«فرشته مرگ» لقب کدام هواپیمای توپ دار آمریکاست؟
در طول جنگ ویتنام، اولین هواپیمای توپ دار نیروی هوایی ایالات متحده، AC-47، معرفی شد. اساساً این هواپیما برای این ساخته شد که بتواند جریان های آتش ثابت، دقیق و مداومی را بر روی اهداف زمینی در مناطقی که برای هواپیماهای دیگر بسیار چالش برانگیز بود، فراهم کند.
![«فرشته مرگ» لقب کدام هواپیمای توپ دار آمریکاست؟](https://cdn.khabarfoori.com/thumbnail/KDRoUMr3Jwfl/Z16wE4UvYwwq6tR2EOJTejVKGi50irI1BRxa7rEvYTnP-Bf9ahgZsp-WJuyTV3Z4V6BMQR8T-nfsv9pue1duJOP7e7zIu5ky/6182811.jpg)
نقش موفقیتآمیز AC-47 در جنگ منجر به توسعه هواپیماهای توپ دار دیگری شد که بر اساس این مفهوم ساخته شدند، که یکی از برجستهترین آنها هیولای AC-130 است.
AC-130 اولین بار در اواخر جنگ ویتنام ظاهر شد، AC-130 به شدت مسلح بود و نه تنها زرادخانه بزرگی از تسلیحات را حمل می کرد، بلکه برای اینکه بتواند بیشترین استفاده را از آن داشته باشد طراحی شده بود. حتی با ابهت تر از سلف شبح وار خود، و چندین برابر مرگبارتر، این هواپیما با عنوان فرشته مرگ شناخته می شد. بیایید زرادخانه تسلیحاتی هواپیماهای خانواده AC-130 را بررسی کنیم تا ببینیم این نام چقدر توجیه پذیر است.
AC-130 برای اولین بار توسط North American Rockwell در سال ۱۹۸۷ از یک هواپیمای ترابری سنگین به یک هواپیمای توپ دار بسیار ترسناک تبدیل شد. مدل اولیه این هواپیما AC-130A بود که در صورت بارگیری کامل می توانست تا ۵۶,۳۳۶ کیلوگرم وزن و تا ۷۶۸ کیلومتر در ساعت سرعت داشته باشد. این هواپیما با بیش از ۲۹.۵ متر طول و با طول بال ۴۰.۴ متر، هیبتی ترسناک در هر میدان جنگی بود. تسلیحات آن شامل چهار توپ در دو اندازه مختلف و دو مینی گان ۷.۶۲ میلیمتری بود.
هواپیمایی با جثه بزرگ خانواده AC-130 در هنگام پرواز در ارتفاع پایین بسیار آسیبپذیر است. به همین دلیل، این هواپیما معمولاً پس از تاریکی هوا به کار گرفته میشود و مکان اهداف خود را با استفاده از یک سنسور تلویزیونی پیچیده مخصوص شرایط روشنایی اندک تعیین میکند.
کلید مرگبار بودن مدلی مانند AC-130 اطمینان از بروز نگه داشتن تسلیحات آن است. به منظور تسهیل در این امر، با گذشت زمان، اعضای بیشتری از خانواده معرفی می شدند. AC-130H که فقط چند سال بعد در اوایل دهه ۱۹۷۰ به میدان وارد شد، هم در بخش موتور – به شکل چهار توربوپراپ Allison T56-A-15 – و هم در بخش مهم تسلیحات خود به قدرت بیشتری مجهز شده بود. نوع H به توپ های کالیبر بالاتر متشکل از توپ های ۴۰ میلی متری و ۱۰۵ میلی متری مجهز شد. به دنبال آن، AC-130U، از راه رسید که با یک هوویتزر ۱۰۵ میلیمتری برای پشتیبانی از توپ های ۲۵ میلیمتری و ۴۰ میلیمتری خود مسلح شده بود.
به طور خلاصه، AC-130 به دلیل قدرت آتش فوق العاده و متنوعش به فرشته مرگ معروف شده است. مظهر قدرت آن، شاید هوویتزر غول پیکرش باشد که نسل های مختلف AC-130 از آن استفاده کرده اند. این اسلحه ۱۰۵ میلی متری، به گفته سی ان ان، “بزرگترین توپی است که تا به حال بر روی هواپیمای بال ثابت نصب شده است.” به گفته این منبع، لگد ناشی از شلیک گلوله های سنگین آن که هر کدام ۲۰.۵ کیلوگرم وزن دارد – “آنقدر قوی است که دم هواپیمای ۸۰ تنی را ۱.۸ متر به سمت راست هل می دهد.”