بیماری شیگلا چیست و چرا نیروهای اسرائیلی به آن مبتلا می‌شوند؟
پزشکان در اسرائیل می‌گویند برخی از نیروهای این کشور که در حمله زمینی به غزه شرکت کرده‌اند دچار یک بیماری جدی معده به نام «شیگلا» شده‌اند.
گمان می‌رود که این بیماری در نتیجه شرایط بهداشتی نامناسب و مواد غذایی ناایمن در منطقه جنگی گسترش یافته است.
چگونه شیگلا در میان سربازان اسرائیلی شیوع یافته است؟
به گفته دکتر تال بروخ، مدیر واحد بیماریهای عفونی در بیمارستان دانشگاه آسوتا اشدود، چندین پزشک در ارتش اسرائیل بیماری شدید روده را در میان سربازانی که در غزه می‌جنگند، گزارش کرده‌اند. او می‌گوید که تشخیص داده است این بیماری شیگلا است.
سربازان مبتلا را از دیگران جدا کرده و برای معالجه از منطقه جنگی برمی‌گردانند.
دکتر بروخ می‌گوید یک «دلیل واضح» شیوع این بیماری، غذاهای پخته شده توسط غیرنظامیان اسرائیلی است که برای سربازان در غزه فرستاده شده است.
او می‌گوید که ممکن است غذاها به دلیل سرد نبودن در حین حمل و نقل یا گرم نشدن کامل قبل از مصرف، به شیگلا و سایر باکتری‌های مضر آلوده شده باشد.
ممکن است مصرف غذاهای فرستاده شده توسط دوستان و آشنایان سربازان اسرائیلی را به شیگلا مبتلا کرده باشد.
او می‌گوید: «وقتی سربازان دچار اسهال می‌شوند، شرایط بهداشتی بدی که به طور طبیعی در میدان جنگ وجود دارد منجر به انتقال فرد به فرد می‌شود.»
دکتر بروخ می‌گوید که برای سربازان فقط باید مواد غذایی خشک مانند کنسرو، بیسکوییت خشک، پروتئین بار و آجیل فرستاده شود.
شیگلا چیست و چه نشانه‌هایی دارد؟
شیگلا یک سویه باکتری است. وقتی که وارد بدن می‌شود، نوعی اسهال خونی به نام «شیگلوز» ایجاد می‌کند.
نشانه‌های بیماری عبارت اند از:
تب
اسهال خونی یا طولانی مدت
دل‌پیچه شدید و دل‌درد
کم‌آبی بدن
افرادی که از نظر سلامتی ضعیف هستند یا سیستم ایمنی آنها در اثر بیماری‌هایی مانند اچ‌آی‌وی ضعیف شده است، ممکن است به مدت طولانی از این علائم رنج ببرند.
در صورت عدم درمان، شیگلا می‌تواند باعث بیماری شدید یا حتی مرگ شود.
خطر مرگ به ویژه هنگامی که باکتری وارد جریان خون می‌شود زیاد است. کودکان، مبتلایان به اچ‌آی‌وی، دیابت یا سرطان و کسانی که سوءتغذیه دارند بسیار آسیب‌پذیر هستند.
شیگلا چگونه سرایت پیدا می‌کند؟
به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده، شیگلا به راحتی از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم با مدفوع فرد آلوده پخش می‌شود.
سرایت شیگلا ممکن است به علل زیر اتفاق بیفتد:
خوردن غذای تهیه شده توسط فرد مبتلا به شیگلا
آب آشامیدنی آلوده به فاضلاب
تماس با وسایل سرویس‌های بهداشتی یا سایر وسایل آلوده به شیگلا توسط فرد مبتلا
تعویض پوشک کودک مبتلا به شیگلا
تماس با مدفوع در حین رابطه جنسی با فرد مبتلا
شیگلا اغلب در بین افراد بی‌خانمان، مسافران بین‌المللی، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، و کسانی که بدنشان سطح ایمنی پایینی دارد، یافت می‌شود.
شیگلا در کجای دنیا شایع‌تر است؟
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده تخمین می‌زند که سالانه بین ۸۰ تا ۱۶۵ میلیون مورد شیگلا در سراسر جهان وجود دارد که منجر به مرگ ۶۰۰ هزار نفر می‌شود.
در سال ۲۰۲۲ سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد که ۹۹ درصد از ابتلا به شیگلا در کشورهای کم درآمد یا متوسط دیده می‌شود.
بیشترین موارد مرگ و میر ناشی از شیگلا در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و آسیای جنوبی رخ می‌دهد
بیشترین موارد مرگ و میر ناشی از شیگلا در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و آسیای جنوبی رخ می‌دهد و حدود ۶۰ درصد آن در میان کودکان زیر پنج سال است.
پژوهش دانشمندان موسسه بین‌المللی واکسن در کره جنوبی نشان می‌دهد که شیگلوز در کشورهای آسیایی مانند بنگلادش، چین، پاکستان، اندونزی، ویتنام و تایلند صد برابر بیشتر از کشورهای صنعتی شایع است.
چگونه می‌توان شیگلا را درمان یا از آن پیشگیری کرد؟
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده می‌گوید که می‌توان با شستن مکرر دست‌ها از شیگلا پیشگیری کرد، به عنوان مثال:
قبل یا بعد از آشپزی یا غذا خوردن
بعد از رفتن به دست‌شویی و عوض کردن پوشک
قبل از فعالیت جنسی
بسیاری از موارد این بیماری را می‌توان با نوشیدن آب فراوان و استراحت درمان کرد.
پنج نوع آنتی‌بیوتیک در برابر این بیماری موثر هستند.
با این حال، مقامات بهداشتی ایالات متحده یک سویه از باکتری شیگلا را شناسایی کرده‌اند که به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم است، به نام شیگلا اکس‌دی‌آر یا شیگلا سونی.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده می‌گوید که در سال ۲۰۲۲ پنج درصد از موارد شیگلا در ایالات متحده به سویه مقاوم به دارو مرتبط بودند. این مرکز این سویه شیگلا را «تهدیدی جدی برای سلامت عمومی» نامیده است.
سازمان بهداشت جهانی نیز شاهد تعداد فزاینده‌‌ای از موارد مرتبط با سویه اکس‌دی‌آر در بریتانیا و اروپا از سال ۲۰۲۰ بوده است.
