بررسی فیلم Double Blind؛ علمیتخیلی که نمیگذارد «بخوابید»
خیلیها میگویند خواب تا حدی شبیه مرگ است؛ درست میگویند، اما اگر خواب واقعا «مساوی» با مرگ باشد چه اتفاق خواهد افتاد؟ اگر بدانیم که به محض خوابیدن خواهیم مرد، در برابر فشار تحملناپذیر خوابآلودگی چه خواهیم کرد؟ این ایدۀ جذابی است که ستون فقرات داستان فیلم «دوسو کور» را شکل میدهد.
این فیلم داستان گروهی از افراد را دنبال میکند که برای شرکت در یک آزمایش دارویی تجربی داوطلب میشوند. این آزمایش به منظور درمان یک بیماری لاعلاج طراحی شده است.
ماجرا از جایی آغاز میشود که یک ایمونولوژیست برجسته، در حال تحقیق بر روی داروی DZ-7 است. او به دنبال راهی برای درمان یک بیماری لاعلاج است و معتقد است که DZ-7 میتواند این بیماری را درمان کند.
او برای آزمایش دارو، گروهی از افراد مبتلا را به عنوان داوطلب انتخاب میکند. این داوطلبان شامل افراد مختلفی از جمله یک زن جوان به نام کلر (با بازی میلی برادی)، یک مرد میانسال به نام مارک و یک معتاد به مواد مخدر به نام ریچ میشوند.
داوطلبان به یک مرکز تحقیقاتی مخفی منتقل میشوند و تحت نظر دکتر، داروی DZ-7 را دریافت میکنند و تحت آزمایشهای مختلف قرار میگیرند. در ابتدا، به نظر میرسد که DZ-7 هیچ عوارض جانبی ندارد و علائم بیماری در داوطلبان بهبود مییابد. اما پس از مدتی، عوارض جانبی هولناکی برای داوطلبان ظاهر میشود. آنها دچار توهم و هذیان میشوند و بدتر از همه متوجه میشوند که اگر به خواب بروند، خواهند مرد.
فیلم «دوسو کور» از لحاظ مضمونی به مسائل مختلفی از جمله اخلاق آزمایشهای دارویی، امید به زندگی، مرگ و معنای زندگی میپردازد. این فیلم علاوه بر جاذبۀ داستانی، تعلیق و فضای معماگونهای که در آن حاکم است، یک اثر جسورانه و تکان دهنده است که به بررسی مضامین چالش برانگیزی میپردازد. از این جهت باید گفت این فیلمی است که تا مدتها بعد از تماشا کردنش فکر شما را با خود درگیر خواهد کرد.
با اینکه داستان فیلم در موارد اندکی قابلپیشبینی جلوه میکند، اما رازهای اصلی آن تا انتهای فیلم همچنان نیرومند و گیرا باقی میمانند و ذهن مخاطب را دائما در حالتی از حدس و گمان نگه میدارند.
نقدهای فیلم Double Blind نیز تا اینجای کار به طور کلی مثبت بودهاند و منتقدان از داستان هیجانانگیز، بازیهای قوی، کارگردانی ماهرانه و مضامین اخلاقی فیلم تمجید کردهاند؛ هرچند که برخی از منتقدان نیز ضمن اذعان به نکات مثبت فیلم، معتقدند که پایانبندی آن تا حدودی مبهم است و مضامین اخلاقی نیز به اندازه کافی در فیلم بسط نیافتهاند.