پنج کاری که پدر یا مادر هرگز نباید انجام دهند
همه ما ایده‌هایی درباره رفتار با نوزادان و کودکان‌مان داریم، اما وظیفه والدین، آموختن درباره شیوه‌های تربیت کودکان است. به همین دلیل است که شما احتمالاً نمی‌دانید وقتی با مسئله پیچیده‌ای در تربیت فرزند مواجه می شوید بهترین راه حل چیست.
می‌خواهی پیش من بخوابی؟ هرگز
چند وقت پیش خبری اعلام شد که مادری که فرزند 3ساله‌اش را پیش خود خواباند، بر اثر افتادن روی کودک موجب خفگی او شد. این اتفاق وحشتناک است. اما توصیه اکید روان‌شناسان برای اجازه ندادن به کودک برای خوابیدن پیش والدینش تنها به دلیل این پیامدها نیست. دلایل روان‌شناختی و تربیتی بسیار زیادی نیز در این باره وجود دارد. یکی از مهم‌ترین این دلایل، استقلال نیافتن کودک خواهد بود. البته یکی از مهم‌ترین موارد که باید مورد توجه قرار دهید، این است که منظور از این بچه‌ها، کودکان بالای دو سال هستند. کودکان زیر دوسال باید در تختی که کنار تخت والدین‌شان قرار دارد بخوابند تا در صورتی که خطری آنها را تهدید کرد، بتوانند سریع واکنش نشان دهند. بنابراین یادتان باشد که اگر فرزند بالاتر از دو سال شما تمایل به خوابیدن پیش شما را دارد، بعد از مدتی به تنها خوابیدن عادت خواهد کرد. فقط شما باید این مسئله را بخواهید.
مراحل مختلف غذا دادن به بچه‌ام را باید خودم انجام دهم؟ هرگز
دکتر مارتین سلیگمن، روان‌شناس مشهور معاصر، معتقد است غذا دادن به بچه‌ای که خودش می‌تواند غذا بخورد، تنها موجب درمانده شدن او و زود جازدن و خستگی در برابر مشکلاتی می‌شود که در بزرگسالی تجربه می‌کند. این تنها ادعایی روان‌شناسانه نیست و نتیجه تحقیقات زیاد این روان‌شناس بزرگ آمریکایی است. وقتی شما به کودکتان غذا می‌دهید، به او این پیام را می‌دهید که خودش توان این کار را ندارد. برخی از والدین ادعا می‌کنند که اگر این کار را نکنند، فرزندشان غذا نمی‌خورد. پاسخ سلیگمن را بخوانیم: «این فقط یک پیش‌بینی از رفتاری است که ما تنها گوشه‌ای از آن را دیده‌ایم. والدینی که معتقدند در صورتی که به بچه‌شان غذا ندهند او غذا نمی‌خورد، آیا تا به حال برای چند روز این کار را امتحان کرده‌اند؟ یا تنها در یک یا دو موقعیت که با این ادعای کودکشان مواجه شده‌اند، جا زده‌اند و دوباره خودشان وظیفه غذا دادن را به عهده گرفته‌اند؟» سلیگمن می‌گوید: «در این رابطه باید کمی سخاوتمند باشید و نگران هدر رفتن غذا یا کثیف شدن میز یا فرش‌تان هم نباشید. این هزینه آموزش خودکنترلی به کودکان است.»
آیا می‌توانم از تلویزیون یا بازی‌های کامپیوتری به‌عنوان ابزاری برای ساکت کردن فرزندم استفاده کنم؟ هرگز
وقتی پدر و مادری از شیطنت‌های کودکشان در خانه خسته می‌شوند، به‌دنبال یک بچه خفه‌کن می‌گردند. در سال‌های اخیر این بچه‌خفه‌کن، تماشای تلویزیون یا استفاده از بازی‌های کامپیوتری است. این واکنش در برابر شیطنت‌های کودک به هیچ‌عنوان درست نیست. وقتی مدام این اتفاق رخ می‌دهد، کودکتان یاد می‌گیرد که هر وقت بخواهد تلویزیون تماشا کند یا بازی کند، باید شیطنت کند. بازی‌های کامپیوتری و تماشای تلویزیون که به این صورت انجام می‌گیرد نیز معمولاً از کنترل لازم خارج شده و مسائلی پیش می‌آید که روان‌شناسان به‌عنوان خطرات استفاده زیاد از این وسایل ذکر کرده‌اند.
آیا می‌توانم در تربیت فرزندم از دیگرانی که او می‌شناسد، استفاده کنم؟ هرگز
مادران و پدران بسیار زیادی وجود دارند که در موقع تربیت فرزندشان به او مدام یادآوری می‌کنند که مادربزرگ یا پدربزرگشان در تربیت آنها اعتقاد داشته که باید فلان کار را انجام داد یا اینکه عمو یا خاله او اعتقاد دارد که ما تو را زیادی لوس کرده‌ایم و از این قبیل اظهارنظرها. طبیعتاً با تکرار چنین نقل‌قول‌هایی نه‌تنها به هدفتان که اصلاح رفتار کودک است نمی‌رسید، بلکه او را نسبت به خودتان بی اعتماد می‌کنید، زیرا به او یادآوری می‌کنید که نمی‌توانید به صورتی مستقل رفتار کنید و او را هم نسبت به این افراد متنفر می‌کنید.
آیا می‌توانم برخی اوقات خونسردی‌ام را از دست بدهم؟ هرگز
برخی اوقات که کودکتان اشتباهی انجام می‌دهد، واقعاً لازم است به جای تلاش برای کنترل بچه‌تان، خودتان را کنترل کنید. این بدان معناست که برای یک لحظه به خودتان القا کنید کودکتان متعلق به فرد دیگری است نه متعلق به شما. بنابراین گامی به عقب بردارید و واکنشی را که بیشتر مؤثر است در نظر بگیرید. راه‌حل‌های زیادی وجود دارد. اما اگر خونسرد نباشید، هیچ‌یک را نخواهید یافت.
35
