درکل جهان نوترونیومها یی حاصل ترکیب دواتم هیدروژن وتبدیل به هلیوم در ستارگان تولید می‌شود که به نظر حقیر ما دراقیانوسی از نوترونیومها بسر می‌بریم. آنچه که باعث حرکت نور به شکل موجی می‌شود ضرباتیست که ساطع کننده نور به نوترونیومها وارد می‌کند حرکت وارتعاش نوترونیومها را فوتون مینماند. درست مانند صوت که توسط ارتعاش ملکول‌های هوا پخش می‌شود. درسیاهچاله نوترونیومها وجود ندارند وبرای همین تراکم نورهای ساطع شده طی میلیونها سال از عمر آنها پیرامون آنها بصورت فشرده تر از مکان‌های دیگر جمع می‌شوند لذا نور نه قادراست منعکس شود ونه فرو رود لذا شروع به چرخش اطراف سیاهچاله می‌کند. درست مانند صدای جت درآسمان که بالای جو به دلیل عدم هوا امکان رفتن به خارج جورا ندارد ودرلایه بخش بالایی صوت شروع به حرکت در دور جو زمین می‌کند. سیاهچاله درفضا مانند حباب درون آب است طوری که آب نمی‌تواند وارد حباب شود گرچه سیاهچاله مانند حباب درون آب ممکن است خورد یا از به هم پیوستن بزرگ شود. ولی آب قادر به نفوذ درآن نیست. هر اتم هلیومی که درسطح ستارگان بوجود می آید یک نوترونیوم ویک سیاهچاله کوچک درست می‌کند. اطراف سیاهچاله به لحاظ فشار نوترونیومها که دراین شرح فوتون نامیده شده به لحاظ تعداد وتراکم امکان افزایش سرعت نور را بیشتر کرده است همانگونه که درآب نسبت به هوا تراکم ملکولی بیشتری دارد سرعت صوت نیز بیشتر است. ویا اگر روی ریل قطار گوشتان را بگذارید چند دقیق قبل از رسیدن صدای قطار شما صدای حرکت آنرا ازطریق ریل میشنوید.
خوب بودولی کافی نیست قطعاداخل سیاه چاله خبرهاوانفجاراتی به روش خودش بایدباشه من ک جز چندلایه نوروتاریکی چیزی ندیدم