آیا نوزادان در رحم مادر خود گریه می‌کنند؟
روانشناسان رشد می‌گویند: اگر برای گریه کردن از تعریف «فریاد بلند که یک احساس قوی را بیان می‌کند» استفاده کنید، می‌توانید به طور قطع بگویید که نوزادان در رحم گریه نمی‌کنند.
با شروع سه ماهه دوم بارداری، مادر ممکن است لگد زدن، غلت خوردن و حتی سکسکه جنین خود را احساس کنند. اما آیا نوزادان می‌توانند قبل از تولد شروع به گریه کنند؟
اگرچه افراد باردار نمی‌توانند گریه کردن نوزاد را احساس کنند، تحقیقات نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد نوزادان قبل از اینکه اولین جریان هوا را به شش‌های خود وارد سازند، شروع به تمرین برای این پدیده زیبا در حین تولد می‌کنند.
فناوری‌های اولتراسوند این امکان را می‌دهند که به داخل رحم نگاه کنیم و جنین‌های در حال رشد را مشاهده کنیم. برای مثال، ویدیویی که در سال ۲۰۰۵ در مجله Archives of Disease in Childhood — Fetal and Neonatal Edition منتشر شد، جنین ۳۳ هفته‌ای را نشان می‌دهد که از طریق نمایه اولتراسوند حالتی شبیه به گریه کردن را ایجاد می‌کند. پس از اینکه محققان جنین را با لرزش و صدا تحریک کردند، نورزاد فک خود را کاملا باز کرد، در چانه‌اش فرو برد و در حالی که سینه‌اش بالا می‌آمد و سرش به سمت عقب متمایل می‌شد، سه بازدم بزرگ را بیرون داد. این حرکت در ۱۰ جنین (حدود ۶ درصد از تعداد کل نوزادان اسکن شده) دیده شد.
پس آیا جنین در رحم گریه می‌کند؟ جواب این سوال بستگی به تعریف شما از گریه دارد. Reissland، روانشناس رشد در دانشگاه دورهام، می‌گوید: اگر برای گریه کردن از تعریف «فریاد بلند که یک احساس قوی را بیان می‌کند» استفاده کنید، می‌توانید به طور قطع بگویید که نوزادان در رحم گریه نمی‌کنند.
به عبارت دیگر، در کیسه آمنیوتیک مملو از مایع، جنین‌ها نمی‌توانند نفس بکشند، نمی‌توانند ریه‌های خود را پر کنند و هوا را از طریق تار‌های صوتی خود به لرزه درآورند تا شروع به زاری کنند (که برای این کار باید منتظر اولین بازدید خود از جهان بیرون باشد.)
گروه تحقیقاتی Reissland با تماشای حرکات جنین در سه ماهه دوم و سوم بارداری از طریق تصویربرداری ۴ بعدی سونوگرافی و فیلم‌های سه بعدی، حالات چهره جنین را در رحم تجزیه و تحلیل کردند. این حالات چهره، از جمله حالت "صورت همراه با گریه" و "صورت همراه با خنده" که Reissland و همکارانش در مقاله‌ای که در مجله PLOS One در سال ۲۰۱۱ منتشر کردند، به عنوان پیش سازی از حالات صورت برای گریه در هنگام خروج از رحم معرفی شدند.
این حالات اولیه صورت در حدود ۲۴ تا ۳۵ هفته ایجاد می‌شود و پیچیدگی آن‌ها با سن حاملگی افزایش می‌یابد. Reissland گفت که این حرکات بسیار ظریف هستند و توسط والدین باردار احساس نمی‌شوند. اما به نظر می‌رسد که جنین حداقل حرکات مرتبط با گریه کردن را قبل از تولد تمرین می‌کند و خود را آماده می‌سازد تا در اولین تنفس خود در جهان بیرون از بدن مادر، ناله‌ای که مدت‌ها در انتظارش بود را ایجاد کند. اینکه آیا جنین در رحم مادر تار‌های صوتی خود را مرتعش و سعی در ایجاد صدا در داخل رحم می‌کند، همچنان سوالی مبهم است. حتی اگر آن‌ها موفق به ایجاد یک موج صوتی در مایع شوند، احتمالاً آنقدر قوی نخواهد بود که در مایع آمنیوتیک و رحم مادر به حرکت درآید. با این حال، همچنان مشخص نیست که آیا این حرکات گریه مانند با درد یا ناراحتی در جنین مرتبط است یا خیر. در مطالعات Reissland، جنین‌ها این حالات چهره را بدون دریافت هیچ گونه محرکی نشان داده بودند.
Reissland گفت که حالات چهره نقش مهمی در پیوند و ارتباط پس از زایمان بین والدین و کودک دارد. این حالات صورت ممکن است به عنوان نوعی آزمایش و تمرین عضلات صورت عمل کنند. همچنین این تمرین در رحم ممکن است به کودک برای برقراری ارتباط با دیگران در بدو ورود به دنیای بیرون از رحم مادر کمک کند.
هدف Reissland از مطالعه این حالات چهره کمک به محققان برای ایجاد ابزار مفیدی برای شناسایی اختلالات رشدی و سایر مشکلات جسمی در رحم است. جنینی که مشکل رشد یا سلامتی دارد ممکن است این حالات صورت را همچون یک جنین سالم نشان ندهد.
Reissland گفت که بروز تمام حالت‌های چهره پس از تولد به تعامل انسان با اجتماع در ارتباط است. نوزادان پس از تولد تا حدود ۸ هفتگی لبخندی به معنای واقعی نمی‌زنند و قهقهه‌های کودک تقریباً تا ۴ الی ۶ ماهگی نیز ظاهر نمی‌شود، اما چهره آن‌ها هفته‌ها قبل از تولد این توانایی‌ها را در خود ایجاد می‌کند.
نکته مهم‌تر آن است که جنین‌ها اشک نیز تولید نمی‌کنند. Live Science قبلا گزارش داده بود که گریه همراه با اشک معمولاً تا حدود چهار هفته پس از تولد، دقیقا زمانی که مجرای اشک نوزادان به اندازه کافی بالغ شود که قطرات اشک را تشکیل دهد، شروع نمی‌شود.
اگر ایرانی باشند بله .
من صحبت فلسفی میکردم .از اتفاقات آینده جهان هم با اطلاع بودم.