نیلوفر فرهنگ جنوب

چنانچه مجالی برای نقل ناگفته های این رفیق دیرینه که او را آقای خاص هنر و فرهنگ جنوب می نامند باشد آنگونه در قالب فیلم و نوشتار قلم خواهم زد که در طراز و قواره رنجی باشد که او کشید تا این مسیر پرمشقت را تا اینجا بپیماید... 

گرجیان از تبار نویسندگانی است که جنگ 8 ساله تحمیلی، این پدیده تلخ اما حماسی و ژرف در تاریخ ایران را نه اصطلاحاً پشتِ قاب تی‌وی یا زیر لحافِ روشنفکری، بلکه در خط مقدم غرب تا جنوب،در سنگرها و عملیات‌ها درک کرد تا واقعیت جنگ را آنگونه که اتفاق افتاد با بهره گیری ازباوری که حتی یک لحظه از او جدا نبوده در قالب کتاب به رشته تحریر دراورده و یا در قاب تلویزیون درمعرض دید مخاطبان درد اشنا قرار دهد. 

 آقای خاص هنر که امتحان خود را با ساخت فیلم های داستانی ونگارش خاطرات به جامانده در رمل های روان چزابه،طلاییه،دهلاویه و ...پس داد نشان داد که به خوبی می شود آن را در زمره هنرمندان خوش نام خوزستان نامید که در ماموریتی که پروردگار الهی بردوش او نهاد موفق و سربلند بیرون آمد.

 این فیلمساز متعهد به خاک جنوب  اگر تن به معادلات مافیایی پشت پرده نقره‌ای می‌داد و خط قرمز لعنتی خودش را نداشت ، شاید اینک در کنار بزرگان سینمای مقاومت و دفاع مقدس جایگاه خاصی داشت .اما چه کنیم که او اهل معامله روی اصول و آرمان‌ها و ارزش‌هایش نیست. شاید تنها گناه گرجیان آن باشد که به هیچ قیمتی راضی به قیمت گذاری عقاید و اندیشه ای ناب هنریش نشد و این همان چیزی است که او را در اندیشه مبتدی نسل جوان فیلمساز خوش نیامد تا آنجا که در راستای تولید هرکدام از فیلمهایش با انبوهی از مخالفان رو به رو می شد.

 قلم فرامرز، عمیق و پخته است. او همان اندازه که بسیار می‌خواند، فراوان هم می‌نویسد. از متن‌های روایی تا فیلم‌نامه و بیوگرافی و هر فرم دیگری که گویای حال و احوال و درونیّات او باشد. و عجیب است در زمانه کتابسازی و غربت قلم، اصرار او بر نگارش صحیح، بر امانتداری، بر درست‌نویسی و بر راهی که برای ماندگارسازی ارزش‌های اصالت‌مند پی گرفته است و تو گویی در این مسیر خستگی ندارد.

و اما سخن آخر...

گرجیان یا همان نیلوفر فرهنگ جنوب بی توجه به قلم فرسایی های عاشقانه و سکانس‌هایی که دراوج زیبایی خلق کرد ناخواسته در تالار افتخارات هنر و فرهنگ جنوب، جای و سهم بایسته‌ای برای خود ترسیم نمود .حال برای او که بهترین سال های عمرش را صرف خدمت به استانش نمود، اهمیت ندارد که مسئولان و متولیان هنری جنوب، قدر او را دانسته‌ ویا ندانسته اند! بلکه مهم این است که هرگز مردم قدرشناس استان خوزستان اورا از یاد نخواهند برد.