اخراج دو استاد از دانشگاه در تیر ماه به دلیل حمایت از دانشجویان یا تفکرات مستقل
روزنامه اعتماد از اخراج دو استاد دانشگاه که به تازگی به کناره‌گیری از تدریس وادار شده‌اند خبر داده است.
اعتماد نوشت: دو استاد دیگر به فهرست طویل استادان اخراجی دانشگاه‌ها اضافه شده‌اند. هفته اول تیر امسال، رسول رسولی‌پور، استاد فلسفه دین دانشگاه خوارزمی که حدود 5 سال تا بازنشستگی فرصت داشته و سیدحسین سراج‌زاده، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه خوارزمی، وادار به کناره‌گیری از تدریس شده‌اند. استاد سراج‌زاده که در زمان دریافت حکم بازنشستگی اجباری، حدود دو سال تا بازنشستگی قانونی مهلت داشته، چند روز قبل در صفحه اجتماعی خود نوشته: «یکشنبه ۱۰ تیرماه در حالی که با شماری از همکاران گروه جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی مشغول برگزاری مصاحبه داوطلبان دکترای جامعه‌شناسی بودیم، تلفنم زنگ خورد؛ خانمی خود را از امور اداری دانشگاه معرفی کردند و خواستند برای به جریان افتادن کارهای بازنشستگی همین امروز یک شماره حساب بانک صادرات و اطلاعات و مدارکی دیگر ارسال کنم. گفتم مگر من بازنشسته شده‌ام؟! من که قانونا تا دو سال دیگر می‌توانم کار کنم؟ هنوز حکم بازنشستگی را هم ندیده‌ام؛ گروه و شاید دانشکده هم در جریان نیستند. علت بازنشستگی زود هنگام بدون درخواست خودم و گروه چه بوده؟ اگر هم به هر دلیلی تصمیم گرفته‌اند یک عضو هیات علمی را بازنشسته (بخوانید اخراج) کنند، آیا نباید از قبل رسما به او و به گروه آموزشی اطلاع بدهند؟»
این روزنامه افزوده است: حکم بازنشستگی اجباری این استاد دانشگاه 6 تیر امسال و بدون هیچ اعلام و اطلاع‌رسانی قبلی صادر شده در حالی که سراج‌زاده در ادامه این متن می‌نویسد: «تا جایی که می‌دانم روال و قاعده این است که حکم بازنشستگی اعضای هیات علمی را پایان هر ترم، و در ترم دوم، شهریور ماه می‌زنند که بعد از یک سال کار از مرخصی سالانه مرداد ماه استفاده کرده باشند و همچنین از قبل به فردی که قرار است بازنشسته شود رسما خبر می‌دهند تا بتواند برای کار و زندگی‌اش برنامه‌ریزی کند. اما انگار در این مورد خاص مسوولان دانشگاه شتاب‌زدگی زدگی خاصی دارند. آیا این شتاب‌زدگی برای اجرای حکم، با برگزاری انتخابات رابطه‌ای دارد یا یک اقتران اتفاقی است؟ این داستان برای آقای دکتر رسول رسولی‌پور، عضو هیات علمی گروه فلسفه دانشگاه خوارزمی هم دقیقا به همین ترتیب رخ داده است. رسولی‌پور فردی است که به شهادت قاطبه همکاران از فضل و کمال علمی و اخلاقی والایی برخوردار است، چند دوره با رای اعضای هیات علمی رییس دانشکده ادبیات بوده، در سطح ملی و بین المللی در رشته خودش (فلسفه دین) شناخته شده است، برای تدریس در سایر دانشگاه‌ها از جمله دانشگاه تهران از او دعوت می‌شود، دانشجویان از عملکرد آموزشی او فوق‌العاده راضی هستند و خلاصه اگر در دانشگاهی معیارهای علمی و اخلاق حرفه‌ای حاکم باشد، وجودش برای رشته خودش و دانشگاه باعث افتخار و آبروست؛ ولی چه می‌شود کرد که این همه برای مدیران دانشگاه کافی نیست و ایشان را هم زودهنگام بازنشسته کرده‌اند.»
