زنگ خطر معیشت برای زنان کارگر/ تمایلی به فرزندآوری نیست
فعال زنان کارگر گفت: در شرایط اقتصادی فعلی، زنان نیز مجبورند ساعات طولانی دور از خانه و خانواده باشند و درنتیجه اگر در یک خانوادهی کارگری فرزندی در کار باشد، محروم از حمایتهای درست و کامل پدر و مادر میماند.

سیمین یعقوبیان، در ارتباط با مشکلات خانوادههای کارگری و بحرانهای اجتماعی به دلیل فشارهای اقتصادی گفت: یکی از مهمترین مشکلاتی که در خانوادههای کارگری با سرعتی مضاعف رو به افزایش است، شکافهای عمیق اقتصادی ناشی از تورم و رکود است که بنیان خانوادههای کارگری را تهدید میکند.
پدر خانواده که برای تامین معیشت مجبور است حداقل دو شیفت کار کند و از خانواده دور باشد، چگونه میتواند نقش کامل سرپرست خانوار را ایفا کند؛ او وقتی به خانه میرسد از پا درآمده و نای نفس کشیدن ندارد!
وی اضافه میکند: این شرایط، ارتباطهای سالم خانوادگی را به هم میریزد و مقدمهی کمرنگ شدن استحکام خانواده است و به تبع آن، «امید به زندگی واقعی» در چارچوب خانواده کاهش مییابد که این امر رشد منفی جمعیت را به دنبال دارد، خانوادههای کارگری آیندهی روشنی برای خود متصور نیستند که اقدام به فرزندآوری کنند؛ این یک زنگ خطر جدی برای خانوادههای کارگریست.
به گفتهی وی، در شرایط اقتصادی فعلی، زنان نیز مجبورند ساعات طولانی دور از خانه و خانواده باشند و درنتیجه اگر در یک خانوادهی کارگری فرزندی در کار باشد، محروم از حمایتهای درست پدر و مادر میماند و از اصول تربیتی صحیح دور میافتد و بدیهیست که این شرایط، تبعات اجتماعی جبرانناپذیری خواهد داشت.
یعقوبیان با بیان اینکه «اعتیاد و طلاق اثرات دردآور همین شرایط بد اقتصادی هستند» ادامه میدهد: خانوادههای کارگری باید از یک رفاه نسبی برخوردار باشند تا والدین بتوانند به تربیت صحیح فرزندانه بپردازند؛ وقتی دغدغهی معیشت جدی است، وقتی خانواده حتی یک سرپناه امن ندارد، همه چیز به هم میریزد؛ امیدواریم دولت به مساله دستمزد و معیشت به خصوص در ارتباط با زنان، نگاه فرایندی داشته باشد و تبعات اجتماعی بحران معیشت را جدی بگیرد؛ امروز زنگ خطر برای خانوادههای کارگری و به خصوص برای زنان کارگر به صدا درآمده است.
من تعجب میکنم از رسانه های داخلی که باید صدای مردم مظلوم ضعیف باشند، مثلا چرا کسی نمپرسد:
۱- یارانه از سیصد به دویست کاهش یافت؟!
۲- چرا علی رغم اقلامی مثل روغن و تخم مرغ و شیر و لبنیات و گوشت و آزاد کردن قیمت ارد و گندم و نهادها به مراکز صنعتی و آزلدپزها و شیرینی وزها و... دولت ماتفاوت این یارانه ها به مردم نمیدهد؟!
۳- کاملا مشخص است گزانی کالا خیلی لیشتر حد انتظار بوده و قدرت خرید فقرا به شدت کاهش داده، به فدری کاللهای ضروری مرذم افزایش یافته به لعتراف تولیدکنندگلن قیمت از کشوزهای همسایه بالاتر رفته و مشتری صادزاتی ندارد! در حالی صنایع تولیدی ایزان از انبوه امتیاز مثل کارگر و برق آب ارزان و معافیت مالیاتی و کلی حمایت مثل انحصار و گمرکی لرخودارند، چرا دولت قیمتهای مصوب گران اشتبلهی کاهش نمیذهد؟!
هر چند برخی خانمها دارای شغل تخصصی مورد نیاز هستند و برخی سرپرست خانوار، اما حقیقت تلخ تین است اکثر دخترخانمها که در خانه والدینشان هستند بجایی ازدواج میروند با مزد کم مشاغل آقیان میگزند!
الان میلیون مرد مجرد و حتی کتاهل بخاطر آنها بیکار و خانه نشین شدند، حتی بزخی رفتن تو کار خلاف!
بسیتری مسگویند تصلا فلسفه فمنیسم در فرن نوزده توسط سرمایه داری لیبرتل ایجاد شد تا از نیروی ارزلن خانمها استفاده کنند، بماند چه مفاسدی رخ میدهد و کانون خانواده با طلاق نتبود و موجب کاهس جمعیت بخاطر بالارفتن سن ازدواج و ترس پسرها بیکار...!
حق با شماست...
همه ی حکومتها دردنیا دریک نقطه مشترک هستند وآن نقطه اشتراک به بردگی گرفتن انسانهاهستند یعنی ۹۸درصدمردم کار وبردگی میکنندبرای۲درصدگلوبالیستها
حکومت اولویت هایش چیزهای دیگری است،مثل انرژی هسته ای جهت تهدید دیگران و محور مقاومت،امریکا ستیزی و اسرائیل ستیزی ،به درک که ایران داره پیر و نابود میشه،خودشان خواستند و حالا هم باید تاوان پس بدن.
اکثر زنان ایرانی خانه دار هستند و بچه هم بیش از دوتا ندارند .زنان کارگر مگر چند درصد جامعه را تشکیل می دهند اصلا ؟؟
من دو تا بچه دارم .پسرم الان درسشو تموم گرده کار نداره چه جور زنی براش بگیرم که دردسر نشه باید به خودم بیشتر فشار بیارم تا بتونم برای کار و ازدواجش پولی کنار بزارم .دخترم هم بزرگ شده به فکر جهاز اونم باید باشم .مردم چه فکری می کنند بچه زیاد دردسر داره البته نه برای همه .پدر و مادر بی خیال ایتجور نیستند ولی من نمی تونم سخته رنج بچه مو ببینم شده از گلوم می زنم
وقتی یک خانم مجبور است که 9 ساعت در محل کار حضور داشته باشد همون قانون کاری که تصویب کرده 44 ساعت کار در هفته و برای مرد و زن هم هیچ تفاوتی قائل نیست یعنی 10-11 ساعت (با احتساب مسیر رفت و برگشت)در منزل حضور نداشته باشد چطور می تواند صاحب فرزند شود؟