نیویورک تایمز:
سرازیر شدن مهاجران افغان به کشورهای همسایه
نیویورک تایمز در تحلیلی به سرازیر شدن مهاجران افغان به کشورهای همسایه پرداخت.
در سراسر افغانستان، خروج دسته جمعی در حالی ادامه مییابد که طالبان به عملیات نظامی خود ادامه میدهند و بر اساس برخی ارزیابیها بیش از نیمی از مناطق این کشور را به تصرف خود درآورده است و ترس از بازگشت به حکومت افراطی یا جنگ داخلی خونین بین شبه نظامیان وابسته را در میان افغانها ایجاد کرده است.
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، در سال جاری میلادی، حدود ۳۳۰ هزار افغان آواره شدهاند که بیش از نیمی از آنها از زمان خروج ایالات متحده از ماه مه خانههای خود را ترک کردهاند.
بسیاری به اردوگاههای چادری موقت سرازیر شدهاند یا به خانههای خویشاوندان خود در شهرها رفتهاند، هزاران نفر دیگر در تلاش هستند تا گذرنامه و روادید را برای خروج از کشور تهیه کنند. برخی دیگر در تلاش ناامیدکننده برای عبور غیرقانونی از مرزها از خودروهای وانت قاچاقچیان استفاده کردهاند.
بر اساس گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت، در هفتههای اخیر، تعداد افغانهایی که به طور غیرقانونی از مرز عبور میکنند ، ۳۰ تا ۴۰ درصد افزایش یافته است. اکنون حداقل ۳۰ هزار نفر در هفته فرار میکنند.
سازمانهای امدادی هشدار می هند که این آمار نشانه اولیه بحران آتی پناهجویان است. سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در ماه جولای گفت: "افغانستان در آستانه یک بحران انسانی دیگر قرار دارد. عدم دستیابی به توافق صلح در افغانستان و جلوگیری از خشونتهای کنونی منجر به آوارگی بیشتر میشود. "
مهاجرت افغانها به دورههای اولیه ناآرامیها برمیگردد: میلیونها نفر در سالهای پس از حمله شوروی در ۱۹۷۹ از افغانستان خارج شدند. یک دهه بعد، پس از عقبنشینی شوروی و سقوط کشور در جنگ داخلی، تعداد بیشتری فرار کردند. مهاجرت با به قدرت رسیدن طالبان در سال ۱۹۹۶ ادامه یافت.
افغانها در حال حاضر یکی از بزرگترین جمعیت پناهندگان و پناهجویان جهان-حدود ۳ میلیون نفر-را به خود اختصاص دادهاند.در حال حاضر این کشور در آغاز یک فصل خونین دیگر قرار دارد، اما جریان جدید مهاجرت افغانها در حالی اتفاق میافتد که نگرشها نسبت به مهاجران در سراسر جهان سختگیرانه شده است.
پس از امضای توافق برای جلوگیری از مهاجرت از کشورهای آسیبدیده از جنگ، اروپا دهها هزار مهاجر افغان را اخراج کرده است. صدها هزار نفر دیگر توسط ترکیه و همچنین کشورهای همسایه پاکستان و ایران مجبور به بازگشت به افغانستان شدند.
محدودیتهای کروناویروس همچنین مهاجرت قانونی و غیرقانونی را دشوارتر کرده است زیرا کشورها مرزهای خود را بسته و برنامههای پناهندگی را کاهش داده و هزاران مهاجر را مجبور کردهاند در مسیرهای خطرناکتری به اروپا سفر کنند. تقریبا ۲۰۰۰۰ افغان واجد شرایط و خانوادههای آنها را در بلاتکلیفی بوروکراتیک در افغانستان گرفتار کرده است. دولت بایدن برای حمایت از متحدان افغان تحت فشار شدید قرار گرفته است زیرا ایالات متحده نیروهای خود و پشتیبانی هوایی را از افغانستان خارج می کند.
