گفتار و رفتار محمود احمدی نژاد چه رنگی است؟/ سید محمد حسینی؛ از سوتیِ «سیمین» تا تشبیه «مریم»!

«جریان اصلاحات و حامی دولت، زودتر رنگ تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری خود را مشخص کنند. سرکردۀ آلبانی‌نشینان می‌خواهد سفارش دوخت لباس بدهد!»

این توییت، همراه با دو تصویر از مریم رجوی رییس فرقۀ مجاهدین خلق (منافقین) با دو پوشش به رنگ‌های سبز و بنفش، شاهکار تازه‌ای است از آقای سید محمد حسینی رفسنجانی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دوم محمود احمدی‌نژاد که خواسته بگوید این سازمان، صحنه‌گردان اتفاقات سال ۱۳۸۸ و خرسند از انتخاب حسن روحانی بوده و مترصد انتخابات پیش روست. حال آن که می‌دانیم توصیۀ همۀ براندازان، تحریم است نه مشارکت.

همچنین در حالی است که هر بار که روابط ایران با جامعۀ جهانی بهبود یافته اولین گروهی که عَلَم مخالفت برداشته و سنگ انداخته همین سازمان بوده است و اصلا ماجرای هسته‌ای در سال ۱۳۸۱ و در دولت خاتمی و به قصد تحریک جورج بوش به حمله به ایران به جای عراق را همین‌ها کلید زدند و یک دهه بعد هم از روحانی و برجام ناراضی بودند و وقتی ترامپ از برجام خارج شد همین‌ها بیش و پیش از دیگران ذوق کردند.

با منطق آقای سید محمد حسینی می‌توان ادعا کرد اتفاقا او رنگ لباس خود را با مخالفان برجام سِت می‌کند و از نابرجامیان باید پرسید رنگ لباس‌تان چیست؟

همچنین او که وزیر احمدی‌نژاد بوده بهتر از دیگران باید بداند که اسراییل تا چه حد از آن دوره بهره برد تا جایی که جواد ظریف وزیر خارجه ایران معتقد است ناخواسته به آنها خدمت شد.

دربارۀ توییت‌گذار محترم بد نیست بدانیم یکی از امضا کنندگان استیضاح عطاءالله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت اصلاحات در ۲۲ سال پیش در همین روزها و در اردیبهشت ۱۳۷۸ بود و یکی از دلایلی که مهاجرانی ابقا شد و از کمند استیضاح جست، سوتی‌های همین جناب حسینی در مجلس پنجم بود که به عنوان نمایندۀ شهرستان رفسنجان راه یافته بود.

برادران بزرگ‌تر البته به هاشمی رفسنجانی گرایش دارند و به سبب همین انتساب از رفسنجان به مجلس پنجم راه یافت اما پس از دوم خرداد ۱۳۷۶ گرایش های سیاسی خود را آشکارتر کرد و برای رأی نیاوردن مهاجرانی و بعد استیضاح او بسیار کوشید.

شاهکار او این بود که طرح استیضاح وزیر وقت ارشاد را به خاطر اعطای جایزه به «سیمین بهبهانی» در مراسم تجلیل از رُمان نویسان امضا کرد و توضیح این بند را بر عهده گرفت اما مهاجرانی پاسخ داد: آقای حسینی! اولا آن خانم سیمین دانشور بود نه سیمین بهبهانی. دکتر سیمین دانشور رُمان‌نویس است و خالق «سووشون» وهمسر جلال آل‌احمد حال آن که سیمین بهبهانی شاعر و غزل‌سراست و ثانیا اگر به سیمین بهبهانی هم به خاطر غزل‌های او جایزه می دادیم خطا نبود اما ربطی به رُمان ندارد.

آقای احمدی نژاد در سال ۸۸ جناب حسینی را برای وزارت ارشاد درنظر گرفت اما اختیار نصب معاون مطبوعاتی و سینمایی را از او گرفت و هر دو را خود نصب کرد: محمد علی رامین و جواد شمقدری. جناب حسینی هم البته تمکین می‌کرد و بعد هم که رامین صدای همه را درآورد و کنار گذاشته شد، معاون بعدی را که البته عملکرد منفی نداشت او نیاورد و از دفتر معاون اول آمد.

انتساب حامیان آخرین نخست وزیر ایران و معترضان ۸۸ و رأی دهندگان به رییس جمهوری کنونی ایران به سازمانی که بقایای فرسوده شدۀ خود را در آلبانی گرد آورده و براندازترین تفکرات را دارد، تبلیغ و به سود آنهاست یا به زیان آنها؟

اگر به سود آنهاست رفتار سید محمد حسینی رفسنجانی را چگونه می توان توجیه کرد و اگر به زیان آنان است چگونه از پیوند خوردن به جریانات داخلی متضرر می شوند؟

نکتۀ مهم تر این است که جناب سید محمد حسینی که با این دقت یک‌سانیِ رنگ لباس مریم رجوی و رنگ ستادهای انتخاباتی میرحسین موسوی در سال ۸۸ و حسن روحانی در سال ۹۲ را رصد می‌کند چگونه است که عملکرد سال‌های اخیر رییس خود در دوران وزارت را رصد نمی‌کند؟

راستی گفتار و رفتار آقای احمدی نژاد چه رنگی است؟ این که دیگر نه سیمین دانشورِ نویسنده است و نه سیمین بهبهانیِ شاعر که نشناسد. رییس و مراد خودش بوده است!

هیچ کدام از اینها که گفته شد البته درد نیست. سطح بینش سیاسی و اطلاعات تاریخی او همین است. درد این است که او چهار سال وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و متولی فرهنگ و هنر مملکت بوده است!

منبع: عصرایران

66