کرونا با مجسمه‌سازان چه کرد؟

عباس مجیدی در نخستین گفت‌وگوی آنلاین از سلسله گفت‌وگوهای تأثیر کرونا بر فعالیت هنرمندان و انجمن‌های هنرهای تجسمی، بیان کرد: کرونا رابطه‌ها را تحت تأثیر قرار داده است و در اقتصاد و هر آنچه که ما فکر می‌کنیم که به مسائل مادی مرتبط است، به طور مشخص اختلال ایجاد کرده است. بهداشت فردی و اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده و یادآور این نکته شده که همه ما چقدر آسیب ‌ پذیر هستیم. البته دوران قرنطینه تبعات مثبتی را هم به همراه داشته است. طبیعی است که وقتی وقایع را به شکل‌های مختلف از اخبار می‌شنویم، تلخی مطلب آزارمان می‌دهد. از طرفی تبعات منفی آن برای جامعه هنری، به‌خصوص مجسمه‌سازی به واسطه اینکه به کارگاه‌ها و آتلیه‌هایشان وابسته هستند، خیلی سنگین است و کار را برای آنها دشوار می‌کند.

او ادامه داد: البته وقتی که از هنر مجسمه‌سازی صحبت می‌شود، باید بدانیم که وابستگی شدیدی به متریال‌های متفاوت دارد و قرنطینه باعث ‌شد که هنرمند به علت عدم دسترسی به متریال از فضای کار خود دور شود که طبیعتا در این شرایط برای پرداخت هزینه‌های مختلف دچار مشکل خواهد شد. البته نباید فراموش کرد که هنرمندان از پیش هم دچار غفلت بوده‌اند و این مسئله مشکلات را دو چندان می‌کند.

این هنرمند در ادامه به بعد مثبت قرنطینه پرداخت و گفت: هنرمند همیشه منتظر فرصتی مناسب برای تأمل کردن و ایده‌پردازی است که این فرصت در ایام قرنطینه به او داده شد که می‌توانست از این فرصت برای اندیشیدن به ایده‌های خود، افکار، زندگی و حتی موضوع کرونا استفاده کند؛ البته شاید خود کرونا سوژه خیلی مناسبی نباشد ولی حواشی آن و اتفاقات و وقایعی که پیرامون آن رخ می‌دهد، باعث می‌شود که خلق اثر در هنرمند رخ دهد.

او اضافه کرد: هنرمند بنا بر اتفاقاتی که اطرافش رخ می‌دهد و تجربه‌های زیستی خود دست به خلق اثر می‌زند. این اتفاق را از ابتدای شیوع کرونا چه در ایران و چه خارج از ایران دیدیم که هنرمندان زیادی آثاری را در این رابطه خلق کردند و نسبت به اتفاقات محیط خود واکنش نشان دادند.

قرنطینه ایامی برای بازبینی فعالیت‌هایم بود

در ادامه از او سوال شد که این ایام برای شما چگونه بود؟ پاسخ داد: از آنجا که در چند سال اخیر از زندگی شخصی هنری خود به علت فعالیت‌های اجتماعی و انجمنی دور شده بودم، این ایام فرصت خوبی برای مطالعه، ایده‌پردازی، بازبینی ایده‌ها و بازبینی زندگی شخصی بود. کرونا برای من یادآور یکسری تنگناهای زندگی و اسارت‌ها است که بخشی از آن ناگزیر و اجتناب‌ناپذیر است و بخشی را هم خودمان به وجود می‌آوریم. جذابیت‌هایی که می‌توانم در نتیجه این دوران در آثارم داشته باشم، سیالی و رهایی است که احساس می‌کنم به گونه‌ای دیگر خودش را نشان می‌دهد.