با این حال، با شدت گرفتن نبرد بین طالبان، نیروهای دولتی و شبه نظامیان و تلفات غیرنظامیان به بالاترین حد، بسیاری از افغانها همچنان مصمم به ترک کشور هستند. موجی از افغانها به زرنج هجوم بردند، جایی که وانتهای قاچاقچیان هر روز از مرزهای جنوبی به سمت ایران میروند؛ در ماه مارس ، روزانه حدود ۲۰۰ خودرو از زرنج به سمت مرز ایران حرکت میکردند که نسبت به سال ۲۰۱۹، ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. در اوایل ژوئیه، روزانه ۴۵۰ خودرو به سمت مرز حرکت میکردند.
کسانی که توان مالی آن را دارند هزاران دلار برای سفر به ترکیه و سپس اروپا پرداخت میکنند. اما بسیاری دیگر با قاچاقچیان سفر میکنند و قصد دارند به طور غیرقانونی در ایران کار کنند تا زمانی که آنها نتوانند هزینه سفر بعدی را تامین کنند.
عبدالله ۴۱ ساله که میگوید: "من باید پاسپورت بگیرم و از این کشور خارج شوم. تلاش برای خروج قانونی هزینه بر است و اگر غیرقانونی برویم خطرناک است.اما در حال حاضر ماندن در کشور خطرناک تر است."
منبع: ایلنا
25
ترکیه که مرزش دیوارکشی کرده فقط میمونه ایران که میریزن توایران که پُرمسلم داخلشون تروریست های طالبان هم باآنهاواردایران میشن ونابودی ایران
مردم شریف افغانستان اگر در ایران کار نکن بسیاری از مشاغل در کشور ما روی زمین میمونه.
مردم افغانستان عجیب مردمی هستند. امریکا و ناتو را دوست دارند و ایران را دشمن، اما گرفتاری شان برای دوستان شان نیست./ هر ولایتی برود زیر پرچم همسایه ای، امنیت و سلامت که دارید!؟/ نه این کار را نکنید، افغانستان و ولایت هایش را برایه ناتو و امریکا بگزارید و پادشاهی تروریست ها. خودتان هزاران کیلومتر هجرت کنید :/
هیچ شکی نیست که عزیزان افغانستانی ما تکه ای از زبان وفرهنگ فارسی ماهستند ، من شرایط آوارگی وجنگ تحمیلی را باتمام وجود درک کرده ام ،پاره های تن نزدیکترین عزیزانم هنوز کابوس هر شب من وبسیاری مانند من است...! تفاوت در این است که ما ماندیم وجنگیدیم تا پیروز شدیم اما چنین شرایطی در افغانستان محیا نیست، گروهی بایدبمانند بجنگند و عده ای مسولیت حفظ جان زنان کودکان واستمرار نسل آینده را بر عهده دارند پس هر افغان به گونه ای مبارزه میکند..! مابعنوان ایران همسایه موظف به همه گونه حمایت هستیم،، حتی اگر واقعا بخواهیم میتوانیم همه پناهجویان را با آغوش باز بپذیریم و به رزمندگان آنها کمک کنیم تا کشورشان آرام شود و بدست امربکا و داعش با عربستان نیفتد. همه میدانیم موضوع جنگ افغانستان بحث معادن وثروت سرشار آنهاست؛ لازم است کمکشان کنیم وقطعا در دوران ثبات این مردم با غیرت هرگز ایران را به بیگانه نمیفروشند و داد و ستد دوکشور همیشگی خواهدبود... درودبر خراسان بزرگ و جاوید ابران و افغانستان .
ما ایرانیها خودمون نون نداریم بخوریم،اینا رو کجای دلمون بذاریم.ازین پس منتظر نا امنی،مریضی و... باشد.علی برکته اله
ای کاش ایران هم مرز ببنده تا نیان داخل ایران اینا بجز خرابکاری کار دیگه ای ندارن نزارین وارد کشور بشن