با عاشقانه‌ترین سنگ‌نگاره ساسانی چه می‌کنند؟

به گزارش خبر فوری به نقل از ایسنا، برخی پژوهشگران و باستان‌شناسان مرد میانی را بهرام دوم معرفی می‌کنند که روی یک پای خود تکیه داده و دست چپ خود را روی شمشیر گذاشته و در حال گرفتن گل از همسر خود است و پشت او بهرام سوم در حالی‌که حلقه‌ی قدرت را در دست گرفته، ایستاده است. شاید به همین دلیل این سنگ نگاره را یکی از سنگ‌نگاره‌های عاشقانه‌ی ایرانی می‌نامند، اثری ساسانی که وفاداری و عشق را نشان می‌دهد.

هر چند برخی باستان‌شناسان، مانند علی اکبرسرفراز - باستان شناسی که برای نخستین بار این سنگ نگاره را شناسایی و معرفی کرده، معتقد است: «پادشاه شاپور یکم و بانو آذرآناهیتا است. ولی درباره‌ی فرد پشت سر پادشاه، اظهار نظر نکرده و او را فقط جانشین پادشاه دانسته است.

با این وجو به نظر می‌رسد با توجه به آسیب‌هایی که به مرور در حال وارد شدن به این اثر تاریخی است، نخست باید از ان حفاظت شود تا بعد از آن، بتوان پژوهش‌های بیشتری روی این اثر تاریخی داشت.

سیاوش آریا - کنشگر میراث فرهنگی استان فارس - در گفت‌وگو با ایسنا، نداشتن عرصه و حریم مشخص برای این اثر تاریخی را یکی از چالش‌هایی می‌داند که "تنگ قندیل" با آن روبه‌روست و می‌گوید: با قرار گرفتن این نوع از آثار تاریخی در روستاها و آبادی‌ها، راه برای دست‌اندازی برخی از نهادها و ارگان‌های اجرایی باز است و با تعیین عرصه و حریم می‌تواند، از بروز این اتفاقات جلوگیری کند.

او با اشاره به بررسی که چند روز گذشته از این اثر تاریخی داشته، اظهار می‌کند: در حریم درجه یک و در فاصله‌ای حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ متری در بالای تنگه‌ای سنگ نگاره‌ی ساسانی در آن قرار دارد، گودالی توسط اداره‌ی آبفای منطقه حفر شده و فعالیت در آن ادامه دارد و حتی در کنار آن نیز، اتاقکی (کانکس) قرار داده‌اند.

وی با اشاره به پیگیری‌هایی که با یگان حفاظت میراث فرهنگی برای وضعیت این اثر تاریخی داشته است، بیان می‌کند: فرمانده یگان حفاظت میراث فرهنگی کازرون نیز با پیگیری موضوع و تایید ایجاد این گودال حفاری شده، اعلام کرد که گویا اداره‌ی آبفا با هدف ساخت آب انبار در حریم درجه این سنگ نگاره، خاک‌ریزی کرده و گودال کوچک و پهنی در این محوطه ایجاد کرده است.

او با بیان این که یگان حفاظت میراث فرهنگی قول پیگیری وضعیت ایجاد شده برای این سنگ نگاره را داده است، ادامه می‌دهد: اعلام شده تا کارشناس فنی میراث فرهنگی با بررسی موضوع، از طریق سازمان آبفا، طرح خود را به میراث فرهنگی ارائه دهد تا بعد از تایید شورای فنی میراث فرهنگی، کارشان ادامه یابد.

وی با اشاره به نبود هیچ محافظی از این اثر تاریخی در برابر آسیب‌های طبیعی نیز، از نبود راه حفاظتی درست در اطراف این محوطه خبر می‌دهد.

این فعال میراث فرهنگی استان فارس با اشاره به آسیب‌هایی که در طول سال‌های گذشته توسط مردم محلی و حتی چوپانان به این اثر تاریخی که در دهه ۸۰ به شماره ۴۵۳۹ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، وارد شده است، می‌گوید: براساس اعلام یگان حفاظت شهرستان کازرون، میراث فرهنگی این منطقه در حال برنامه‌ریزی برای برگزاری نشست‌های توجیهی برای مردم بومی و منطقه است تا آن‌ها نیز با روش حفاظتی آثار تاریخی آشنا شوند.

72