«آیا این سیالی و رهایی، نتیجه محدودیت و خلایی است که احساس می‌کنید به علت کرونا در این مدت به شما اعمال شده است؟» گفت: بله، فضای قرنطینه این محدودیت را بیشتر می‌کند، به‌خصوص به خاطر وقایع تلخی که پیش آمد. درواقع انسان در ابتدا سعی می‌کند باور نکند و وقتی که به باورپذیری داستان می‌رسد تازه نگرانی‌ها آغاز می‌شود؛ یعنی آنجاست که به این فکر می‌کنیم آنچه می‌شنویم تا چه حد صحت دارد؟ این موارد ذهن انسان را به صورتی به خود مشغول می‌کند و باعث می‌شود، احساس کند همیشه بندهایی هست که او را در حصار خود نگه می‌دارد. البته این ایام در عین حال می‌تواند فضای گرم قرنطینه، امکاناتی که به وجود می‌آورد، و آدم‌هایی که روابطشان را دچار تغییر می‌کند و شکل دیگری از محبت‌ها و دوستی‌ها را آشکار کند. البته بعضی از این احساسات به میزان آگاهی و نوع نگرش فرد به زندگی نیز بستگی دارد.

باید از امکانات اینترنتی برای ادامه شرایط استفاده کرد

از مجیدی سوال شد که ادامه زندگی با سبکی که پیش آمده چه نیازهای جدیدی را برای هنرمند ایجاد می‌کند که تا پیش از این وجود نداشته است؟ اظهار کرد: ما همچنان امیدواریم این شرایط تمام شود ولی اخبار به‌ گونه دیگری صحبت می‌کند و گویا موج دوم و سوم کرونا در راه است. در این شرایط طبیعتا می‌توان از فرصت‌ها و امکانات اینترنتی استفاده کرد ولی طبیعی است که انتظار داشت سرعت اینترنت بیشتر شود و امکاناتی فراهم شود که هنرمندان بتوانند کارهای خود را ادامه دهند.

«چه خبر از انجمن؟»

درباره سوال بالا گفت: توقف کار ما به اواخر اسفند بازمی‌گردد. البته تقریبا تا ۲۹ اسفند فعالیت‌هایی را داشتیم و جلسات شکل می‌گرفت ولی بعد از پایان فروردین این فعالیت‌ها مجددا شروع شد. خود من حداقل هفته‌ای یک روز با رعایت تدابیر بهداشتی در انجمن هستم، البته نسبت به قبل ساعات کمتری را حضور داریم ولی حضور منشی به صورت مستمر است و به سوالات پاسخ می‌دهد. جلسات هیات مدیره نیز انجام می‌شود ولی به صورت اینترنتی و با اسکایپ، این دوران تجربه جالبی بود و شاید در آینده اگر وضعیت کرونا نیز بهبود پیدا کند، ادامه داشته باشد؛ زیرا این شکل از روابط تأثیر زیادی در کاهش هزینه‌های رفت و آمد و صرفه‌جویی در زمان دارد. ضمن اینکه این جلسات انسجام بیشتری دارد و نتایج بهتری صورت می‌گیرد.

این هنرمند در ادامه درباره برنامه‌های آنلاینی که انجمن برای اعضا در نظر گرفته‌ است، بیان کرد: تصمیم گرفتیم با برخی از هنرمندان صحبت‌هایی را به صورت زنده از تجربه، تفکر و آثارشان در این مدت داشته باشیم که این امر صورت گرفته و ادامه خواهد داشت. در ارتباط با نمایشگاه مجازی هنوز به نتیجه خاصی نرسیده‌ایم زیرا کارهای حجمی اصولا با حضور و تعامل، بهتر نتیجه می‌دهد تا اینکه بخواهد در فضای مجازی صورت بگیرد. ولی اگر این وضع استمرار داشته باشد، برای آینده تصمیم خواهیم گرفت.

«چه برنامه‌هایی برای بهبود اقتصاد هنر برنامه‌ریزی شده است؟» گفت: امروز مسئله اقتصاد هنر گره جدی با مسائل مربوط به هنرمند دارد. هنرمند نیاز خیلی جدی دارد که آثارش به اشکال مختلف امکان خرید توسط مجموعه‌داران و یا اماکن دولتی داشته باشد. یکی از تدابیرمان یک حراجی هنری بود که استقبال بدی نداشت ولی انتظاراتمان را برآورده نکرد، ضمن اینکه تلاش می‌کنیم فضایی را به وجود بیاوریم که آثار هنری متناسب با اجتماع امروز در آن حضور پیدا کند و امکان استفاده از آنها در فضای شهری نیز وجود داشته باشد و اگر هم در نمایشگاه‌ها قرار می‌گیرد طی یک روند سریع بتواند مسیر خود را در حراجی‌ها پیدا کند.

منبع: ایسنا

72