چرا آمریکا «ژن» صلح‌طلبی چین را درک نمی‌کند؟
ژنرال «اریک اسمیت»، فرمانده تفنگداران دریایی آمریکا اخیراً در «مجمع دفاعی ریگان» اظهار داشت که ارتش ایالات متحده در جنگ‌های عراق و افغانستان و سایر جنگ‌ها، «فرهنگ جنگ» را ایجاد کرده است. او همزمان به طور تحقیرکننده‌ای گفت که ارتش آزادیبخش خلق چین بیش از 40 سال است که جنگی نکرده و فاقد تجارب جنگی است.
اینکه این مقام نظامی آمریکا با تاکید بر جنگ‌افروزی‌های کشورش به‌ویژه جنگ‌های خونین و مرگبار در افغانستان و عراق ارتش یک کشور دیگر را تحقیر می‌کند و نوعی حس افتخار از جنگ‌افروزی‌های کشور خود نشان می‌دهد، هم کوته‌فکری خود به جنگ و هم سنت جنگ‌طلبانه آمریکا را اثبات می‌کند.
از زمان قدیم تا کنون، دنبال کردن صلح و توسعه از جمله اساسی‌ترین خواسته‌های بشر بوده است. اگر قرار باشد به یکی از مدارکش اشاره کنیم، می‌توانیم «مجمع دفاعی شیانگ شان» با موضوع «ساخت مشترک صلح و برخورداری مشترک از آینده» که در ماه سپتامبر با حضور معاون هماهنگ‌کننده ارتش ایران در پکن برگزار شد، را مد نظر قرار دهیم.
اما در مقایسه با این مجمع دفاعی با موضوع صلح، مجمع دفاعی ریگان آمریکا به منظور بررسی «چگونگی رهبری آمریکا در جهان در میان چالش‌ها و فرصت‌ها» برگزار شد. با این تعریف می‌توان وابستگی آمریکا به زور و افتخار آمریکا به فرهنگ جنگ‌افروزی خود را آشکارا مشاهده کرد.
با آگاهی از این نکته، دیگر نباید تعجب کنیم که چرا ژنرال اسمیت در این مجمع، چین را که ده‌ها سال در هیچ جنگی دخیل نبوده، تحقیر کرد.
ناآگاهی اسمیت از درک و فلسفه چینی‌ها درباره جنگ بسیار آشکار است. پس سئوال این است که دیدگاه سنتی چینی‌ها به جنگ چیست؟ آن را می‌توان از دو کتاب کلاسیک چین مربوط به جنگ، «هنر جنگ» اثر «سی‌ما» و «هنر جنگ» اثر «سون تزو» که هر دو بیش از 2000 سال پیش نگاشته شده، مشاهده کرد.
در کتاب هنر جنگ سی‌ما آمده است «یک کشور جنگ طلب، هر اندازه هم که بزرگ باشد، نهایتا نابود خواهد شد؛ جهانی که در صلح است، اگر هوشیاری خود را مقابل جنگ کاهش دهد، با خطر مواجه خواهد شد.»
در کتاب دومی یعنی هنر جنگ سون تزو نیز بر استراتژی‌ها و تاکتیک‌های غیررزمی به منظور پرهیز از بروز جنگ یعنی آمادگی کامل و استفاده از استراتژی و تاکتیک مناسب و تقویت خود به حدی که طرف مقابل را از جنگ‌افروزی منصرف کند، تاکید می‌شود.
این دو اثر کلاسیک که در دو هزار سال پیش نگاشته شده، شامل تأملات نیاکان چینی‌ها در خصوص رابطه دیالکتیکی بین جنگ و توسعه کشور و «ژن» صلح‌طلبی چینی است که این «ژن» حتی تا به امروز نیز به ارث برده شده است. جمهوری خلق چین در پیشینه ده‌ها ساله خود هیچ جنگ یا درگیری را به طور مبتکرانه آغاز نکرده است.
در مقابل، جنگ‌افروزی‌های ایالات متحده طوری تکرار شده که جهانیان با این نکته بسیار آشنا است و نیاز به هیچ توضیح اضافه‌ای نیست. البته، آمریکایی‌ها در عرصه‌های سیاسی بین‌المللی مانند جلسه شورای امنیت سازمان ملل سردادن شعار «صلح» را فراموش نمی‌کنند مثلا پس از بارها وتوی پیش‌نیوس قطعنامه‌های آتش‌بس در غزه، مدعی‌اند که آمریکا صلح‌طلب است اما ایران جنگ‌طلب!
چون آمریکا شیطانه بزرگه تمامممم
آغا نگید جنگ طلبه پیروان داخلی آمریکا و ضد نظام جمهوری اسلامی ناراحت میشن ...
______________
معلومه چرا دیگه ....!!
چون از متد تفرقه بنداز و حکومت کن (که البته و متاسفانه روی کشورهای آسیایی عربی با موففیت در حال اجراست ...) استفاده میکنن.