طبق شنیده‌های «اعتماد» سراج‌زاده از امضاکنندگان بیانیه‌های حمایت از دانشجویان معترض در پاییز 1401 و دکتر رسولی‌پور، از منتقدان سیاست‌های آموزشی و یک استاد مستقل بوده و طبق همین شنیده‌ها، حسین مفتخری؛ جانباز جنگ و استاد تمام رشته تاریخ دانشگاه خوارزمی هم که طبق آیین‌نامه تدریس اعضای هیات علمی، حدود 6 سال تا زمان بازنشستگی مهلت داشته، پارسال و به دلیل امضای بیانیه‌های حمایت از دانشجویان معترض، وادار به بازنشستگی اجباری شده است.
تفکر امثال جلیلی همینه
هنوزازمیوه ها توتش رسیده،
صبرکنید دولت دوم رئیسی بیاد،آنوقت هر روزمیخوانید،و می بینید اخراج اساتیدمستقل،و استخدام اساتید طالبانی از افغانستان.....
والا اداره اجتماعی در عمل فرویدی آند با اخلاق تند و‌خودخواهی
مداح بذارید جاشون .
اگر باسواد باشد اروپا خواهانش است و در اوج قرار خواهد گرفت . اقبال بهش رو کرده برو بهشت خدا اروپا یا امریکا یا کانادا
این اساتید معزز در صف ملت ایستاده اند،و نامشان در تاریخ و ذهن مردم ایران ماندگار خواهد شد،ولی بدا به حال اقلیت متحجر و حاکم که هم تاریخ و هم ملت ایران انها را ادب خواهند کرد
آن چه نوشته شده، حداقل در مورد دکتر رسول رسولی پور، واقعیت ندارد بنا به دلایل زیر: آقای دکتر رسولی پور، در سال ۱۳۶۹ یعنی ۳۴ سال قبل، هیات علمی شده اند و با توجه به این که دانشیار هستند موعد بازنشستگی ایشان، تقریبا فرا رسیده است. ایشان مدرک لیسانس و فوق لیسانس خود را از مدرسه عالی شهید مطهری و مدرک دکتری را از دانشگاه پونا در هندوستان، دریافت کرده اند و برجستگیِ علمیِ خاصی ندارند. ایشان در زمان ریاستِ طولانی مدت بر دانشکده ادبیات، فقط با اساتید و کارمندان، خوب و خوشرفتار بودند و برای دانشجویان خصوصا دانشجویان پسر، ارزش زیادی قائل نبودند. ایشان از فضایل و کمالات خاصی، بهره مند نیستند. ضمنا ایشان تفکرات مستقلی ندارند، همیشه در داخل باندها و جناح ها بوده اند و بعنوان برادرِ شهید و جانباز شیمیایی جنگ، از امتیازات و مزایای ایثارگری، استفاده کرده اند
دکتر رسولی پور، در سال ۱۳۶۹ یعنی ۳۴ سال قبل، هیات علمی شده اند و با توجه به این که دانشیار هستند موعد بازنشستگی ایشان، تقریبا فرا رسیده است. ایشان مدرک لیسانس و فوق لیسانس خود را از مدرسه عالی شهید مطهری و مدرک دکتری را از دانشگاه پونا در هندوستان، دریافت کرده اند و برجستگیِ علمیِ خاصی ندارند. ایشان در زمان ریاستِ طولانی مدت بر دانشکده ادبیات، فقط با اساتید و کارمندان، خوب و خوشرفتار بودند و برای دانشجویان خصوصا دانشجویان پسر، ارزش زیادی قائل نبودند. ایشان از فضایل و کمالات خاصی، بهره مند نیستند. ضمنا ایشان تفکرات مستقلی ندارند، همیشه در داخل باندها و جناح ها بوده اند و بعنوان برادرِ شهید و جانباز شیمیایی جنگ، از امتیازات و مزایای ایثارگری، استفاده کرده اند