رابطه عجیب کم خوابی با خطر ابتلا به افسردگی

اکنون تحقیقات بیش از هر زمانی تایید کرده که «خواب» برای سلامتی ضروری است و کمبود خواب یک عامل مهم در ابتلا به بیماری‌های مختلف است.

در کودکان نیز خواب کمتر از ۹ ساعت، قبل از همه پیامد‌هایی روی سطح شناختی آن‌ها دارد.

پژوهش‌های اخیر همچنین نشان داد که چگونه استراحت شبانه، از مغز و سیستم قلبی-عروقی ما محافظت می‌کند و در مقابل، کمبود خواب باعث ایجاد «استرس اکسیداتیو» در رگ‌های خونی می‌شود.

گزارش یکی از این تحقیقات جدید، در ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳ میلادی توسط محققان دانشگاه کلمبیا (ایالات متحده آمریکا) در مجله Scientific Reports منتشر شد.

این پژوهشگران، عواقب کم‌خوابی سبک، اما مزمن را در ۳۵ زن سالم که هنوز به یائسگی نرسیده بودند، بررسی کردند. آن‌ها در اولین گام، زمان خواب این زنان را طی دو هفته ارزیابی کردند. همه آن‌ها بین ۷ تا ۹ ساعت در شب می‌خوابیدند که میانگین آن حدود هفت ساعت و نیم بود.

سپس، نیمی از شرکت‌کنندگان را مجبور کردند که زمان خواب خود را کاهش دهند. به این شکل که زمان خواب آن‌ها یک ساعت و نیم دیرتر آغاز شد و در مقابل، زمان بیداری آن‌ها بدون تغییر باقی ماند.

این کاهش ساعت خواب به مدت ۶ هفته طول کشید و پس از آن پژوهشگران دریافتند که سلول‌های اندوتلیال آن‌ها که رگ‌های خونی را می‌پوشاند (یا همان سلول‌های لایهٔ درون‌رگی) ۷۸ درصد افزایش «استرس اکسیداتیو» را در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که کمبود خواب نداشتند، نشان می‌دهند.

«استرس اکسیداتیو» در درازمدت به سیستم قلبی عروقی آسیب می‌رساند و خطر ابتلا به این بیماری‌ها را در افراد مبتلا به کمبود مزمن خواب، افزایش می‌دهد.

کم خوابی خطر ابتلا به افسردگی را افزایش می‌دهد

یکی دیگر از اعضای بدن که به‌شدت از کمبود خواب متأثر می‌شود، مغز است.

اگرچه پیش از این نیز تحقیقات ارتباط میان کم‌خوابی و اختلالات عصبی و روانپزشکی مانند افسردگی را تایید کرده بودند، اما تعیین این که آیا کمبود خواب است که باعث این اختلالات شده یا برعکس این اختلالات است منجر به مشکلات خواب می‌شوند، دشوار بود.

اکنون پاسخ به این پرسش، به کمک تحقیقات جدید کالج دانشگاهی لندن که در ۱۹ اکتبر ۲۰۲۳ در مجله Translational Psychiatry منتشر شد، تاحدی ممکن شده است.

اودسا همیلتون، دارای دکترا در اپیدمیولوژی زیستی و پژوهشگر ارشد در این تحقیق می‌گوید: «رابطه میان این دو موضوع، مانند رابطه میان مرغ و تخم مرغ است. به این معنی که خواب ناکافی باعث افسردگی و افسردگی نیز باعث خواب ناکافی می‌شود.».

اما هنوز این سوال که کدام‌یک اول روی می‌دهد، بی پاسخ مانده است. با این وجود دکتر همیلتون می‌افزاید: «ما با تکیه بر عامل "استعداد ژنتیکی" برای ابتلا به بیماری، تشخیص دادیم که احتمالا "کم‌خوابی" مقدم بر علائم افسردگی است و نه برعکس.»

اودسا همیلتون و تیمش برای انجام این تحقیق، داده‌های ژنتیکی و سلامت ۷ هزار و ۱۴۶ نفر را تجزیه و تحلیل کردند که نماینده کل جمعیت انگلستان بودند.

آن‌ها نشان دادند که در افراد دارای استعداد ژنتیکی به اختلالات خواب، خطر بروز علائم افسردگی افزایش می‌یابد؛ در حالی که در مقابل، افرادی که مستعد افسردگی هستند لزوما با مشکلات بی‌خواب روبرو نیستند؛ بنابراین خواب کم می‌تواند منجر به افسردگی شود، اما افسردگی لزوماً باعث مشکلات خواب نمی‌شود.