داروی بیهوشی مخصوص میدان جنگ!

دارپا برنامه جدید خود موسوم به «داروی بیهوشی برای مراقبت‌های میدان جنگ» یا «ای‌بی‌سی»(ABC) را اعلام کرده است. هدف از این برنامه، توسعه یک داروی بیهوشی جدید است که بدون نیاز به آموزش پزشکی تخصصی یا دستگاه نظارتی پیچیده بتوان از آن برای مصدومان میدان جنگ استفاده کرد.

ما داروهای بیهوشی را مانند بسیاری از چیزها آن قدر بدیهی می‌دانیم که تصور وجود نداشتن آنها برایمان سخت است. از زمان ساخت این داروها برای اولین بار در دهه ۱۸۴۰، داروهای بیهوشی و فناوری‌های پشتیبانی‌کننده آنها پیشرفت‌های بزرگی برای نجات جان انسان‌ها داشته‌اند اما پیشرفت‌ قابل توجهی در حوزه داروهای بیهوشی میدان جنگ که هنوز خیلی بهتر از یک دوز مورفین نیستند، صورت نگرفته است.

دو دلیل برای این شرایط وجود دارد. اولین دلیل این است که داروهای بیهوشی، آرام‌بخش‌های ساده نیستند. آنها ترکیبی پیچیده از داروهایی هستند که برای انجام دادن کارهایی مانند آرام کردن بیمار، کاهش احساسات، جلوگیری از حرکت کردن بیمار یا ایجاد بیهوشی طراحی شده‌اند. علاوه بر این، تجویز داروهای بیهوشی به یک متخصص نیاز دارد که بیمار را تحت نظر داشته باشد و برای تثبیت تنفس، حفظ سطح اکسیژن در اندازه قابل قبول و حفظ عملکرد قلب، از او حمایت کند.

دلیل دیگر این است که با وجود صدها میلیون بار استفاده کردن از داروهای بیهوشی، هیچ کس واقعا نمی‌داند که این داروها چگونه کار می‌کنند. پزشکان، نحوه استفاده از داروهای بیهوشی را می‌دانند اما از مکانیسم ورای آنها آگاه نیستند.

آنچه دارپا با برنامه ای‌بی‌سی خود می‌کوشد به آن برسد، این است که با بررسی مشکل در یک سطح اساسی، ایده‌هایی را در مورد چگونگی ایجاد یک بی‌حس‌کننده ساده‌تر در میدان جنگ ارائه دهد. روش جدید شامل بررسی مکانیسم بیهوشی‌ از سطح آناتومیک تا مولکولی برای مشخص کردن دلیل و ایجاد راهی برای از بین بردن درد و ارائه درمان‌های نجات‌بخش تا حد امکان در میدان جنگ، بدون نیاز به تجهیزات و متخصص یا ایجاد عوارض جانبی فیزیولوژیکی خطرناک است.

«مایکل فیزل»(Michael Feasel)، مدیر برنامه ای‌بی‌سی گفت: داروهای بیهوشی ارائه‌ شده برای مراقبت در میدان جنگ، خطری را از بین می‌برند که با وجود تلاش وزارت دفاع آمریکا، پزشکی را مختل می‌کند. این داروها می‌توانند برای اولین بار پاسخگوی بخش‌های متفاوتی، از خدمات اورژانس روستایی گرفته تا خدمات پزشکی هوایی و مراکز ترومای درجه یک باشند. این برنامه به دنبال حمایت از مداخلات نجات‌دهنده است که زودتر و نزدیک به نقطه آسیب به کار گرفته می‌شوند و نتایج بهتری را برای همه بیماران، اعم از نظامی یا غیرنظامی به همراه می‌آورند.