آیا موریانه‌ها به ستون‌های چهلستون حمله کر‌ده‌اند؟
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اصفهان گفت: سوراخ‌های ایجاد شده روی ستون‌های چهلستون ناشی از وجود موریانه نیست.
حمیدرضا محققیان با اشاره به تصاویر منتشرشده در فضای مجازی مبنی بر تخریب برخی از ستون‌های کاخ چهلستون اصفهان توسط موریانه، اظهار داشت: سوراخ‌هایی که روی ستون‌های چهلستون موجود است صرفاً مربوط به زمان حال نیست و از بدو زمانی که چهلستون ساخته‌شده ستون‌ها مورد حمله آفات قرار گرفتند.
وی ادامه داد: داخل ستون‌های چهلستون کلاف فلزی کار شده است و استحکام این ستون‌ها خیلی زیاد بوده و امکان فرو ریختن وجود ندارد و چیزی که در رسانه‌ها منتشرشده پوسته چوبی بر روی این ستون‌هاست.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اصفهان افزود: موریانه برای ساخت لانه یک مسیر مشخصی دارد، به اصطلاح یک کانال‌های گلی ایجاد می‌کند و بیشتر هم مربوط به اجزای چوبی که به دیوار و اجزای ساختمان اتصال دارند می‌شود و درنتیجه به اجزایی مثل ستون‌ها در شرایط بسیار نادر حمله می‌کنند.
وی با بیان اینکه سوراخ‌ها ناشی از وجود موریانه نیست، تصریح کرد: این سوراخ‌ها ناشی از آفت سوسک چوب است و مربوط به اکنون هم نیست و این سوسک‌ها چوب را به‌عنوان مواد غذایی مصرف می‌کنند و یک ایرادی که این سوسک چوب دارد مثل موریانه زندگی وابسته به کلونی ندارد کلونی‌ها را می‌توان از بین برد.
محققیان با بیان پیچیدگی نابودی سوسک چوب، ادامه داد: این سوسک‌ها فرایند تخریبی آهسته‌ای دارند ولی پرواز می‌کنند و هر بار که با استفاده از آفت‌کش‌های شیمیایی قصد از بین بردن این سوسک‌ها را داشته باشیم یک سوسک بالغ که پرواز کند و مجدداً روی چوب بنشیند لارو تولید می‌شود.
وی گفت: اگر بخواهیم از مواد سمی برای کشتن چنین آفاتی استفاده کنیم، روی تزئینات و چوب‌های تاریخی لکه و تغییر رنگ ایجاد شده یا باعث اسیدی شدن چوب می‌شوند و به همین دلیل استفاده از مواد شیمیایی برای آفت‌زدایی محدود است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان اصفهان، با بیان روش کنترل این سوسک‌ها گفت: ما با شرکت‌هایی که برای کنترل این سوسک‌ها از آفت‌کش‌های گازی استفاده می‌کنند قرارداد بسته‌ایم و روند افت زدایی انجام می‌شود ولی این سوسک‌ها چیزی نیست که بتوان در یک مرحله از بین برد و از سمی هم که ماندگاری بالا دارد نمی‌توان استفاده کرد.
وی افزود: تخریب‌های این چنینی یک معضل بزرگ بین آثار چوبی در تمامی کشورهای پیشرفته است و دغدغه تخریب وجود دارد و ما نمی‌توانیم سم‌پاشی را متوقف کنیم و این قضیه نیازمند کنترل و ارزیابی سالانه است.
