کاشت درختان در مکان‌های اشتباه زمین را گرم‌تر می‌کند
دانشمندان می‌گویند درست است که درختان تاثیر بسیار مثبتی در محیط‌زیست دارند، ولی کاشت درختان در مکان‌های نامناسب می‌تواند گرمای زمین را تشدید کند.
درختان دی‌اکسید کربن را جذب می‌کنند و بازسازی مناطق جنگلی تخریب شده یا کاشت نهال برای تقویت پوشش جنگلی یکی از ابزارهای مبارزه با تغییرات آب و هوایی است. اما بر اساس مطالعه‌ای که مقاله آن در مجله «نیچر کامیونیکشنز» منتشر شده، در برخی موارد، تعداد درختان بیشتر به این معنی است که نور خورشید کمتر از سطح زمین منعکس می‌شود و گرمای بیشتری توسط سیاره جذب می‌شود.
«سوزان کوک پاتون»، یکی از محققان این مطالعه، می‌گوید: برخی مکان‌ها وجود دارند که بازگرداندن درختان منجر به نتایج منفی خالص آب و هوا می‌شود.
او می‌افزاید که دانشمندان قبلاً درک کرده بودند که بازگرداندن پوشش درختان منجر به تغییراتی در آلبدو - میزان تابش خورشیدی که از سطح سیاره بازمی‌گردد - شده است، اما ابزار لازم برای توضیح آن را نداشتند.
با استفاده از نقشه‌های جدید، محققان توانستند برای اولین بار، اثر خنک‌کنندگی درختان و گرمایش ناشی از کاهش آلبدو را در نظر بگیرند.
آنها دریافتند که پروژه‌هایی که آلبدو را در معادله لحاظ نمی‌کنند، مزایای آب و هوایی درختان اضافی را بین ۲۰ تا ۸۰ درصد بیش از حد برآورد می‌کنند.
کوک پاتون، دانشمند ارشد احیای جنگل، می‌گوید: در عوض نقشه‌هایی را تهیه کردیم که ابزارهایی را برای کمک به سیاستگذاران در شناسایی بهترین مکان برای قیف کردن منابع کمیاب برای حداکثر تأثیر آب و هوا فراهم می‌کند.
او می‌افزاید: همچنین مکان‌های زیادی وجود دارد که بازگرداندن پوشش درختان ایده‌ای عالی برای تغییرات آب و هوایی است. ما فقط در تلاشیم تا به مردم کمک کنیم آن نقاط را پیدا کنند.
بازگشت سرمایه‌گذاری
آلبیدو در مناطق یخ‌زده جهان بالاترین میزان را دارد و برف و یخ تمیز آینه مانند با سطوح بالای آلبدو تا ۹۰ درصد از انرژی خورشید را منعکس می‌کند. این یکی از عوامل خنک کننده اصلی زمین است، همراه با زمین‌ها و اقیانوس‌ها که گرمای اضافی و انتشار گازهای گلخانه‌ای را که باعث گرم شدن سیاره می‌شود، جذب می‌کنند.
این مطالعه نشان داد که بسیاری از کشورها متعهد شده‌اند که میلیاردها درخت را به عنوان سنگری در برابر گرمایش جهانی بکارند، اما همه تلاش‌ها به طور یکسان برای سیاره به نتیجه نمی‌رسند. محیط‌های مرطوب و گرمسیری مانند حوضه آمازون و کنگو دارای ذخیره کربن بالا و تغییرات کم در آلبدو هستند که آنها را به مکان‌های ایده‌آل برای احیای پوشش جنگلی تبدیل می‌کند. به گفته کوک پاتون، عکس آن در علفزارهای معتدل و ساوانا صادق بود.
او می‌گوید که حتی پروژه‌ها در بهترین مکان‌ها احتمالاً ۲۰ درصد کمتر از آنچه که تغییرات در آلبیدو در نظر گرفته شده بود، خنک‌سازی می‌کردند، اما احیای جنگل‌ها مزایای غیرقابل انکاری برای مردم و کره زمین، مانند حمایت از اکوسیستم‌ها و تامین هوا و آب پاک، به همراه دارد.
او می‌افزاید: واقعا نمی‌خواهیم جنبش درختکاری را نقد کنیم، اما باید این موضوع را گوشزد کنیم که نمی‌توانیم درختان را در همه جا بکاریم. ما پول یا زمان، منابع یا افراد یا نهال کافی نداریم. بنابراین باید از سرمایه‌گذاری‌های محدود حداکثر استفاده را ببریم و بیشترین بازده اقلیمی را در هر هکتار زمین داشته باشیم.
