مردم جنوب شرق آسیا ۲۰۰۰ سال قبل ادویه کاری می‌خوردند!
یک سنگ آسیاب باستانی ثابت می‌کند که مردم جنوب شرق آسیا، ۲۰۰۰ سال پیش از ادویه کاری استفاده می‌کرده‌اند.
به گزارش آی‌ای، حفاری در جنوب ویتنام ابزارهای سنگی اولیه آسیای جنوبی را که به طور سنتی برای تهیه ادویه کاری مورد استفاده قرار می‌گرفته است، نمایان کرد.
بر اساس مطالعه‌ای جدید که در مجله «Science Advances» در روز ۲۱ ژوئیه منتشر شده است، ادویه کاری ممکن است ۲۰۰۰ سال قبل طعم دهان مردم جنوب شرقی آسیا را تغییر داده باشد.
این یافته‌ها نقش مهم این منطقه را در تجارت اولیه جهانی ادویه نشان می‌دهد؛ جایی که ادویه‌های آسیای جنوبی و اندونزی نقشی محوری در شیوه‌های آشپزی باستانی داشتند.
منشأ کاری باستانی
جنوب آسیا برای هزاران سال به عنوان منطقه‌ای غنی از ادویه معروف بوده است و سخاوتمندانه گنجینه‌های معطر خود را با تمدن‌های سراسر آسیا و اروپا به اشتراک گذاشته و می‌گذارد.
آسیای جنوب شرقی یک تامین‌کننده کلیدی ادویه‌جات، به‌ویژه جوز هندی و میخک از اندونزی بود و اعتقاد بر این بود که به عنوان یک مرکز حیاتی برای تجارت ادویه دریایی در دوران فونان (Funan) تقریبا ۶۵ تا ۵۸۰ پس از میلاد عمل می‌کرده و شکاف بین آسیای جنوبی و چین را پر می‌کرده است.
حفاری در Óc Eo، یک مکان باستان‌شناسی در جنوب ویتنام، هاون‌ها و دسته‌های آنها را که شبیه ابزارهای سنگی اولیه آسیای جنوبی هستند و به‌طور سنتی برای تهیه کاری استفاده می‌شدند، آشکار کرده است.
وی‌وی وانگ (Weiwei Wang) و گروهش در تجزیه و تحلیلی دقیق، ۷۱۷ دانه نشاسته، گرده و گیاسنگ (ذرات سیلیس از بافت‌های گیاهی) را که بر روی سطوح ۱۲ مورد از این ابزار باستانی یافت شده بودند، بررسی کردند.
یافته‌های آنها بقایای برنج را همراه با انواع ادویه‌ها از جمله زردچوبه، زنجبیل، زنجبیل چینی، خسرودار، میخک، جوز هندی و دارچین کشف کردند.
این ادویه‌ها به دلیل طعم‌های متمایز و فوایدی که برای سلامتی دارند، به طور گسترده‌ای شناخته شده‌اند و حضور آنها در این ابزار باستانی نگاهی اجمالی به شیوه‌های آشپزی در گذشته ارائه می‌دهد.
این مطالعه یکی از اولین شواهد از استفاده از این ادویه‌ها در آشپزی آسیای جنوب شرقی در دوره «فونان» است. همچنین شواهد ملموسی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد ساخت کاری با استفاده از همان ادویه‌هایی که امروزه از آن استفاده می‌کنیم، بخشی از فرهنگ آشپزی این منطقه برای هزاران سال بوده است.
این یافته‌ها پیامدهای مهمی برای درک ما از ارتباطات تاریخی جنوب شرقی آسیا با تجارت جهانی ادویه و سهم آن در توسعه غذاهای باستانی دارد.
