ماجرای گم شدن شوهر نوعروس 45 ساله

 زن ۴۵ ساله افغانستانی که برای یافتن شوهرش دست به دامان پلیس شده بود درباره سرگذشت خود گفت:من در مزار شریف افغانستان به دنیا آمدم اما بیسواد هستم چراکه آن زمان طبق رسوم محلی ،پدرمان اجازه تحصیل به ما نداد.

من هم که فرزند اول خانواده بودم بعد از مرگ پدرم در جنگ های داخلی افغانستان ،تنها ماندم و بعد از تغییر حکومت به ایران آمدم و در منطقه گلشهر ساکن شدم تا این که چندماه قبل با وساطت و معرفی یکی از آشنایانمان،با مردی ازدواج کردم که چند دختر بزرگ دارد.

ابتدا زندگی آرامی داشتم و شوهرم نیز با من خوش رفتاری می کرد. خیلی از این وضعیت راضی بودم و از این که بالاخره سر وسامان گرفتم و از بی کسی و تنهایی نجات یافتم خیلی خوشحال بودم ولی وقتی دختران شوهرم در جریان ازدواج پدرشان قرار گرفتند دیگر روزگارم را سیاه کردند. اما بازهم آزارهای روحی و توهین های آن ها را تحمل می کردم تا این که متوجه شدم باردار هستم.
وقتی این موضوع را به شوهرم گفتم و دختران او هم در جریان بارداری من قرار گرفتند دیگر رفتارهای آنان به شدت تغییر کرد  به طوری که آسایش و آرامش را از زندگی من گرفتند.

آن ها می گفتند ما قبل از شما در منطقه گلشهر ساکن بودیم و پدرمان ناراحتی های روحی و روانی دارد ،حتی مادرمان از دست رفتارهای او سکته کرد و از دنیا رفت تو هم نباید باردار می شدی، چون آینده خودت هم معلوم نیست.

آن ها همان شب  برگه ای به من دادند و گفتند این برگه طلاق توست که ما خودمان امضا کرده ایم و به همین دلیل مرا از خانه بیرون کردند. حالا هم من در منزل یکی دیگر از هموطنان خودم زندگی می کنم و به دنبال شوهرم می گردم تا او را پیدا کنم، چون یقین دارم از وقتی که دختران شوهرم متوجه شدند فرزند من پسر است ماجرای ارث و میراث را پیش کشیدند و می ترسند که فرزند من هم بخشی از املاک شوهرم را به ارث ببرد.
اکنون یک هفته است که شوهرم به خانه نیامده است و آن ها او را پنهان کرده اند! من هم به کلانتری آمدم تا از طریق قانون به حق و حقوق خودم برسم! ...
گزارش اختصاصی روزنامه خراسان حاکی است در پی ادعاهای این نوعروس ۴۵ساله تبعه خارجی،پرونده ای در این باره تشکیل شد و ماجرای این زن در دایره مددکاری اجتماعی با صدور دستوری ویژه از سوی سرهنگ ابراهیم عربخانی(رئیس کلانتری گلشهر مشهد)مورد بررسی های تخصصی و اقدامات مشاوره ای قرارگرفت.