دلیل تلخ دوبلور پیشکسوت برای سکوت طولانیاش
مدتی است که نه کار میکند و نه تمایلی به مصاحبه و حرف زدن با خبرنگارها دارد.
شاید کرونا و این روزهای تلخ و از دست دادن عزیزان، دلیل این همه سکوت و بیعلاقگی حتی برای یک احوالپرسی ساده باشد از سوی صدای ماندگاری که شنیدنش حتی برای لحظهای مخاطب را سر ذوق میآورد.
با این همه او هیچگاه اهل نمایش نبود؛ نگاهی به سالهای گذشته به سرعت این حقیقت را یادآوری میکند. منوچهر اسماعیلی در همه این سالها بیش از همه ترجیح داد در خدمت کارش باشد و هنرش را با صدایش به رخ همگان کشید.
منوچهر اسماعیلی، چندان اهل مصاحبه نیست، او هیچگاه اهل مصاحبه نبوده است؛ ولی پیشترها وقتی جویای احوالش میشدیم، حداقل چند کلامی مهربانانه بینمان رد و بدل میشد و در اغلب موارد، محترمانه درخواستمان را برای گفتوگو رد میکرد؛ اما حالا مدتهاست این هنرمند در خانهاش استراحت میکند و سر کار هم نمیرود.
با منزلش تماس میگیریم تا چند کلمهای با او صحبت کنیم. همسرش تلفن را جواب میدهد. بعد از شنیدن درخواستمان، از ما میخواهد منتظر بمانیم، و بعد از گذشت چند ثانیه، پاسخ این است: «ببخشید، میگوید تمایلی به صحبت ندارم» و در ادامه دیالوگهایی از توصیف شرایط و شرح حال این روزهای استاد، بینمان رد و بدل میشود که بر حسب امانتداری، از انتشار آنها منصرف میشویم.
منوچهر اسماعیلی، هشتم فروردینِ سال ۱۳۱۸ در کرمانشاه متولد شد. او کار دوبله را از سال ۱۳۳۶ با رُل گویی در نقشهای کوتاه آغاز کرد و از سال ۱۳۴۲، مدیریت دوبله بسیاری از فیلمهای بزرگ جهان را برعهده داشته است.
این دوبلور باسابقه و مطرح کشورمان، همچون ناصر طهماسب، به صحبت کردن به جای چند شخصیت در یک فیلم با صداهای متنوع و به اصطلاح تیپ گویی شهرت دارد.
اسماعیلی در فیلم «هزار دستان» مرحوم علی حاتمی، به جای شخصیت شعبان (محمدعلی کشاورز)، رضا تفنگچی (جمشید مشایخی) و همچنین به جای عزتالله انتظامی و جمشید لایق صحبت کرده است.
او در طول این سالها، مدیریت ارشد دوبلاژ بیش از ۲۰۰ فیلم سینمایی، تلویزیونی و سریالی و همچنین برنامههای رادیویی را انجام داده است. او به جای بسیاری از بازیگران ایرانی و خارجی صحبت کرده است که از جمله آثار ماندگار او در مقام گوینده فیلم و سریالهای خارجی میتوان به «محمد رسولالله» در نقش آنتونی کویین، «پاپیون» در نقش استیو مک کوئین، «دروازههای پاریس» به جای پیر براسور، «انتقام جویان»، «بابا لنگ دراز»، «مرد هزار چهره»، «یوزپلنگ»، «قانون»، «سمندر»، «شیوع» و ...اشاره داشت.
از جمله آثار ایرانی که اسماعیلی در آنها نقش گفته و یا مدیر دوبلاژیشان را برعهده داشته، میتوان به «خاک»، «قیصر»، «هزاردستان»، «پهلوانان نمیمیرند»، «دزد عروسکها»، «داییجان ناپلئون»، «حسن کچل»، «ناخدا خورشید»، «امام علی(ع)»، «مادر»، «دکل»، «کارآگاه» و «بایکوت» اشاره داشت.
منبع: ایسنا
47
استادبی بدیل دوبله ایران وتمام دنیا فقط منوچهرخان اسماعیلی !
کرونای بی انصاف انسانهای بزرگی رو خونه نشین کرده،این ویروس منحوس نفس بزرگان دوبله رو حبس کرده و نا و رمقی براشون نگذاشته،انشاا... که استاد با واکسیناسیون وفاصله اجتماعی وماسک زدن ،دوباره نقش افرینی کنند.
سلام من و درود خدا بر استاد گرانقدرمان منوچهرخان اسماعیلی
خداوند مفاخرمان را حفظ کند.
واقعا" در کارشون استاد هستند وجاویدان .حالا به برخی تعویض دوبله ها نگاه میکنی حالت بهم میخوره. نمونه اش لورل و هاردی واقعا" نمیشه نگاه کرد .
آخرین سنگر سکوت ه ......
جانم به فدای استاد بی بدیل دوبله ایران، انسان فرهیخته و جنتلمن واقعی، منوچهر اسماعیلی، ایکاش به جای آخوندکان عرب پرست، حکومت از آن ایرانیان میهن پرست بود تا سر تا پای امثال آقای اسماعیلی را طلا می گرفتند،حکایت خاموشی و افسردگی این عزیز و سایر هنرمندان اصیل و واقعی مملکت،را نباید به کرونا و چنین اتفاقاتی نسبت داد. افسردگی این جواهرات گرانقدر را بایستی در این بیت سعدی بزرگ یافت: اسب تازی شده مجروح به زیر پالان، طوق زرین همه بر گردن خر میبینم، استاد عزیزم، جناب آقای اسماعیلی، درست است که کسی تصاویر اسلو موشن و هاله نور با پرژکتور برایتان نمیسازد و بادمجان دور قاب چین هم ندارید که از بام تا شام قربان صدقه تان بروند و مقام الوهیت برایتان قائل شوند،اما از آنجا که هر کسی با آثارش و میزان شادی که در قلب همنوعان وارد می کند شناخته میشود،صد سال دیگر، اثری از آنها که حالا هستند،نخواهد بود، اما شما هنرمندان که حالا نیستید، آن زمان درخشانتر از هر زمان خواهید بود، اما درد اینجاست که چرا نباید در زمان حیاتتان قدرتان را بدانند که البته این قدر ناشناسی مسوولین هم جای شگفتی ندارد،چراکه قدر زر،زرگر بداند. قدر گوهر،گوهری. عاشقانه از اعماق دل دوستتان دارم
دنی.دار بر گردنت
با دیدن چهره این مرد بزرگ، انسان به یاد بهشت میوفته
زبان قاصر است از بیان هنر این مرد بزرگ، خدا حفظش کنه
چرا افسرده نباشه این استاد مسلم دوبله، زمانی بهترین فیلمهای روز دنیا رو با ترجمه عالی و در کنار دیگر بزرگان دوبله میکرده و به جای بهترین هنرپیشه ها حرف میزده، حالا تمام فیلمهای آشغال کره ای و چینی خریداری میشه و دیگه همه رفتند، هوشنگ لطیف پور نیست، حسین عرفانی و چنگیز جلیلوند و... نیستند، امروز استاد تنهاتر از هر زمانی است
استاد در سرزمین خودش غریبه است