تحلیل بنیادی بر عملکرد فروردین ۱۴۰۴ فولاد خوزستان؛ آینه‌ای از ظرفیت بالقوه تولید ملی
آمار درخشان عملکرد فولاد خوزستان در فروردین ۱۴۰۴ و ثبت نام این شرکت بعنوان بزرگترین تأمین کننده فولاد کشور در اولین ماه سال، تنها نشانه‌ای از موفقیت یک شرکت نیست؛ بلکه نمودی عینی از آن چیزی است که اقتصاددانان توسعه صنعتی از آن با عنوان «ظرفیت نهفته ملی» یاد می‌کنند.
رشد ۱۵.۳ درصدی تأمین نیازهای بازار داخلی، رشد ۲۱۶ درصدی در فروش تختال، و تسلط بر ۴۶.۴ درصد از بازار داخلی این محصول، به‌روشنی نشان می‌دهد که با وجود محدودیت‌های ساختاری در زیرساخت‌های انرژی، تأمین مالی، و سیاست‌های صنعتی، هنوز ظرفیت‌های بالفعلی برای جهش تولید در کشور وجود دارد.
فولاد خوزستان نشان داده است که چگونه یک شرکت می‌تواند، بدون تزریق سنگین منابع خارجی، تنها با بهره‌برداری بهینه از ظرفیت‌های داخلی و ارتقاء مدیریت و فرآیندها، تولید خود را چندین برابر کند. این موفقیت نشان‌دهنده توان یادگیری سازمانی و ارتقاء بهره‌وری داخلی به‌عنوان پیشران‌های رشد است.
اما اهمیت این آمار تنها در تحلیل گذشته نیست، بلکه در آینده‌ای است که بر مبنای آن باید ساخته شود. این ارقام پیامی روشن دارند: اگر موانع و محدودیتها برطرف شوند، صنایع بزرگ ایران می‌توانند با سرعتی بسیار بالاتر از نرخ رشد فعلی اقتصاد ملی حرکت کنند. موفقیت فروردین ۱۴۰۴ فولاد خوزستان یک فرصت طلایی است، اما بدون اقدام هدفمند و سیاست‌گذاری حمایتی، این فرصت می‌تواند به تجربه‌ای مقطعی و گذرا تبدیل شود.
در این مسیر، گام‌های مشخصی باید برداشته شود. نخست، تأمین پایدار برق و گاز برای صنایع راهبردی همچون فولاد خوزستان باید در اولویت قرار گیرد، چرا که بدون امنیت انرژی، رشد تولیدی نیز ناپایدار خواهد ماند. در کنار آن، باید سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اختصاصی انرژی و پروژه‌های افزایش بهره‌وری به‌طور جدی مورد توجه باشد. حمایت عملی از صنعت فولاد با ثبات سیاست‌های صنعتی و جلوگیری از تغییرات ناگهانی در مقررات صادراتی و مالیاتی، نیز نقشی کلیدی در حفظ پایداری برنامه‌های توسعه‌ای ایفا می‌کند. همچنین، رایزنی فعال مدیران استانی و ملی با مراکز تصمیم‌گیری کشوری برای دفاع از اولویت تأمین انرژی صنایع مادر، ضرورتی انکارناپذیر است. استاندار خوزستان با توجه به تاکید اخیرشان بر حمایت از سرمایه گذاری و تولید در استان،نقشی مهم در این زمینه خواهند داشت. در نهایت، حمایت از زنجیره پایین‌دستی تولید، از جمله کارخانه‌های نوردی، که معیشت هزاران کارگر و تنظیم بازار داخلی فولاد به آن وابسته است، باید به بخشی از سیاست جامع حمایت از تولید ملی بدل شود.
آمارهای فروردین ۱۴۰۴ یادآور این واقعیت‌اند که اقتصاد ایران، علی‌رغم همه مشکلات، همچنان ظرفیت جهش دارد؛ اما این ظرفیت تنها زمانی بالفعل می‌شود که عقلانیت اقتصادی جایگزین روزمرگی، و حمایت واقعی جایگزین شعار شود و چرخ صنعت و توسعه در این دیار همچنان بچرخد تا چرخ زندگی مردم، پر اُمید و رو به آینده و بیش از پیش بچرخد.
