نمایش قدرت ارتش ژاپن، یکی از ناشناخته‌ترین قدرتهای نظامی جهان/ ویدئو

این رزمایش ۹ روزه در زمانی برگزار می‌شود که تحرکات نظامی چین و روسیه در اطراف قلمروهای تحت حاکمیت ژاپن رو به افزایش است.

در جریان این رزمایش، در اتفاقی نادر به خبرنگاران خارجی نیز فرصت دیدن مانور و مشاهده برخی از گزارش‌ها و اطلاعات نظامی داده شد؛ اقدامی که باعث گردید اهالی رسانه‌ها به سرعت دریابند که این کشور با وجود قانون اساسی صلح‌طلبانه‌ای که در پایان جنگ جهانی دوم تدوین کرد، در حال حاضر یکی از قوی‌ترین ارتش‌های جهان را دارد.

ژاپن همچنان سعی دارد بیش از هر زمانی خود را قوی نگه دارد تا از سرزمین‌هایش در مقابل ادعاهای چین، روسیه و کره شمالی دفاع کند.

بر این اساس، اختصاص بودجه سالانۀ دهها میلیاردی دلاری به تسلیحات نظامی باعث گردیده تا زرادخانه‌ای با حدود هزار هواپیمای جنگی و ده‌ها ناوشکن و زیردریایی ایجاد شود و قدرت دفاعی این کشور همتراز قدرت کشورهایی همچون فرانسه و بریتانیا گردد.

گزارش‌ها همچنین حاکی از آن است که ژاپن پیوسته در پی خرید بهترین تجهیزات نظامی و تسلیحات با پول است و هیچ کاهشی در سرعت تقویت بنیه نظامی آن دیده نمی‌شود.

ارتش ژاپن از انحلال تا پنجمین قدرت نظامی جهان

ژاپن پس از شکست در جنگ جهانی دوم خلع سلاح شد. اما یک ماه پس از آغاز جنگ کره در سال ۱۹۵۰ میلادی، نیروهای آمریکایی مستقر در ژاپن یک ارتش ۷۵ هزار نفری با سلاح‌های سبک را ایجاد کردند که «نیروی ذخیره پلیس» (NPR) نام گرفت. ارتش ژاپن با عنوان دقیق «نیروهای دفاع‌ازخود ژاپن» (JSDF) متشکل از نیروهای زمینی، دریایی و هوایی نیز در سال ۱۹۵۴ میلادی تاسیس شد.

امروزه ژاپن از نظر قدرت نظامی، پس از ایالات متحده، روسیه، چین و هند در رتبه پنجم جهان قرار دارد و بر اساس گزارش سایت تحلیلی Global Firepower که داده‌های مربوط به ۱۴۰ قدرت نظامی مدرن را جمع آوری و ارزیابی می‌کند، ژاپن ششمین بودجه دفاعی را در میان ۱۴۰ کشور مورد مطالعه دارد.

در دوران نخست‌وزیری شینزو آبه که بیش از هشت سال طول کشید، ژاپن بودجه نظامی خود را به طور قابل توجهی گسترش داد. آبه همچنین با چشم‌پوشی از ماده ۹ قانون اساسی، در سال ۲۰۱۵ این امکان را برای توکیو فراهم کرد تا در پروژه‌های دفاعی ایالات متحده و دیگر متحدان این کشور مشارکت کند.

به این ترتیب ژاپن نقش نظامی خود را در منطقه در پی اتحاد با واشنگتن تقویت کرد و تسلیحات و تجهیزات گران قیمت آمریکایی از جمله جت‌های جنگنده و سیستم‌های رهگیر موشکی را خریداری کرد.

ژاپن در حال حاضر صاحب بیش از ۹۰۰ هواپیمای جنگی، ۴۸ ناوشکن از جمله هشت سامانه موشکی ایجیس و ۲۰ زیردریایی است و در این بخش‌ها، بر بریتانیا، آلمان و ایتالیا برتری دارد.

ژاپن همچنین در حال خرید ۱۴۷ فروند هواپیمای F-35 از جمله ۴۲ فروند F-35B است که این کشور را به بزرگترین کاربر جنگنده‌های رادارگریز آمریکایی در خارج از ایالات متحده تبدیل می‌کند.

