جولان پوشاک قاچاق در بازار
در ایران با وجود ممنوعیت واردات برندهای خارجی، هم‌‌‌‌‌‌‌‌اکنون ۱۱هزار میلیارد تومان از بازار ۱۶هزار میلیارد‌تومانی پوشاک به کالاهای قاچاق و تجارت چمدانی تعلق دارد.
صنعت پوشاک در همه‌جای دنیا یکی از صنایع مورد‌توجه سرمایه‌گذاران است؛ این صنعت آمیخته با هنر، بر پایه یکی از مهم‌ترین نیازهای بشر بنا شده است؛ از این‌رو مردم برای تامین و تهیه پوشاک باید بودجه‌ای را در فواصل زمانی مشخص در نظر بگیرند.
در هر کشوری بر اساس دین، فرهنگ، رسم‌ها، آب و هوا و... مخصوص به آن نقطه جغرافیایی نوع پارچه‌ای خاص و پوششی هماهنگ با موارد عنوان‌شده رواج می‌یابد، به‌همین‌دلیل است که بومی‌سازی این صنعت یا واردات آن، مطابق با استانداردهای گوناگون فرهنگی و اجتماعی باید مورد‌توجه کارشناسان مربوطه قرار گیرد.
در ایران با وجود ممنوعیت واردات برندهای خارجی، هم‌‌‌‌‌‌‌‌اکنون ۱۱هزار میلیارد‌تومان از بازار ۱۶هزار میلیارد‌تومانی پوشاک به کالاهای قاچاق و تجارت چمدانی تعلق دارد و نشان‌های داخلی پوشاک تنها توانسته‌‌‌‌‌‌‌‌اند ۵هزار میلیارد‌تومان از نیاز بازار را تامین کنند. این مساله که با وجود حمایت از نشان‌های ایرانی همچنان مردم به نشان‌های خارجی که از طریق قاچاق وارد کشور می‌شود تمایل دارند قابل‌تامل و بررسی کارشناسانه است.
عدم‌حضور نشان‌های تجاری خارجی، بازاری شبه‌انحصاری و غیر‌رقابتی برای نشان‌های داخلی ایجاد کرده است و محصولات ایرانی در مقایسه با نمونه خارجی، باکیفیت پایین‌تر و قیمت به مراتب بالاتری در بازار عرضه می‌شوند؛ به‌‌‌‌‌‌‌‌طوری که قیمت یک تیشرت با قیمت تمام‌شده ۱۵۰هزار‌تومان با قیمتی خیلی بیشتر در دسترس مشتری قرار می‌گیرد.
تفاوت قیمتی قابل‌توجه که حتی تولیدکننده از آن منتفع نیست و واسطه‌‌‌‌‌‌‌‌های عرضه از آن سود می‌‌‌‌‌‌‌‌برند. همین تیشرت از یک نشان تجاری خارجی و باکیفیت بهتر حتی در صورت ورود قانونی و پرداخت ۵۰درصد گمرکی با قیمت به‌مراتب کمتر قابل‌عرضه به بازار است، بنابراین بهتر است برای ایجاد بازاری رقابتی که مصرف‌کننده در آن سود ببرد و دولت نیز از فرصت‌های ایجادشده درآمدزایی کند، واردات پوشاک با مجوز مراجع قانونی آزاد شود. این روزها با دسترسی سهل و سریع مردم به فضای‌مجازی و خرید‌های بین‌المللی، ایجاد سفارش و تهیه محصولات موردنیاز بسیار آسان شده است؛ تولید داخلی نیز با قیمت بیشتری برای مصرف‌کننده نهایی تمام می‌شود و برای خریدار با همین قیمت لباس خارجی باکیفیت بالاتر و بهتر قابل‌خرید است.
لباس‌ها با نشان تجاری شرکت‌های ترکیه‌ای سهم ۴۰درصدی بازار پوشاک دنیا را از آن خود کرده‌اند و این کشور با توجه به همسایگی با ایران و تردد آسان و بدون دردسر شهروندان ایرانی به آن‌طرف مرز باعث رونق‌گرفتن ورود قاچاق یا شبه‌قاچاق پوشاک از ترکیه شده است؛ اما می‌توان به شکل دیگری به موضوع نگاه کرد و از فرصت‌ها و ظرفیت‌های نهفته استفاده کرد؛ از یک‌طرف مردم به‌دنبال پوشاک باکیفیت از نظر جنس پارچه و نوع دوخت هستند و هر محصولی که این امتیازات را داشته باشد در سبد خرید ایشان قرار می‌گیرد و محصول به‌راحتی عرضه و فروخته می‌شود؛ از طرف دیگر با فرض تعرفه ۵۰درصد گمرک، ۵/ ۵هزار میلیارد‌تومان درآمد دولت در‌ماه است که این درآمد را دولت در حال‌حاضر از دست می‌دهد و لازم است که این محل درآمد، به‌طور جدی مورد‌توجه قرار گیرد.
