تاوان عشق خیابانی به یک زن مطلقه

مرد ۳۷ ساله که مدعی بود همسر و دو فرزندش او را به شدت کتک زده و از خانه بیرون انداخته اند، درباره قصه عاشقی خود به کارشناس اجتماعی کلانتری گفت: روزی که با «مهرانه» آشنا شدم، دو دختر ۲ و ۴ ساله داشت و به دلیل اعتیاد همسرش از او طلاق گرفته بود.

در همان روزهای اول آشنایی چنان شیفته اش شدم که هیچ گاه به مشکلات آینده نمی اندیشیدم.

اصلا برایم مهم نبود که من جوانی مجرد هستم و همسرم شش سال از من بزرگ تر است.

خانواده ام وقتی در جریان این آشنایی قرار گرفتند و متوجه تصمیم من برای ازدواج با مهرانه شدند، در کمال ناباوری خشک شان زده بود.

پدر و مادرم نصیحتم می کردند که چگونه می خواهی با زنی که دو فرزند دارد، زندگی کنی؟ آن ها می گفتند هوس چشمانت را کور کرده است اما من نام عشق روی این رابطه گذاشته بودم به طوری که مقابل پدر و مادرم ایستادم و تنها از علاقه عجیبم به مهرانه سخن گفتم.

پدرم با چشمانی متعجب و گریان فریاد می زد: پسرم، آینده ات را نابود می کنی، بین شما هیچ وجه اشتراکی نیست و روزی متوجه اشتباهت می شوی که دیگر کاری از دستت بر نمی آید، ولی من به این حرف ها توجهی نمی کردم.

همه هستی ام را به یک نگاه مهرانه باخته بودم.

به همین دلیل با او ازدواج کردم و حضانت دخترانش را پذیرفتم.

آن ها مرا «بابا» صدا می زدند و من هم سعی می کردم هایده و هدی را مانند عزیزترین کسانم دوست داشته باشم، تا این که دخترم ژیلا به دنیا آمد و من نمی گذاشتم تفاوتی بین آن ها احساس شود.

دخترانم هر روز بزرگ تر می شدند و یکدیگر را دوست داشتند تا این که ناگهان سر و کله همسر معتاد مهرانه پیدا شد و زندگی من به هم ریخت.

هدی و هایده که متوجه شده بودند من ناپدری آن ها هستم، سر ناسازگاری گذاشتند به طوری که مادرشان نیز از آن ها طرفداری می کرد و من در واقع تبدیل به یک عروسک خیمه شب بازی شده بودم.

دخترانی که تا دیروز مرا «بابا» صدا می زدند، بعد از ۱۳سال هیچ احترامی برایم قائل نبودند و روزگارم را تلخ کرده بودند.

آن ها نه تنها ژیلا را اذیت می کردند بلکه رو به روی من می ایستادند و با گستاخی می گفتند تو چه کاره هستی که رفت و آمد ما را کنترل کنی؟ جسارت آن ها به جایی رسید که دیگر با پشتیبانی مادرشان مرا کتک می زدند و با دخترم بدرفتاری می کردند.

تازه به نصیحت های پدرم پی بردم اما دیگر دیر شده بود.

تحمل این همه توهین و الفاظ زشت را نداشتم ولی مجبور به سکوت بودم.

زندگی برایم به جهنمی ترسناک تبدیل شده بود. وقتی به یاد عشق و عاشقی هوس آلودم می افتادم، با خودم می گفتم این حداقل تاوانی است که باید بپردازم.

خلاصه این مشاجرات و کتک کاری ها ادامه داشت تا این که چند شب قبل، آن ها به شدت مرا کتک زدند و نیمه شب از خانه بیرون انداختند.

با چشمانی گریان و چهره ای شرمگین دست دخترم را گرفتم و به منزل پدرم رفتم.

با خودم فکر کردم چگونه روزهای زیبای جوانی ام را به خاطر یک عشق خیابانی نابود کردم و عمرم را پای دخترانی ریختم که روزی فکر می کردم آن ها را تا ابد دوست خواهم داشت.

این گونه بود که بغض غریبی گلویم را فشرد و برای یافتن چاره ای راهی کلانتری شدم.

شایان ذکر است، با صدور دستوری از سوی سرهنگ محمدعلی محمدی، رئیس کلانتری آبکوه مشهد رسیدگی کارشناسی به این پرونده در دستور کار مشاور زبده دایره مددکاری اجتماعی قرار گرفت.

منبع: فرتاک نیوز

68