این کشور در حال بازسازی دو فروند ناو به نام‌های «ایزومو» و «کاگا» نیز هست که با پایان عملیات بازسازی، آنها به اولین ناوهای هواپیمابر این کشور از زمان پایان جنگ جهانی دوم تبدیل می‌شوند.

علاوه بر این، ژاپن در حال حاضر و بر اساس یک پیمان امنیتی دوجانبه، میزبان حدود ۵۰ هزار سرباز آمریکایی است که بیشتر آنها در جزیره اوکیناوا مستقر هستند. این نیروها به کمک نظامیان ژاپنی مستقر در هوکایدو، یک واحد قدرتمند و استراتژیک را تشکیل داده‌اند که حضور ایالات متحده را در اقیانوس آرام تضمین می‌کنند.

تحرکات نظامی چین و تجهیز بیشتر ژاپن

ژاپن معمولا سقف بودجه دفاعی خود را ۱% تولید ناخالص داخلی خود حفظ می‌کند، با این وجود درخواست‌های واشنگتن برای هزینه بیشتر در سال‌های اخیر باعث گردید که توکیو به فکر تجدیدنظر در رقم این بودجه بیفتد.

بر این اساس فومیو کیشیدا، نخست وزیر کنونی اعلام کرد که آماده است تا سقف هزینه سازی‌ها برای بخش نظامی را تا سقف استاندارد ناتو یعنی ۲ درصد افزایش دهد و بر همین اساس نیز در اولین گام، دولتش اخیراً یک بودجه اضافی ۶.۸ میلیارد دلاری را برای سال مالی جدید، با هدف تسریع فعالیت‌های مرتبط با دفاع موشکی و تقویت سیستم‌های شناسایی در اطراف دریاهای سرزمینی و حریم هوایی ژاپن، همچنین تقویت توان نظامی برای واکنش اضطراری در دریاها تصویب کرده است.

تلاش برای تقویت بنیه نظامی در حالی انجام می‌شود که اختلافات میان چین و قدرتهای غربی بر سر تایوان نیز رو به افزایش است.

ایجاد تأسیسات نظامی چین در دریای چین جنوبی بر نگرانی‌های توکیو افزوده است: چین ناوگانی از قایق‌های گارد ساحلی مسلح را به نزدیکی جزایر سنکاکو (که هر دو کشور ادعای مالکیت بر آن را دارند) فرستاده تا به طور منظم در اطراف آنها دور بزنند و به داخل و خارج از آب‌های مورد ادعای ژاپن بروند و گاهی قایق‌های ماهیگیری ژاپنی را در منطقه تعقیب کنند.

ژاپن نیز در واکنش، سیستم‌های رهگیر موشک زمین به هوای PAC3 را در غربی‌ترین جزیره خود یعنی «یوناگونی» مستقر کرد که تنها ۱۱۰ کیلومتر تا شرق تایوان فاصله دارد.

این کشور همچنین در پی کاهش نسبی نفوذ جهانی آمریکا، به فکر همکاری نظامی با استرالیا، کانادا، بریتانیا، فرانسه و سایر کشورهای اروپایی همچنین اتحادیه‌های «آ سه آن» و «ناتو» افتاد.

روزآمد کردن قدرت نظامی ژاپن در حالی انجام می‌شود که هم در داخل این کشور و هم در میان همسایگان آن، منتقدان بسیاری بر گذشته نظامی آن تاکید دارند و بر همین اساس نیز در مقابل هرگونه تلاش ژاپن برای تجهیز خود به قدرت نظامی هسته‌ای بشدت مقاومت می‌کنند. ارتش ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم جنایات پرشماری را در مناطق اشغالی چین، کره و فیلیپین نسبت به نظامیان و غیرنظامیان مرتکب شد.

این مخالفت‌ها باعث شده که ژاپن، تنها کشوری که در جریان جنگ روی آن بمب‌های اتمی انداخته شد، برخلاف دیگر ارتش‌های برتر جهان هیچ قدرت بازدارنده هسته‌ای نداشته باشد و در این موضوع به چتر هسته‌ای ایالات متحده متکی گردد.

مخالفان همچنین هشدار می‌دهند که اگرچه تلاش برای داشتن یک واکنش سریع و انعطاف‌پذیر برای دفاع از امنیت ملی ضروری است اما توکیو نباید تا به آنجا پیش برود که کشورهای همسایه را واردار به ورود به یک مسابقه تسلیحاتی جدید در شرق آسیا کند.